Αγαπητοί μου αδελφοί, γνωρίζουμε ότι ο αρχηγός της πίστεώς μας και κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Εμείς είμαστε μέλη Χριστού και μέλη της Εκκλησίας.
Αυτό δεν είναι μια θεωρία, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα που καλούμαστε να την ζούμε σαν πνευματική εμπειρία, με συγκεκριμένες πρακτικές στην ζωή μας ως μαθητές του Χριστού και μέλη του σώματος Αυτού, δηλ. της Εκκλησίας. «Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ».
Ο Θεός δοξάζεται μέσω των αδελφών μας και αδελφοί του Χριστού, είμεθα όταν υπάρχει η μεταξύ μας αγάπη και συμπαράσταση στα ασθενήματα των αδυνάτων. Όλοι είμαστε «αλλήλων μέλη» και οφείλουμε να δείχνουμε φροντίδα ο ένας για τον άλλον: «όταν υποφέρει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη και όταν τιμάται ένα μέλος, χαίρονται μαζί του όλα», μας υπενθυμίζει ο Απ. Παύλος στην επιστολή του Α΄ προς Κορινθίους.
Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην σημερινή αποστολική του επιστολή προς Ρωμαίους που ακούσαμε πριν από λίγο, δεν αναφέρεται μόνο προς τους αδυνάτους υπό την έννοια των πτωχών, ασθενών και εμπερίστατων αδελφών, αλλά αναφέρεται σε μια πολύ συγκεκριμένη πλευρά: την στάση και την συμπαράσταση των δυνατών στην πίστη Χριστιανών προς τους Χριστιανούς αδελφούς που είναι αδύναμοι και ασταθείς στην πίστη τους και κινδυνεύουν να κλονισθούν και να παρασυρθούν μακριά από τον Χριστό και την Εκκλησία Του.
«Ἀδελφοὶ ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἐαυτοῖς ἀρέσκειν». Γνώρισμά μας ως Χριστιανοί είναι να θέτουμε την αγάπη και την φροντίδα για τους αδελφούς μας, πάνω από ό,τι βολεύει και ευχαριστεί εμάς.
«Μη εαυτοίς αρέσκειν»· αυτό σημαίνει ότι όταν πράττουμε αυτό που εμάς ευχαριστεί και ικανοποιεί, έχει ως κίνητρο τον εγωισμό μας. Αντίθετα αν πράττουμε αυτό που αναπαύει και ωφελεί τους εν Χριστώ αδελφούς, αυτό αποδεικνύει ότι στην καρδιά μας υπάρχει γνήσια και αδελφική αγάπη με ταπείνωση Χριστού.
Ο Χριστός μας δεν έζησε εδώ στην γη για να ευαρεστήσει τον εαυτό του αλλά όλες οι βρισιές, οι κατάρες, οι ονειδισμοί και τα βάσανα έπεσαν πάνω Του από τους ευεργετηθέντες ανθρώπους: «οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐμέ».
Άκουσε από τους σκληρούς σταυρωτές Του και έζησε ό,τι σκληρότερο έχουν να προσφέρουν οι σκληροί άνθρωποι και όλα αυτά γιατί ομολόγησε ότι είναι ο Υιός του Θεού. Εμείς τώρα αδελφοί διδασκόμαστε από όλα αυτά; Παίρνουμε δύναμη, δείχνουμε υπομονή και ανεχόμαστε τις αδυναμίες των άλλων αδύναμων αδελφών στην πίστη και στην ζωή; Εύχομαι, παρακαλεί ο Μέγας Παύλος, να μας χαρίζει την υπομονή και το θάρρος ώστε να ζούμε με ομόνοια και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού: «ὁ δε Θεός τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δώη ἡμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις».
Αν αυτά τα συναισθήματα και φρονήματα και ο τρόπος ζωής κυριαρχούν στην ζωή μας, τότε θα δοξάζουμε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε και μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι και «ἡμεῖς είμεθα υιοί Θεού κατά χάριν».Αμήν!
Γραπτό κήρυγμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας (23-07-2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου