ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 «Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ»

Τὰ συγκλονιστικὰ περιστατικὰ ποὺ μᾶς περιέγραψε ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ πε­ρικοπή, μᾶς φανερώνουν τὴ θαυματουρ­γικὴ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δύο τυφλοὶ Τὸν ἀκολούθησαν ζητών­τας ἐπίμονα τὸ φῶς τους. Ὁ Κύριος ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: Ἂς γίνει σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητεῖτε. Ἔτσι τὴν ἴδια στιγμὴ βρῆκαν τὴν ὅρασή τους οἱ τυφλοί. Ὁδήγησαν κατόπιν στὸν Κύριο κάποιον ἄν­θρωπο δαιμονισμένο, ποὺ ἐξαιτίας τοῦ δαιμονίου παρέμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος. Μὲ ἕνα του πρόσταγμα τότε τὸν θεράπευσε ὁ Χριστός. Συνέχισε δὲ νὰ περιοδεύει, νὰ κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ νὰ θεραπεύει τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Ὅλοι ὁμολογοῦσαν μὲ θαυμασμὸ ὅτι ποτὲ δὲν φάνηκαν τέτοια μεγάλα καὶ ἐντυπωσιακὰ θαύματα στὸ ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ.

Ἂς δοῦμε ὅμως γιατί ὁ Κύριος ἐπιτελοῦσε τὰ θαύματα στοὺς ἀνθρώπους καὶ τί εἴδους θαύματα ἐπιτελεῖ στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων.

1. Ἀνακούφιση καὶ ἐνίσχυση

Ἀμέτρητα ἦταν, πράγματι, τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Κύριος σὲ κάθε δημόσια ἐμφάνισή του. Ὑπέταξε τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, θεράπευσε λεπρούς, χάρισε τὴν ἴαση σὲ κάθε εἴδους ἀσθένεια· ἔβγαλε δαιμόνια, ἀνέστησε ἀκόμη καὶ νεκρούς. Κι ὅλα αὐτὰ ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. «Εἶδε πολὺν ὄ­­χλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν» (Ματθ. ιδ΄ 14). Σπλαχνιζόταν τὸν πόνο· συνέ­πασχε ἡ ἁγία καρδιά του καὶ θεράπευε τοὺς πάσχοντες, ὅπως συνέβη μὲ τὴ χήρα τῆς Ναΐν: «Ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ζ΄ 13). Τὴ σπλαχνίσθηκε ὁ Κύριος καὶ ἀνέστησε τὸν γιό της. Μὲ τὰ θαύματά του ἤθελε νὰ ἀνακουφίσει τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων, ἀπο­φεύγοντας νὰ ἐπιδεικνύεται ὁ Ἴδιος μὲ αὐτά. Γι᾿ αὐτὸ στοὺς τυφλοὺς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου εἶπε ἐπιτακτικὰ νὰ μὴ δημοσιεύσουν τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τους.

Ὅταν ὅμως διέκρινε πώρωση τῆς καρδιᾶς, δὲν ἐπιτελοῦσε κάποιο σημεῖο. Ἀρ­νήθηκε, γιὰ παράδειγμα, νὰ θαυματουργήσει μπροστὰ στὸν Ἡρώδη, ὅταν Τὸν πῆγαν δεμένο τὴ Μεγάλη Παρασκευή, ἢ στὸν Πιλάτο. Ἀρνήθηκε νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸν Σταυρό, ὅταν οἱ Φαρισαῖοι Τὸν προκαλοῦσαν νὰ τὸ κάνει γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος δὲν θαυματουργοῦσε γιὰ νὰ ἐπιβάλει στοὺς ἀνθρώπους τὴν πίστη. Ἤθελε ὅμως νὰ στηρίξει τὴ θεία διδασκαλία του. Τὰ θαύματα, ἐκτὸς ἀπὸ ἔκφραση τῆς στοργικῆς ἀγάπης του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἦταν καὶ ἐπιβεβαίωση τῆς μεσσιανικῆς ἀποστολῆς του. Ἀποτελοῦσαν συν­ήθως τὴν ἀφετηρία ἢ τὸ ἐπιστέγασμα τῆς διδασκαλίας του.

