Διαβάζουμε στὴν «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρίαν» ὅτι ἕνας μοναχὸς ἦταν Κελλάρης σὲ κάποιο μοναστήρι κοινόβιο, ὁ ὁποῖος εἶχε πολὺ εὐλάβεια στὴν Παναγιά. Συγχρόνως ἦταν φιλακόλουθος, δὲν ἔλειπε ποτὲ ἀπὸ ἀκολουθία, ἀλλὰ ἔδειχνε προθυμία στὶς ψυχικές του ὑπηρεσίες καὶ στὶς σωματικές. Ἀλλά, ὁ εὐλογημένος, εἶχε μιὰ ἀδυναμία. Ἔπινε περισσότερο κρασὶ ἀπὸ τὸ κανονικό. Σ' αὐτὸ βοηθοῦσε καὶ τὸ διακόνημα τοῦ Κελλάρι ποὺ εἶχε καὶ μοίραζε κρασὶ στοὺς ἀδερφούς.
Κάποια μέρα στὸ δεῖπνο τοῦ ἤπιε τόσο ποὺ μέθυσε καὶ ξάπλωσε στὸ στρῶμα του. Τὴν ὥρα τοῦ ὄρθρου χτύπησε τὸ σήμαντρο καὶ σηκώθηκε νὰ πάει στὸ ναό, διότι εἶχε μεγάλο πόθο στὰ θεία καὶ δὲν ἤθελε νὰ στερηθεῖ ποτὲ τῆς σωτηριώδους συνάθροισης τῶν πνευματικῶν ἀδελφῶν. Ἀφοῦ περπάτησε λίγο, δὲν μποροῦσε νὰ προχωρήσει, διότι τὸν κατέβαλε ἡ καρηβαρία (εἶχε βαρὺ κεφάλι), ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, ἀπὸ τὴν οἰνοποσία.Ὅμως, ἀπὸ πόθο τῆς παρακολούθησης τῆς ἀκολουθίας, κατέβαλε κάθε προσπάθεια νὰ πάει στὸ ναό.
Τότε ὁ διάβολος, ἀφοῦ μετασχηματίστηκε σὲ ταῦρο, ἐρχόταν ἐμπρός του καὶ ἔδειχνε ὅτι ἤθελε νὰ τὸν χτυπήσει μὲ τὰ κέρατα, γιὰ νὰ μὴν πάει στὸ ναό. Ὁ μοναχὸς ἔμεινε ἔκπληκτος καὶ ἔκανε τὸ σταυρό του. Γιὰ λίγο ἀναχώρησε ὁ διάβολος καὶ πάλι μετασχηματίσθηκε σὲ μαῦρο σκύλο, ὁποῖος τὸν παρεμπόδιζε νὰ προχωρήσει στὸ Ναό. Πάλι ὁ μοναχὸς ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ ἐξαφανίσθηκε ἀμέσως ὁ ἐχθρός.
Ὅταν τέλος κατέφθασε στὸ ναὸ μὲ πολλὲς δυσκολίες, ὁ διάβολος τὸν περίμενε στὴν εἴσοδο, ὅπου του παρουσιάσθηκε ὡς φοβερότατος λέων καὶ ὅρμησε πάνω του νὰ τὸν καταξεσχίσει. Τότε πρόστρεξε σὲ βοήθειά του ἡ Παναγία, ἡ Προστάτης τῶν θλίβομενων καὶ τῶν κινδυνευόντων ἡ ἐλπίδα. Ἡ Παναγία παρουσιάσθηκε ὡς Γυναίκα ὡραιότατη, ἡ ὁποία ἐξεδίωξε τὸν δαίμονα μὲ αὐστηρότητα καὶ ἀπειλές:
-Πῶς ἐτόλμησες, τοῦ εἶπε, νὰ κακοποίησης τὸν δοῦλο μου;
Ὕστερα χειραγώγησε τὸ Μόναχο, τὸν πῆγε στὸ κελλί του καὶ τοῦ εἶπε:
-Φυλλάγου ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς καὶ νὰ μὴν μεθύσκεις, ἐὰν ἐπιθυμεῖς νὰ σωθεῖς. Νὰ ἐξομολογηθῆς τὴν ἁμαρτία σου στὸν τάδε Πνευματικὸ καὶ νὰ κάνεις τὸν κανόνα ποὺ θὰ σοῦ δώσει.
Ὁ δὲ μοναχὸς τὴν ρώτησε:
-Ποιὰ εἶσαι ἐσύ, ποῦ μου ἔκανες τόσο μεγάλο καλό;
Ἡ δὲ Παναγία εἶπε:
-Εἶμαι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔγινε ἄφαντη.
