Μία μάνα πῆγε τὸ παιδάκι της νὰ ἐξομολογηθεῖ, ὅταν αὐτὴ ἦταν στὸ δημοτικό.
Σκεφτόταν, «θὰ τὸ πάω τώρα, ἀπὸ μικρό, νὰ τὸ ‘χῶ σίγουρο ὅτι θὰ εἶναι προσεκτικό, ὅτι θὰ τὸ φυλάξει ὁ Θεὸς καὶ θὰ ‘ναὶ στὸ δρόμο του.
Δὲν ὑπάρχει κάτι καλύτερο ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ ἔχω κάνει». Ἔτσι σκεφτόταν. Ἦταν Τετάρτη Δημοτικοῦ το παιδί της. Έφτασαν στὸν ναὸ καὶ λέει ἡ μάνα στὸν πνευματικὸ «Πάτερ, σᾶς φέρνω τὸ παιδάκι μου μικρὸ , μικρό, νὰ τὸ βάλουμε στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ». Καὶ λέει ὁ πνευματικὸς «ἄργησες πολὺ νὰ φέρεις τὸ παιδί σου». Ξαφνιάστηκε ἡ μάνα. «Πάτερ, τώρα ἀρχίζω καὶ βλέπω ὅτι καταλαβαίνει μερικὰ πράγματα καλύτερα. Ὅταν ἦταν μικρό, δὲν τὸ ἔφερνα, διότι τί ἁμαρτίες νὰ ἔχει ἕνα μικρὸ παιδί;».
Καὶ τῆς ἀπάντησε ὁ Ἱερέας: "Δὲν ἐννοῶ αὐτό. Δὲν ἀναφέρομαι στὸ παιδί. Λέγοντας πὼς ἄργησες νὰ φέρεις τὸ παιδί σου , ἐννοῶ ὅτι ἔπρεπε, πρὶν ἀπ’τὸ παιδί σου , νὰ ‘χεῖς φέρει τὸν ἑαυτό σου. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι στὸ τώρα, στὰ τωρινά σου χρόνια. Ποῦ ἤσουν τόσα χρόνια ἐσύ; Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν εἴκοσι χρονῶν. Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν δεκαπέντε. Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν ἐσὺ Τετάρτη Δημοτικοῦ. Ἐσύ, ποὺ ἤσουν ὅταν πήγαινες τατέρτη δημοτικοῦ. Ποῦ ἤσουν ἀπὸ μικρὸ παιδί; Τὸ τί εἶναι τὸ παιδί σου τώρα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τί ἤσουν ἐσὺ τότε.
Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς μεγάλωσες ἐσύ. Ἔπρεπε νὰ ἔρθεις ἐσὺ ἀπὸ τότε πρὶν γεννηθεῖ τὸ παιδί σου γιατί ἤδη τοῦ ἑτοίμαζες ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὄχι μόνο τα γονίδια ποὺ πῆρε ἀπὸ σένα , μᾶς τὶς ψυχικὲς ὑποδομὲς καὶ τὸν χαρακτήρα του. Διότι, ἀπὸ σένα δὲν πῆρε μόνο το χρῶμα τῶν ματιῶν, τῶν μαλλιῶν, τὸ ὕψος, τὴν μορφὴ τοῦ προσώπου, τὸ σχῆμα τοῦ κορμιοῦ καὶ ὅλο το παρουσιαστικό του. Πῆρε καὶ τὸν ψυχικό σου κόσμο , τὸ ἐσωτερικό σου , τὴν χάρι ποὺ σκόρπαγε ἡ ψυχή σου. Τὴν χάρι ποὺ εἶχες ἢ ποὺ δὲν εἶχες".
Πόσο εὐθύνη ἔχουμε ;
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀγάπη γιὰ πάντα»
τοῦ π. Ἀνδρέα Κονάνου
Σκεφτόταν, «θὰ τὸ πάω τώρα, ἀπὸ μικρό, νὰ τὸ ‘χῶ σίγουρο ὅτι θὰ εἶναι προσεκτικό, ὅτι θὰ τὸ φυλάξει ὁ Θεὸς καὶ θὰ ‘ναὶ στὸ δρόμο του.
Δὲν ὑπάρχει κάτι καλύτερο ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ ἔχω κάνει». Ἔτσι σκεφτόταν. Ἦταν Τετάρτη Δημοτικοῦ το παιδί της. Έφτασαν στὸν ναὸ καὶ λέει ἡ μάνα στὸν πνευματικὸ «Πάτερ, σᾶς φέρνω τὸ παιδάκι μου μικρὸ , μικρό, νὰ τὸ βάλουμε στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ». Καὶ λέει ὁ πνευματικὸς «ἄργησες πολὺ νὰ φέρεις τὸ παιδί σου». Ξαφνιάστηκε ἡ μάνα. «Πάτερ, τώρα ἀρχίζω καὶ βλέπω ὅτι καταλαβαίνει μερικὰ πράγματα καλύτερα. Ὅταν ἦταν μικρό, δὲν τὸ ἔφερνα, διότι τί ἁμαρτίες νὰ ἔχει ἕνα μικρὸ παιδί;».
Καὶ τῆς ἀπάντησε ὁ Ἱερέας: "Δὲν ἐννοῶ αὐτό. Δὲν ἀναφέρομαι στὸ παιδί. Λέγοντας πὼς ἄργησες νὰ φέρεις τὸ παιδί σου , ἐννοῶ ὅτι ἔπρεπε, πρὶν ἀπ’τὸ παιδί σου , νὰ ‘χεῖς φέρει τὸν ἑαυτό σου. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι στὸ τώρα, στὰ τωρινά σου χρόνια. Ποῦ ἤσουν τόσα χρόνια ἐσύ; Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν εἴκοσι χρονῶν. Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν δεκαπέντε. Δὲν σὲ ἤξερα ὅταν ἤσουν ἐσὺ Τετάρτη Δημοτικοῦ. Ἐσύ, ποὺ ἤσουν ὅταν πήγαινες τατέρτη δημοτικοῦ. Ποῦ ἤσουν ἀπὸ μικρὸ παιδί; Τὸ τί εἶναι τὸ παιδί σου τώρα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τί ἤσουν ἐσὺ τότε.
Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς μεγάλωσες ἐσύ. Ἔπρεπε νὰ ἔρθεις ἐσὺ ἀπὸ τότε πρὶν γεννηθεῖ τὸ παιδί σου γιατί ἤδη τοῦ ἑτοίμαζες ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὄχι μόνο τα γονίδια ποὺ πῆρε ἀπὸ σένα , μᾶς τὶς ψυχικὲς ὑποδομὲς καὶ τὸν χαρακτήρα του. Διότι, ἀπὸ σένα δὲν πῆρε μόνο το χρῶμα τῶν ματιῶν, τῶν μαλλιῶν, τὸ ὕψος, τὴν μορφὴ τοῦ προσώπου, τὸ σχῆμα τοῦ κορμιοῦ καὶ ὅλο το παρουσιαστικό του. Πῆρε καὶ τὸν ψυχικό σου κόσμο , τὸ ἐσωτερικό σου , τὴν χάρι ποὺ σκόρπαγε ἡ ψυχή σου. Τὴν χάρι ποὺ εἶχες ἢ ποὺ δὲν εἶχες".
Πόσο εὐθύνη ἔχουμε ;
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀγάπη γιὰ πάντα»
τοῦ π. Ἀνδρέα Κονάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου