Ἡ ἀγάπη εἶναι καρπὸς τῆς ἀρετῆς. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη ,μὲ τὴ σειρά της, γεννάει τὴν ἀρετή. Καὶ νὰ πὼς γίνεται αὐτό: Ὁ ἐνάρετος δὲν προτιμάει τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ συνάνθρωπό του. Δὲν εἶναι μνησίκακος. Δὲν εἶναι ἄδικος. Δὲν εἶναι κακολόγος. Ὅλα τα ὑπομένει μὲ ψυχικὴ γενναιότητα . Ἀπὸ αὐτὰ προέρχεται ἡ ἀγάπη.
Τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρετὴ γεννιέται ἡ ἀγάπη ,τὸ φανερώνουν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: « ὅταν θὰ πληθύνει ἡ κακία, θὰ ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη » ( Ματθ. 24: 12 ) . Καὶ τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀγάπη πάλι γεννιέται ἡ ἀρετή, τὸ φανερώνουν τὰ λόγια τοῦ Παύλου: « Ὅποιος ἀγαπάει τὸν ἄλλο ,ἔχει τηρήσει τὸ σύνολο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ » ( Ρωμ. 13: 8 ) . Ἕνα ἀπὸ τὰ δύο, λοιπόν, ἀπαιτεῖται ,ἡ ἀγάπη ἢ ἀρετή. Ὅποιος ἔχει τὸ ἕνα, ὁπωσδήποτε θὰ ἔχει καὶ τὸ ἄλλο. Καὶ ἀντίθετα: Ὅποιος δὲν ἀγαπάει ,θὰ κάνει καὶ τὸ κακό. Καὶ ὅποιος κάνει τὸ κακό, δὲν ἀγαπάει. Τὴν ἀγάπη, ἑπομένως, ἃς προσπαθήσουμε νὰ ἀποκτήσουμε ,γιατί εἶναι ἕνα φρούριο, ποὺ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ κάθε κακό…
Ὁ ἀπόστολος δὲν εἶπε ἁπλὰ « ἀγαπᾶτε » ,ἀλλὰ « ἐπιδιώκετε τὴν ἀγάπη » ( Ἃ΄ Κορ. 14 :1 ) ,καθὼς ἀπαιτεῖται μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσουμε . Ἡ ἀγάπη τρέχει γοργὰ καὶ ἐξαφανίζεται, γιατί πολλὰ πράγματα τοῦ κόσμου τούτου τὴν καταστρέφουν. Ἃς τὴν ἐπιδιώκουμε, ἃς τρέχουμε συνεχῶς ἀπὸ πίσω της ,γιὰ νὰ τὴ συλλάβουμε ,πρὶν προφθάσει νὰ μᾶς φύγει…
Πῶς ὅμως ,θὰ εἶναι μόνιμη ἡ ἀγάπη; Μᾶς τὸ ὑποδεικνύει καὶ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος ,λέγοντας: « Νὰ συναγωνίζεστε ποιὸς θὰ τιμήσει περισσότερο τὸν ἄλλο » ( Ρωμ. 12: 10 ) . Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ δημιουργεῖται ἡ ἀγάπη καὶ μόνιμα παραμένει. Γιατί στὰ ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει καλύτερο μέσο γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἀγάπης ,ὅσο το νὰ παραχωροῦμε στὸν ἄλλο τὰ πρωτεῖα τῆς τιμῆς. Ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη γίνεται ζωηρὴ καὶ ἡ ἀλληλοεκτίμηση βαθειά.
