Ένα συγκλονιστικό θαύμα του γέροντος Παϊσίου στην Αργολίδα

Πρίν λίγες ημέρες, είχα την χαρά να συνομιλήσω στην Εκκλησία μας,  με μία νέα κοπέλα της Β’ Λυκείου, από την περιοχή της Αργολίδος. Ένα χαριτωμένο κορίτσι που έκρυβε κάτι αγνό και ξεχωριστό σε όλη την προσωπικότητά της. . (αποσιωπώ το όνομά της για ευνόητους λόγους). Μου αποκάλυψε λοιπόν με πολύ φυσικότητα ένα συγκλονιστικό θαύμα που βίωσε όταν ήταν 3 ετών (και το θυμάται ακόμη) γύρω  στο 1998, όταν νοσηλευόταν  σε πολύ σοβαρή κατάσταση, λόγω βαριάς πνευμονίας, με όλα τα συνακόλουθα.  
        

Αναφέρει:
«Οι Γιατροί είχαν απογοητευθεί ,όπως μου είπαν κατόπιν οι γονείς μου, και θα έπρεπε επειγόντως να προβούν σε διάνοιξη τομής στο  μέρος του στήθους για να αντλήσουν τα υγρά που είχαν συσσωρευθεί στους πνεύμονές μου.

Η μικρή μου ηλικία  όμως παράλληλα έκανε δυσκολότερη κάθε προσπάθεια επεμβάσεως. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις την Παρασκευή, οι οποίες ήταν υπερβολικά δυσοίωνες και αποφασίστηκε από το συμβούλιο των Ιατρών να προβούν την ερχομένη Δευτέρα σε επανεξετάσεις και στην οριστική χειρουργική επέμβαση.
Την Παρασκευή το βράδυ και ενώ κοιμόμουν στο κρεβάτι με ανεβασμένα τα προστατευτικά κάγκελα- η Μητέρα μου καθόταν και κοιμόταν και εκείνη σε μία καρέκλα δίπλα μου- κάτι με ξυπνάει και αμέσως και βλέπω να εισέρχεται από την μπαλκονόπορτα ένας ηλικιωμένος Μοναχός.

Στράφηκε  προς το μέρος μου, κατέβασε τα σιδερένια κάγκελα και κάνοντας το σημείο του Σταυρού με ευλόγησε τρείς φορές.
Εγώ ξαφνιασμένη και με χαρούμενη έκπληξη φώναζα δυνατά στην Μητέρα μου που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δεν με άκουγε.
Μου χαμογέλασε στοργικά ο άγνωστος εκείνος καλόγερος και κατόπιν αποχώρησε.

Όταν το πρωΐ ξύπνησε η Μητέρα μου είδε έκπληκτη τα κάγκελα κατεβασμένα και εμένα ευδιάθετη.
Της ανέφερα, όσο μπορούσα να μιλήσω σε εκείνη την ηλικία, το θαυμαστό γεγονός της επισκέψεως ενός Μοναχού και τότε άρχισε να μου δείχνει διάφορες φωτογραφίες από Αγίους για να της δείξω σε ποιον έμοιαζε ο καλόγερος αυτός.

Το βλέμμα μου όμως έπεσε  επάνω στην φωτογραφία του Γέροντος Παϊσίου από ένα  βιβλίο της Ι.Μονή Σουρωτής που διάβαζε εκείνες τις ημέρες η μητέρα μου.
Την Δευτέρα έγιναν οι σχετικές εξετάσεις και οι Γιατροί τότε άφωνοι διαπίστωσαν την θαυμαστή εξέλιξη της υγείας μου. Το χειρουργείο ακυρώθηκε και μετά από λίγες ημέρες γύρισα χαρούμενη  και πάλι στο σπίτι μου.
Τόση ήταν η ευτυχία και η ευγνωμοσύνη των Γονέων μου για το αναφερόμενο θαύμα του π.Παϊσίου που στο επόμενο αδελφάκι μου που γεννήθηκε έδωσαν το όνομα Αρσένιος.»
Την ευχή του να έχουμε.