Σκόρπα το μύρο σου, Γυναίκα

 Γ. Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Μεγάλη Τρίτη και σκέφτομαι, πως η μεγάλη μέρα της Γυναίκας είν’ αυτή. Γιατί -για συλλογίσου- δίνει στον άοσμο κόσμο η Γυναίκα, μυρωδιά. Από αυτήν ευωδιάζεται η οικουμένη! Μα πρόσεξε, την ευωδιά τη δίνει, τη σκορπά, εκείνη που είναι στον Χριστό κοντά! Μας έμαθε ο κόσμος εμπόριο να κάνουμε σωστό. Δώσε μου τόσα, στη ζυγαριά θα μπει αυτό που μου ’δωσες, να ξέρω πόσα θα σου δώσω εγώ. Και μέσα στη συναλλαγή, να τη η Γυναίκα που αρνήθηκε αυτό το αλισβερίσι.

Γι’ αυτήν μιλώ που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Πανάκριβο το μύρο, τ’ αγόρασε με στέρηση, με το αίμα της καρδιάς της το αγόρασε, για να το δώσει σ’ Εκείνον. Όλοι μιλούν για τη στιγμή που το περίχυσε στα πόδια του Χριστού. Για την αθέατη πλευρά, πώς έγινε και το αγόρασε το μύρο, δεν το μαθαίνουμε. Και συλλογιέμαι πως: Αν μια γυναίκα σαν εμένα, σαν εσένα, μια συνηθισμένη γυναίκα δηλαδή, ήθελε να κάνει δώρο ακριβό σε πρόσωπο ακριβό κι αγαπημένο, τι θα έκανε; Το πρώτο, θα πήγαινε στα μαγαζιά, θα κοίταζε στις όμορφες βιτρίνες, θα ’βλεπε τις τιμές, θα συλλογιόταν τα λεφτά που ’χει στο πορτοφόλι της. Μετά, θα ’μπαινε μέσα στο μαγαζί. Να ψάξει κι άλλο θέλει. Και να, αναπηδά. Το βρήκε επιτέλους! Μα η τιμή!!! Ώ, τι τιμή!! Τι ακριβό δώρο! Βγάζει το πορτοφόλι της, μετρά, ξαναμετρά, αδύνατο να τ’ αγοράσει. Πρέπει να μην αδειάσει και το πορτοφόλι ολότελα. Πρέπει να μείνει κατιτίς και γι’ άλλα ψώνια. Οι ανάγκες, βλέπεις, δεν τελειώνουνε ποτέ. Η λογική δεν έβλαψε κανένα. Να δώσουμε, δεν λέω, μα να ’ναι απ’ το περίσσευμα. Όχι κι από το στέρημα να είναι! Μα αυτή που πήγε στον Χριστό κι έπεσε στα ποδάρια Του, θα έδωσε χωρίς κρατούμενα. Ό,τι είχε και δεν είχε το ’δωσε, για ν’ αγοράσει το πανάκριβο το μύρο. Και το προσφέρει απλόχερα. Όχι μονάχο του. Με δάκρυα μετάνοιας γίνεται το μύρο ατίμητο. Και τα μαλλιά της να σφουγγίζουνε δάκρυα και μύρο μπερδεμένα. Οι άντρες που βλέπουνε εκεί μπροστά στα μάτια τους να χύνεται, σπαταλιέται κάτι τόσο ακριβό, όπως το μύρο, ταράζονται. Γιατί θα έπρεπε τόσα λεφτά να πάνε χαμένα; Τόσοι φτωχοί υπάρχουνε, τόση ανάγκη υπάρχει στον πλανήτη για λεφτά! Κι αυτή να τα σκορπά χωρίς να βάζει λογική στη σκέψη της, στην πράξη της!!! Και τα ’παν όλα ετούτα, γιατί ξέρανε μόνο την τιμή που ’χε το δώρο. Πως είν’ ατίμητο, γιατί ατίμητη η Αγάπη, « δεν το ’ξεραν οι αντρικές καρδιές». Την ώρα που κάθε είδος στο σούπερ μάρκετ έχει καρφιτσωμένη επάνω την τιμή, θέλαν και την Αγάπη, ναι κι αυτή, να την κοστολογήσουν. Πόσο πηγαίνει το κιλό η Αγάπη, πόσο το δίκιλο; Σε κείνο το μεγάλο το οικονομικό κουτί; Πόσο στοιχίζει, πόσο πουλιέται, πόσο αγοράζεται, άραγε, η Αγάπη; Μα οι μυρωδιές, που έχυσε η γυναίκα στα πόδια του Χριστού και που γιόμισαν ευωδιές το σύμπαν, δεν έχουνε τιμή. Να η Γυναίκα. Η πονεμένη, η απλή η παιδεμένη. Εσύ που δίπλα μου περνάς, Γυναίκα, στη σιωπή το μύρο ετοιμάζεις. Με στέρηση, με πόνο και οδύνη κι απέ απλόχερα το δίνεις, το σκορπάς στα πόδια του Χριστού. Κι οι μυρωδιές απλώνονται στην πλάση κι αγιάζεται η πλάση από τούτο το μοσκομύριστο μυρωδικό . Αυτό που τόσο, ω πόσο ακριβά στοιχίζει! Τόσο ακριβά, που μόνο ο Χριστός το κοστολόγησε σωστά!! Μεγάλη Τρίτη! Και σκέφτομαι πως τούτη είναι η μεγάλη μέρα της Γυναίκας.

Σκόρπα το μύρο σου

Συλλογικό, Η ζωή και η ανάστασις ημών, ανθολόγηση κειμένων: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου, Παρρησία, Αθήνα 2012