Πέρα ἀπὸ τὴν τιμή, χρειάζεται ἀκόμα νὰ δείχνουμε ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ ἄλλου, γιατί ὁ συνδυασμὸς τῆς τιμῆς μὲ τὸ ἐνδιαφέρον δημιουργεῖ τὸν πιὸ θερμὴ ἀγάπη. Δὲν φτάνει νὰ ἀγαπᾶμε μόνο μὲ τὴν καρδιά, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτητα κι αὐτὰ τὰ δύο, τιμὴ καὶ ἐνδιαφέρον, ποὺ εἴναι τῆς ἀγάπης ἐκδηλώσεις , ἀλλὰ καὶ συνάμα προϋποθέσεις. Γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ γεννοῦν ἀγάπη…
Τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρετὴ γεννιέται ἡ ἀγάπη ,τὸ φανερώνουν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: « ὅταν θὰ πληθύνει ἡ κακία, θὰ ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη » ( Ματθ. 24: 12 ) . Καὶ τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀγάπη πάλι γεννιέται ἡ ἀρετή, τὸ φανερώνουν τὰ λόγια τοῦ Παύλου: « Ὅποιος ἀγαπάει τὸν ἄλλο ,ἔχει τηρήσει τὸ σύνολο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ » ( Ρωμ. 13: 8 ) . Ἕνα ἀπὸ τὰ δύο, λοιπόν, ἀπαιτεῖται ,ἡ ἀγάπη ἢ ἀρετή. Ὅποιος ἔχει τὸ ἕνα, ὁπωσδήποτε θὰ ἔχει καὶ τὸ ἄλλο. Καὶ ἀντίθετα: Ὅποιος δὲν ἀγαπάει ,θὰ κάνει καὶ τὸ κακό. Καὶ ὅποιος κάνει τὸ κακό, δὲν ἀγαπάει. Τὴν ἀγάπη, ἑπομένως, ἃς προσπαθήσουμε νὰ ἀποκτήσουμε ,γιατί εἶναι ἕνα φρούριο, ποὺ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ κάθε κακό…
Ὁ ἀπόστολος δὲν εἶπε ἁπλὰ « ἀγαπᾶτε » ,ἀλλὰ « ἐπιδιώκετε τὴν ἀγάπη » ( Ἃ΄ Κορ. 14 :1 ) ,καθὼς ἀπαιτεῖται μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσουμε . Ἡ ἀγάπη τρέχει γοργὰ καὶ ἐξαφανίζεται, γιατί πολλὰ πράγματα τοῦ κόσμου τούτου τὴν καταστρέφουν. Ἃς τὴν ἐπιδιώκουμε, ἃς τρέχουμε συνεχῶς ἀπὸ πίσω της ,γιὰ νὰ τὴ συλλάβουμε ,πρὶν προφθάσει νὰ μᾶς φύγει…
Πῶς ὅμως ,θὰ εἶναι μόνιμη ἡ ἀγάπη; Μᾶς τὸ ὑποδεικνύει καὶ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος ,λέγοντας: « Νὰ συναγωνίζεστε ποιὸς θὰ τιμήσει περισσότερο τὸν ἄλλο » ( Ρωμ. 12: 10 ) . Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ δημιουργεῖται ἡ ἀγάπη καὶ μόνιμα παραμένει. Γιατί στὰ ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει καλύτερο μέσο γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἀγάπης ,ὅσο το νὰ παραχωροῦμε στὸν ἄλλο τὰ πρωτεῖα τῆς τιμῆς. Ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη γίνεται ζωηρὴ καὶ ἡ ἀλληλοεκτίμηση βαθειά.
Πέρα ἀπὸ τὴν τιμή, χρειάζεται ἀκόμα νὰ δείχνουμε ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ ἄλλου, γιατί ὁ συνδυασμὸς τῆς τιμῆς μὲ τὸ ἐνδιαφέρον δημιουργεῖ τὸν πιὸ θερμὴ ἀγάπη. Δὲν φτάνει νὰ ἀγαπᾶμε μόνο μὲ τὴν καρδιά, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτητα κι αὐτὰ τὰ δύο, τιμὴ καὶ ἐνδιαφέρον, ποὺ εἴναι τῆς ἀγάπης ἐκδηλώσεις , ἀλλὰ καὶ συνάμα προϋποθέσεις. Γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ γεννοῦν ἀγάπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου