ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ

 «Ὁ Κύριος ἐγγύς»

Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων εἶναι ἡμέρα χαρᾶς καὶ λαμπρότητας στὴν Ἐκ­κλησία μας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἰσέρχεται στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ δὲ Ἑβραῖοι Τὸν ὑποδέχονται ὡς Βασιλιά, κρατώντας στὰ χέρια τους «τὰ βαΐα τῶν φοινίκων» (Ἰω. ιβ΄ 13), κλαδιὰ ἀπὸ φοινικιές, καὶ κραυγάζοντας μὲ ἐνθουσιασμὸ «ὡσαννά»! Δηλαδή, νὰ εἶναι δοξασμένος Αὐτὸς ποὺ ὑποδεχόμαστε ὡς ἀπεσταλμένο τοῦ Κυρίου, ὁ ἔνδοξος Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ. Τὴ λαμπρὴ αὐτὴ ἡμέρα ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι σχετικὴ μὲ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ἑορτῆς. Μεταξὺ ἄλλων ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ἐκεῖ καὶ μιὰ μικρὴ ἀλλὰ πολὺ οὐσιαστικὴ φράση: «Ὁ Κύριος ἐγγύς»· πλησιάζει ὁ Κύριος.

Τί σημαίνει, ἀλήθεια, ἡ φράση ὅτι ὁ Κύριος πλησιάζει καὶ πῶς τὸ γεγονὸς αὐτὸ πρέπει νὰ ἐπηρεάζει τὴ ζωή μας;

1. Ὁ Κύριος πλησιάζει

Τὴ φράση αὐτὴ συνήθιζαν νὰ τὴν ἐπαναλαμβάνουν οἱ Χριστιανοὶ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴν ἔλεγαν μάλιστα στὴν ἀραμαϊκὴ διάλεκτο: «μαρὰν ἀθᾶ» (Α΄ Κορ. ιϚ΄ 22). Ὁ Κύριος θὰ ἔρθει, εἶναι κοντά, καὶ θὰ κρίνει τὸν καθένα γιὰ τὶς πράξεις του. Ἡ ἐγγύτητα αὐτὴ δὲν ἔχει τοπικὴ σημασία καὶ ἑρμηνεία, ἀλλὰ χρονική. Δηλαδή, πλησιάζει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ ἔρθει ὁ Κύριος. Θὰ ἔρθει σύντομα. Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ, μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὴν ἔλευσή του, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία του. Τότε θὰ ἔρθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄ 31). Θὰ ἔρθει μέσα σὲ δόξα καὶ λαμπρότητα, συνοδευόμενος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους ἀγγέλους του, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει ἐπιβεβαιώσει. Θὰ ἔρθει ὡς Κριτής, γιὰ νὰ κρίνει κάθε ἄνθρωπο ποὺ περπάτησε σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ.

Ἴσως βέβαια κάποιοι θεωρήσουν ὅτι ἀπέχει ἀκόμη χρονικὰ ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου ὅμως εἶναι κοντά, διότι ὅλο καὶ ἐγγίζει γιὰ τὸν καθένα μας ἡ φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου, ἡ ἀναχώρησή μας ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή. Τότε θὰ βρεθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Θὰ κριθοῦμε γιὰ τὰ ἔργα μας πρὶν ἀπὸ τὴ Δευτέρα Παρουσία του, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἤδη ἡ κρίσις ἐφέστηκεν· οὐκ εἰς μακρὰν δώσουσι λόγον τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς» (ΕΠΕ 22, 30). Ἤδη πλησίασε ἡ Κρίση. Δὲν θ᾿ ἀργήσουν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποδώσουν λόγο γιὰ ὅσα ἔπραξαν στὴν παρούσα ζωή.

Εἶναι λοιπὸν «ἐγγὺς» ὁ Κύριος. «Ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ» (Ἑβρ. ι΄ 37)· δὲν θ᾿ ἀργήσει. Πλησιάζει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ Τὸν συναντήσουμε. Θὰ ἔρθει μάλιστα ξαφνικά, ἀπρόσμενα, σὰν κλέφτης μέσα στὴ νύχτα. Πῶς ὅμως πρέπει νὰ μᾶς ἐπηρεάζει τὸ γεγονὸς αὐτό;

2. Πάντοτε ἕτοιμοι

Πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε. Νὰ μὴ χανόμαστε στὶς βιοτικὲς μέριμνες, στὶς ἐργασίες, στὶς ὑποχρεώσεις μας, ἤ, ἀκόμη χειρότερα, στὶς ἁμαρτωλὲς συνήθειές μας, στὰ πάθη μας, παραμελώντας τὴν ἑτοιμασία μας γιὰ τὴ συνάντηση μὲ τὸν Χριστό. Νὰ εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση πνευματική· ὄχι ράθυμοι. «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται» (Ματθ. κδ΄ 42), μᾶς προτρέπει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ εἶσθε σὲ ἐγρήγορση, πάντοτε ἕτοιμοι, διότι δὲν γνωρίζετε πότε θὰ ἔρθει ὁ Κύριος νὰ παραλάβει τὴν ψυχή σας.

Πιὸ συγκεκριμένα, ἡ ἑτοιμασία αὐτὴ γίνεται μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας στοὺς ἀδελφούς μας, μὲ τὴ θυσιαστικὴ διάθεση καὶ τὴ συγχωρητικότητα πρὸς ὅλους. Ἐπίσης μὲ τὴ μετάνοια· τὴν ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὴν ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τὴν ἀλλαγὴ ζωῆς. Κυρίως ὅμως χρειάζεται νὰ αὐξήσουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστὸ ἐπικοινωνώντας μαζί Του μέσῳ τῆς προσευχῆς καὶ μετέχοντας στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τότε ἡ σκέψη τῆς συναντήσεως μὲ τὸν Κύριο ὄχι μόνο δὲν θὰ μᾶς τρομάζει, ἀλλὰ θὰ μᾶς γεμίζει χαρά. Ἡ ἐνατένιση τοῦ Προσώπου του θὰ εἶναι γιὰ ἐμᾶς ἀσίγαστη προσδοκία. Αὐτὸς ὁ πόθος ἔδινε τὴ δύναμη στοὺς ἅγιους Μάρτυρες νὰ σπεύδουν στὸ μαρτύριο προσδοκώντας νὰ συναντήσουν συντομότερα τὸν ἀγαπημένο τους Χριστό. Ὁ ἴδιος αὐτὸς πόθος τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ καὶ τῆς συναντήσεως μαζί Του στὴ Βασιλεία του θὰ δίνει καὶ σὲ μᾶς δύναμη, ὥστε νὰ κάνουμε ὑπομονὴ στὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς παρούσας ζωῆς.

Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Εἰσερχόμαστε ἀπόψε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας θὰ ἀκούσουμε τὸν ὑπέροχο ἐκεῖνο ὕμνο: «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…» Ὁ Κύριος, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας πλησιάζει. Ἔρχεται μέσα στὴ νύχτα. Ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε, ὥστε νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν οὐράνια Βασιλεία του, ἐκεῖ ὅπου θὰ εἶναι αἰώνια «μεθ᾿ ἡμῶν» (Ματθ. κη΄ 20), κι ἐμεῖς θὰ ζοῦμε καὶ θὰ κινούμαστε «ἐν Αὐτῷ» (Πράξ. ιζ΄ 28).