2. Μέσα στοὺς αἰῶνες

«Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ», ὁμολογοῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι· διότι, πράγματι, ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχαν συμβεῖ παρόμοια θαυμαστὰ περιστατικά. Ἀπὸ τότε ὅμως μέχρι σήμερα ὁ Κύριός μας δὲν ἔχει παύσει νὰ θαυματουργεῖ. Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡ ἐξάπλωσή της στὴν οἰκουμένη ἀποτελεῖ ἕνα ζωντανὸ θαῦμα τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. Ἀναρίθμητα εἶ­ναι ἐπίσης τὰ θαύματα καὶ τὰ σημεῖα ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιτελεῖ ὁ Κύριος μέσω τῶν Ἁγίων του. Τὰ τάματα καὶ τὰ πολυ­άριθμα καντήλια στὰ ἱερὰ προσκυνήματα τῆς Πατρίδος μας ἐπιβεβαιώνουν ὅτι «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλ. ξζ΄ [67] 36). Εἶναι ζωντανὸς ὁ Θεός μας!

Δὲν εἶναι δὲ μόνο τὰ θαύματα ποὺ συν­οδεύονται ἀπὸ ὑπέρβαση τῶν φυσικῶν νόμων. Γίνονται καὶ ἀναρίθμητα πνευματικὰ θαύματα. Ἐπιτελεῖ καὶ πνευματικὲς νεκραναστάσεις ὁ Χριστός. Πόσοι ἄνθρωποι, τσακισμένοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νεκροὶ πνευματικά, προσέτρεξαν σ᾿ Ἐκεῖνον καὶ βρῆκαν τὴν ἀληθινὴ ζωή! Μετανόησαν καὶ ἀπὸ ἄσωτοι ἔγιναν σώφρονες· ἀπὸ ληστὲς ἔγιναν Ἅγιοι. Ἂς θυμηθοῦμε τὴ μεταστροφὴ τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας… Αὐτὰ εἶναι τὰ μεγαλύτερα θαύματα. «Μὴ ζήτει νεκρὸν ἕνα ἰδεῖν ἐγειρόμενον· καὶ γὰρ ἔμαθες ὅτι ὁλόκληρος ἡ οἰκουμένη ἀνίσταται. Μὴ ζήτει τυφλὸν ἰδεῖν θεραπευόμενον, ἀλλ᾿ ὅρα πάντας ἀναβλέ­ποντας νῦν τὴν βελτίω καὶ χρησιμωτέραν ἀνάβλεψιν» (PG 57, 386), ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Δηλαδή, μὴ ζητεῖς νὰ δεῖς ἕνα νεκρὸ νὰ ἀνασταίνεται. Διότι ὁλόκληρη πλέον ἡ οἰκουμένη ἀνασταίνεται. Μὴ ζητεῖς νὰ δεῖς τυφλὸ νὰ θεραπεύεται, ἀλλὰ κοίταξε πόσοι ἀποκτοῦν τὴν πιὸ σπουδαία καὶ χρήσιμη ὅραση, τὴν πνευματική.

Διαρκῶς ἐπιτελεῖ θαύματα ὁ Κύριος. Μπορεῖ καὶ ἡ προσωπική μας πείρα νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει. Ἂν ἀνατρέξουμε στὸ παρελθόν μας, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πολλὲς φορὲς ἐπενέβη στὴ ζωή μας μὲ θαυμαστὸ τρόπο, προκειμένου νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ κάποιον πνευματικὸ ἢ σωματικὸ κίνδυνο. Ὅλη ἡ ζωή μας κινεῖται μέσα στὸ θαῦμα. Ἀρκεῖ μὲ πίστη νὰ προσ­τρέχουμε στὸν Κύριο, νὰ ἀποθέτουμε ἐνώπιόν του ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καὶ μᾶς ἐπιβαρύνει. Κι ὅσο ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὰ παντοδύναμα καὶ στοργικὰ χέρια του, τόσο θὰ ζοῦμε ἕνα διαρκὲς θαῦμα.