Ἀφοῦ ἄκουσε αὐτὰ ὁ μοναχός, ἔπεσε στὴ γῆ μὲ μεγάλο φόβο καὶ Τὴν προσκύνησε. Ἀπὸ τὴ χαρὰ τοῦ ἔκλαιγε πολύ. Ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη βρέθηκε θεραπευμένος ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ κρασιοῦ. Ἀπὸ τότε δὲν ἔβαλε κρασὶ στὸ στόμα του, τὸ ὁποῖο εἶναι μητέρα τῆς ἀσωτίας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἀρχιμ. Θεοφύλακτου Μαρινάκη
Κάποια μέρα στὸ δεῖπνο τοῦ ἤπιε τόσο ποὺ μέθυσε καὶ ξάπλωσε στὸ στρῶμα του. Τὴν ὥρα τοῦ ὄρθρου χτύπησε τὸ σήμαντρο καὶ σηκώθηκε νὰ πάει στὸ ναό, διότι εἶχε μεγάλο πόθο στὰ θεία καὶ δὲν ἤθελε νὰ στερηθεῖ ποτὲ τῆς σωτηριώδους συνάθροισης τῶν πνευματικῶν ἀδελφῶν. Ἀφοῦ περπάτησε λίγο, δὲν μποροῦσε νὰ προχωρήσει, διότι τὸν κατέβαλε ἡ καρηβαρία (εἶχε βαρὺ κεφάλι), ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, ἀπὸ τὴν οἰνοποσία.Ὅμως, ἀπὸ πόθο τῆς παρακολούθησης τῆς ἀκολουθίας, κατέβαλε κάθε προσπάθεια νὰ πάει στὸ ναό.
Τότε ὁ διάβολος, ἀφοῦ μετασχηματίστηκε σὲ ταῦρο, ἐρχόταν ἐμπρός του καὶ ἔδειχνε ὅτι ἤθελε νὰ τὸν χτυπήσει μὲ τὰ κέρατα, γιὰ νὰ μὴν πάει στὸ ναό. Ὁ μοναχὸς ἔμεινε ἔκπληκτος καὶ ἔκανε τὸ σταυρό του. Γιὰ λίγο ἀναχώρησε ὁ διάβολος καὶ πάλι μετασχηματίσθηκε σὲ μαῦρο σκύλο, ὁποῖος τὸν παρεμπόδιζε νὰ προχωρήσει στὸ Ναό. Πάλι ὁ μοναχὸς ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ ἐξαφανίσθηκε ἀμέσως ὁ ἐχθρός.
Ὅταν τέλος κατέφθασε στὸ ναὸ μὲ πολλὲς δυσκολίες, ὁ διάβολος τὸν περίμενε στὴν εἴσοδο, ὅπου του παρουσιάσθηκε ὡς φοβερότατος λέων καὶ ὅρμησε πάνω του νὰ τὸν καταξεσχίσει. Τότε πρόστρεξε σὲ βοήθειά του ἡ Παναγία, ἡ Προστάτης τῶν θλίβομενων καὶ τῶν κινδυνευόντων ἡ ἐλπίδα. Ἡ Παναγία παρουσιάσθηκε ὡς Γυναίκα ὡραιότατη, ἡ ὁποία ἐξεδίωξε τὸν δαίμονα μὲ αὐστηρότητα καὶ ἀπειλές:
-Πῶς ἐτόλμησες, τοῦ εἶπε, νὰ κακοποίησης τὸν δοῦλο μου;
Ὕστερα χειραγώγησε τὸ Μόναχο, τὸν πῆγε στὸ κελλί του καὶ τοῦ εἶπε:
-Φυλλάγου ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς καὶ νὰ μὴν μεθύσκεις, ἐὰν ἐπιθυμεῖς νὰ σωθεῖς. Νὰ ἐξομολογηθῆς τὴν ἁμαρτία σου στὸν τάδε Πνευματικὸ καὶ νὰ κάνεις τὸν κανόνα ποὺ θὰ σοῦ δώσει.
Ὁ δὲ μοναχὸς τὴν ρώτησε:
-Ποιὰ εἶσαι ἐσύ, ποῦ μου ἔκανες τόσο μεγάλο καλό;
Ἡ δὲ Παναγία εἶπε:
-Εἶμαι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔγινε ἄφαντη.
Ἀφοῦ ἄκουσε αὐτὰ ὁ μοναχός, ἔπεσε στὴ γῆ μὲ μεγάλο φόβο καὶ Τὴν προσκύνησε. Ἀπὸ τὴ χαρὰ τοῦ ἔκλαιγε πολύ. Ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη βρέθηκε θεραπευμένος ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ κρασιοῦ. Ἀπὸ τότε δὲν ἔβαλε κρασὶ στὸ στόμα του, τὸ ὁποῖο εἶναι μητέρα τῆς ἀσωτίας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἀρχιμ. Θεοφύλακτου Μαρινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου