Τὸ 1870 ὁ π. Προχορὸς (ἀργότερα στάρετς Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ) ἀσθένησε βαριά. Μᾶλλον ὑπέφερε ἀπὸ ὑδρωπικία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πρησθεῖ ὑπερβολικά το σῶμα του, ποὺ τοῦ προξενοῦσε φρικτοὺς καὶ ἀβάσταχτους πόνους πάνω στὸ σκληρὸ καὶ βασανιστικὸ κρεβάτι του. Σὰν ἄλλος Ἰὼβ ὑπέφερε τὴν ἀσθένεια καρτερόψυχα, τὴν ὁποία δεχόταν ὡς εὐλογία καὶ ἐκδήλωση ἀγάπης τοῦ μεγάλου πονεμένου Ἰησοῦ.
Ὅταν ὁ Ἡγούμενος π. Παχώμιος πρότεινε στὸν ἀσθενῆ νὰ καλέσει γιατρὸ ἀπὸ τὴν πόλη, ὁ π. Προχορὸς εἶπε:
-Πάτερ ἅγιε, ἐγὼ ἀφιερώθηκα στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὴν Ἄχραντη Μητέρα του καί, ἂν ἡ ἀγάπη σᾶς εὐαρεστεῖται, ἐπιθυμῶ νὰ μὲ ἐφοδιάσετε μὲ τὸ οὐράνιο φάρμακο, τὴ Θεία Κοινωνία.
Ὁ ἱερομόναχος π. Ἰωσήφ, ὕστερα ἀπὸ τὴν παράκληση τοῦ ἀρρώστου, ἀλλά, ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος πολύ το ἐπιθυμοῦσε, ἔκανε ὁλονύκτια ἀγρυπνία καὶ στὴ συνέχεια Θεία Λειτουργία, στὴν ὁποία συνάχθηκαν οἱ ἀδελφοὶ καὶ συμπροσευχήθηκαν γιὰ τὸν πάσχοντα.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Προχορὸς πάνω στὸ δικό του σταυρό, τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου, ἐξομολογήθηκε καὶ μετέλαβε τῶν Ἀχράντων του Χριστοῦ Μυστηρίων. Μετὰ τὴ Θεία Μετάληψη παρουσιάσθηκε ἡ οὐράνια ὀπτασία: Ἐμφανίσθηκε ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, μέσα σὲ ἄρρητο Φῶς, λελαμπρυσμένη μὲ θεῖες φωτοχυσίες, ὅλο δόξα καὶ χάρη, συνοδευόμενη ἀπὸ τοὺς ἁγίου Ἀποστόλους Ἰωάννη τὸ Θεολόγο καὶ Πέτρο. Στρέφοντας τὸ φωτοβόλο θεῖο πρόσωπό Της πρὸς τὸν ἅγιο Ἰωάννη, ἔδειξε τὸν Προχορὸ καὶ εἶπε:
-Αὐτὸς εἶναι ἀπὸ τὸ γένος μας.
Κατόπιν, ἅπλωσε τὸ θεῖο δεξιό Της χέρι καὶ ἄγγιξε τὸ κεφάλι τοῦ Προχοροῦ. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἄνοιξε μιὰ ὀπὴ στὸ δεξιὸ μηρὸ τοῦ ἀρρώστου καὶ ἄρχισε σὰν βρύση νὰ ρέει τὸ βρώμικο ὑγρὸ ποὺ εἶχε ὑπερφορτώσει τὸ σῶμα καὶ νὰ τὸ ξεκουράζει.
Ὁ Προχορὸς σύντομα γνώρισε τὴν τέλεια θεραπεία του καὶ μόνο το σημάδι τῆς πληγῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔτρεξε τὸ ὑγρό, παρέμεινε στὸ σῶμα γιὰ πάντα, γιὰ νὰ διαλαλεῖ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία του ἀπὸ τὴ μεγάλη Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, τὴν Παναγία.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἄρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης
Ὅταν ὁ Ἡγούμενος π. Παχώμιος πρότεινε στὸν ἀσθενῆ νὰ καλέσει γιατρὸ ἀπὸ τὴν πόλη, ὁ π. Προχορὸς εἶπε:
-Πάτερ ἅγιε, ἐγὼ ἀφιερώθηκα στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὴν Ἄχραντη Μητέρα του καί, ἂν ἡ ἀγάπη σᾶς εὐαρεστεῖται, ἐπιθυμῶ νὰ μὲ ἐφοδιάσετε μὲ τὸ οὐράνιο φάρμακο, τὴ Θεία Κοινωνία.
Ὁ ἱερομόναχος π. Ἰωσήφ, ὕστερα ἀπὸ τὴν παράκληση τοῦ ἀρρώστου, ἀλλά, ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος πολύ το ἐπιθυμοῦσε, ἔκανε ὁλονύκτια ἀγρυπνία καὶ στὴ συνέχεια Θεία Λειτουργία, στὴν ὁποία συνάχθηκαν οἱ ἀδελφοὶ καὶ συμπροσευχήθηκαν γιὰ τὸν πάσχοντα.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Προχορὸς πάνω στὸ δικό του σταυρό, τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου, ἐξομολογήθηκε καὶ μετέλαβε τῶν Ἀχράντων του Χριστοῦ Μυστηρίων. Μετὰ τὴ Θεία Μετάληψη παρουσιάσθηκε ἡ οὐράνια ὀπτασία: Ἐμφανίσθηκε ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, μέσα σὲ ἄρρητο Φῶς, λελαμπρυσμένη μὲ θεῖες φωτοχυσίες, ὅλο δόξα καὶ χάρη, συνοδευόμενη ἀπὸ τοὺς ἁγίου Ἀποστόλους Ἰωάννη τὸ Θεολόγο καὶ Πέτρο. Στρέφοντας τὸ φωτοβόλο θεῖο πρόσωπό Της πρὸς τὸν ἅγιο Ἰωάννη, ἔδειξε τὸν Προχορὸ καὶ εἶπε:
-Αὐτὸς εἶναι ἀπὸ τὸ γένος μας.
Κατόπιν, ἅπλωσε τὸ θεῖο δεξιό Της χέρι καὶ ἄγγιξε τὸ κεφάλι τοῦ Προχοροῦ. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἄνοιξε μιὰ ὀπὴ στὸ δεξιὸ μηρὸ τοῦ ἀρρώστου καὶ ἄρχισε σὰν βρύση νὰ ρέει τὸ βρώμικο ὑγρὸ ποὺ εἶχε ὑπερφορτώσει τὸ σῶμα καὶ νὰ τὸ ξεκουράζει.
Ὁ Προχορὸς σύντομα γνώρισε τὴν τέλεια θεραπεία του καὶ μόνο το σημάδι τῆς πληγῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔτρεξε τὸ ὑγρό, παρέμεινε στὸ σῶμα γιὰ πάντα, γιὰ νὰ διαλαλεῖ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία του ἀπὸ τὴ μεγάλη Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, τὴν Παναγία.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἄρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου