«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ…»

 Αδελφοί μου, ο διαχρονικός λόγος του Χριστού μας έρχεται σήμερα να μας επισημάνει τον τρομερό κίνδυνο που διατρέχει ο άνθρωπος να εγκλωβισθεί και τελικά να κυριευθεί από την απόλυτη μέριμνα των υλικών εφήμερων αγαθών τα οποία ο σημερινός άνθρωπος τα θεωρεί ως μοναδικά απαραίτητα στοιχεία της επιβίωσής του, αγνοώντας βέβαια ότι ο άνθρωπος «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται» αλλά έχει ανάγκη και πνευματικών αγαθών απαραίτητων για την συντήρηση της ψυχής του.

Πρέπει να παραδεχθούμε ότι κατά πλειοψηφίαν ο σημερινός άνθρωπος φροντίζει για την υπερτροφία του σώματος, ενώ αντιθέτως η  ψυχή του λιμοκτονεί.

Βεβαίως δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος της κάθε εποχής και ιδιαίτερα της σημερινής εποχής, να μην φροντίζει για την επιβίωσή του· άλλωστε υπάρχουν τόσες ανάγκες και τόσα προβλήματα.

Όμως ακούμε τον λόγο του Χριστού μας να μας λέγει «μην μεριμνάτε» αλλά «ζητείτε» και μάλιστα πρωτίστως την «βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ».

Από ό,τι συνάγεται από τον λόγο του Χριστού μας, η μέριμνα σημαίνει αγωνία, προσπάθεια ανθρώπινη που συνεπάγεται ότι ο άνθρωπος, προκειμένου να επιβιώσει, μετέρχεται διάφορες θεμιτές και αθέμιτες ενέργειες και μεθόδους.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ενεργεί αντίθετα με τον Νόμο του Θεού και τον ηθικό νόμο των ανθρώπων. Το βλέπουμε άλλωστε και το ζούμε κάθε μέρα γύρω μας. Ο σημερινός άνθρωπος ως «homos economicus” άνθρωπος της οικονομίας δηλαδή, νομίζει και θεωρεί ότι τα πάντα καθορίζονται από ένα στείρο οικονομικό υπολογισμό, όμως το πόσο έχει πέσει έξω το ζήσαμε έντονα τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας.

Βεβαίως ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται και να προσπαθεί να  φροντίζει για την επιβίωση και τις ανάγκες του. Ο Απ. Παύλος λέγει «ὁ μὴ θέλων ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω». Ο Θεός δεν αρνείται την εργασία, άλλωστε έδωσε την εντολή «ἐργάζεσθε καὶ φυλάσσειν αὐτόν».

Δυστυχώς ο σημερινός άνθρωπος συμπνίγεται μέσα στο άγχος, στις μέριμνες και τις αδικίες. Η προσπάθεια για περισσότερο κέρδος για απόκτηση περισσότερων αγαθών που τόσο δελεαστικά μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη, έχουν αφαιρέσει από τον άνθρωπο την χαρά για την εργασία και έχει μετατραπεί σε σταυρό βαρύ και άγχος και φόβο για το μέλλον. Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται το αύριο. Ξεχνά ότι το αύριο ανήκει στον Θεό και ότι μόνον το σήμερα ανήκει σ’ αυτόν.

Η μέριμνα του σημερινού ανθρώπου επικεντρώνεται στα δύο βασικά σημεία κυρίως. Τι θα φάει και πως θα ντυθεί. Δύο  εναγώνια βασανιστικά ερωτήματα!

Γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τροφή. Όπως επίσης απαραίτητη είναι και η ενδυμασία για τον άνθρωπο. Παρατηρείται όμως το γεγονός ότι στις προηγμένες κοινωνίες. όπως και η δική μας Ελληνική, έχουμε αναγάγει την γαστριμαργία σε τέχνη και την πολυφαγία σε ανάγκη. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής, έτσι όπως μας τον διδάσκει η Εκκλησία και η Ελληνική παράδοση, με την λιτή τράπεζα, τις νηστείες και με το σωστό νοικοκυριό, έχουν χαθεί.

Ο άνθρωπος έχει γίνει ένα αχόρταγο και λαίμαργο θηρίο που όλο και περισσότερο ζητά. Και στην ένδυση υπάρχει μεγάλο πρόβλημα! Η πολυτέλεια, η μόδα, η εξέλιξη κατήντησαν φοβερή φροντίδα. Άλλα ρούχα στην δουλειά, άλλα ρούχα στο σπίτι, άλλα στον περίπατο, άλλα στην αγορά, άλλα στην επίσκεψη, άλλα πρωί, άλλα βράδυ. Αν βάλουμε τα μακιγιάζ, τα  κοσμήματα, κάθε είδους αξεσουάρ, τότε που φθάνουμε;

Η μέριμνα αδελφοί μου αφαιρεί την γαλήνη, κομματιάζει και σκοτεινιάζει την ζωή. «Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ ουρανοῦ» «καταμάθατε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ», μας φωνάζει ο Κύριος μας. «Ζητεῖτε δε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Πόσο όμορφη, πόσο γαλήνια, πόσο ειρηνική θα ήταν η ζωή μας. Και η γη μας ένας Παράδεισος. Αμην!