ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ

 «Ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν»

Τὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς περιέγραψε ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ξεπερνᾶ κάθε ἀνθρώπινη λογική! Σ᾿ ἕναν ἐρημικὸ τόπο τῆς Γαλιλαίας ὁ Κύριος εὐλόγησε πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια καὶ μὲ αὐτὰ ἔδωσε τροφὴ σὲ χιλιάδες ἀνθρώπους. Ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν! Εἶναι δὲ ἀδιαμφισβήτητο τὸ θαῦμα αὐτό, διότι εἶχε χιλιάδες αὐτόπτες μάρτυρες. Ἐπιπλέον ἔχει καταγραφεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἱεροὺς Εὐαγγελιστές, πράγμα ποὺ δείχνει πόση ἐντύπωση προκάλεσε τὸ συγ­κλονιστικὸ αὐτὸ γεγονός!

Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ὁ Κύριός μας ἐπιτέλεσε τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ τῶν ἰχθύων. Τὸ ἔκανε, ἐπειδὴ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τὸν νοῦ τους ἀπόλυτα προσηλωμένο σ᾿ Ἐκεῖνον καὶ γιὰ νὰ μᾶς διδάξει ὅτι ὀφείλουμε ἀνάλογη ἀφοσίωση νὰ δείχνουμε κι ἐμεῖς στὸν Χριστό. Σ᾿ αὐτὰ τὰ δύο σημεῖα θὰ ἐπιμείνουμε σήμερα.

1. Προσηλωμένοι στὸν Χριστὸ

Ἐπὶ πολλὲς ὧρες, μὲ δίψα πνευματικὴ καὶ λαχτάρα, ἄκουγαν τὴ θεία διδασκαλία τοῦ Κυρίου οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι. Κρέμονταν ἀπὸ τὰ χείλη του. Δὲν λογάριασαν ὅτι ἡ ὥρα εἶχε περάσει καὶ ἄρχισε νὰ σκοτεινιάζει. Δὲν ὑπολόγισαν τὴν κούραση ἀπὸ τὸν δρόμο ποὺ εἶχαν διανύσει, οὔτε τὶς ἀνάγκες τοῦ σπιτιοῦ τους. Δέν μερίμνησαν οὔτε γιὰ τὸ πῶς θὰ τραφεῖ τὸ σῶμα τους, ποὺ ἦταν φυσικὸ νὰ πεινᾶ, ἀφοῦ εἶχαν μείνει ἐπὶ πολλὲς ὧρες νηστικοί. Κανένας δὲν σηκώθηκε νὰ φύγει γιὰ νὰ ἀναζητήσει τροφή. Τοὺς ἔνοιαζε μόνο νὰ τραφεῖ ἡ ψυχή τους. Δὲν χόρταιναν νὰ ἀκοῦν τὸν Χριστό. Εἶχαν ἀφοσιωθεῖ τελείως σ᾿ Ἐκεῖνον.

Ὁ Κύριός μας λοιπὸν «ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς». Τοὺς σπλαχνίσθηκε καί, γιὰ νὰ ἀνταμείψει τὸν πόθο τους, κάλυψε ὄχι μόνο τὶς πνευματικές, ἀλλὰ καὶ τὶς ὑλικές τους ἀνάγκες μὲ τὸν θαυμαστὸ αὐτὸ τρόπο. Ἐπιβεβαίωσε μὲ τὸ θαῦμα του ὅτι πάντοτε προνοεῖ μὲ στοργὴ γιὰ ὅσους Τὸν ἀκολουθοῦν καὶ εἶναι ἀφοσιωμένοι σ᾿ Ἐκεῖνον. Αὐτὸ ὁμολογεῖ κι ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός: «Ἀνοίγεις σὺ τὴν χεῖρά σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας» (Ψαλ. ρμδ΄ [144] 16). Ἀρκεῖ καὶ μόνο νὰ ἀνοίξεις τὸ πατρικό σου πλουσιόδωρο χέρι, Κύριε, καὶ χορταίνεις κάθε ζωντανό σου πλάσμα μὲ κάθε τι ποὺ χρειάζεται καὶ ἐπιθυμεῖ.

2. Δὲν θὰ μᾶς λείψει τίποτε

Τὸ συγκλονιστικὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἱερὸ Εὐαγ­γέλιο, μᾶς διδάσκει ἀσφαλῶς πολλά. Μᾶς τονίζει ὅτι, ὅταν δίνουμε κι ἐμεῖς προτεραιότητα στὴν ψυχή μας, στὰ πνευματικὰ ἀγαθά, τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς χαρίζει καὶ τὰ ὑλικά. Τίποτε δὲν θὰ μᾶς στερήσει ἡ ἀγάπη του. Μᾶς τὸ ἔχει ὑποσχεθεῖ ἄλλωστε: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ς΄ 33). Νὰ ζητεῖτε πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τότε μαζὶ μὲ τὰ πνευματικὰ θὰ σᾶς δοθοῦν καὶ ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Τίποτε δὲν θὰ σᾶς λείψει!

Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη στὴν ἐποχή μας, ποὺ πληθαίνουν τὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὸ μέλλον καὶ ἡ οἰκονομικὴ ἀβεβαιότητα πιέζει ἀσφυκτικὰ τὴν κοινωνία μας. Ὅσοι ὅμως στήριξαν τὶς ἐλπίδες τους στὸν Κύριο καὶ Τὸν ἀναζητοῦν μὲ πόθο, δὲν θὰ στερηθοῦν κανένα ἀγαθό, ὑλικὸ ἢ πνευματικό. «Οἱ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλ. λγ΄ [33] 11), ψάλλουμε στὴν ἱερὴ ἀκολουθία τῆς Ἀρτοκλασίας, ἡ ὁποία μᾶς θυμίζει τὸ ἐντυπωσιακὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου ποὺ ἀκούσαμε στὴν εὐαγγελικὴ περικοπή, καὶ τὴν εὐλογία του στὴ ζωὴ τοῦ καθενός μας.

Μήπως δὲν ἐπαναλαμβάνεται τὸ θαῦ­μα αὐτὸ σὲ κάθε ἐποχή; Τὸ εἴδαμε στὴν Πατρίδα μας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Κα­το­χῆς. Τὸ βλέπουμε καὶ σήμερα. Πόσοι φτω­­χοὶ βιοπαλαιστές, πόσοι πιστοὶ πολύτεκνοι οἰκογενειάρχες, παρὰ τὰ πενιχρὰ ἔσοδά τους, ἀπολαμβάνουν πλούσια τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ τοὺς λείπει τίποτε! Βλέπουν τὰ παιδιά τους νὰ ἀποκαθίστανται στὴ ζωή τους καὶ δοξάζουν τὸν πανάγαθο Θεό. Διότι, ὅταν εὐλογεῖ ὁ Θεός, οἱ μαθηματικοὶ ὑπολογισμοὶ διαψεύδονται.

Πόσο ὄμορφα τόνιζε τὴν ἀλήθεια αὐτὴ καὶ ὁ σύγχρονός μας ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Στὴν πνευματικὴ ζωὴ κινούμαστε στὸ θαῦμα. Ἕνα σὺν δύο δὲν κάνει πάντα τρία· κάνει καὶ πέντε χιλιάδες καὶ ἕνα ἑκατομμύριο!» («Πάθη καὶ ἀρετές», σελ. 278). Αὐτὰ εἶναι τὰ μαθηματικὰ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος ποτὲ δὲν ἔπαψε νὰ θαυματουργεῖ καὶ νὰ εὐλογεῖ ὅσους εἶναι ἀφοσιωμένοι σ᾿ Ἐκεῖνον. Ἂς φροντίζουμε λοιπὸν γιὰ τὶς πνευματι­κὲς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς μας, ἂς ἔχουμε σὲ πρώτη προτεραιότητα τὸ πῶς θὰ ἀρέσουμε σ᾿ Ἐκεῖνον καὶ τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς χαρίζει πλούσια τὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν εὐλογία του στὴν οἰκογένειά μας, στὴν ἐργασία μας, σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς.