- Ὅταν, Γέροντα, μοῦ περνάει ἕνας λογισμὸς εἰς βάρος τοῦ ἄλλου, εἶναι πάντοτε κατάκριση;
- Δὲν τὸ καταλαβαίνεις ἐκείνη τὴν ὥρα;
- Μερικὲς φορὲς ἀργὸ νὰ τὸ καταλάβω.
- Κοίταξε νὰ καταλαβαίνεις τὸ συντομότερο τὴν πτώση σου καὶ νὰ ζητᾶς συγχώρεση καὶ ἀπὸ τὴν ἀδελφὴ τὴν ὁποία κατέκρινες καὶ ἀπὸ τὸν Θεό, γιατί αὐτὸ γίνεται ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μὲ τὴν κατάκριση φεύγει ἀμέσως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ δημιουργεῖται ἀμέσως ψυχρότητα στὴ σχέση σου μὲ τὸν Θεό. Πῶς νὰ κάνεις μετὰ προσευχή; Ἡ καρδιὰ γίνεται πάγος μάρμαρο.
Ἡ κατάκριση καὶ ἡ καταλαλιὰ εἶναι οἱ μεγαλύτερες ἁμαρτίες καὶ ἀπομακρύνουν τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο ἁμάρτημα. «Ὅπως τὸ νερὸ σβήνει τὴν φωτιά, λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ἔτσι καὶ ἡ κατάκριση σβήνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ».
- Γέροντα, νυστάζω πολὺ στὴν πρωινὴ Ἀκολουθία.
- Μήπως κατέκρινες καμιὰ ἀδελφή; Ἐσὺ βλέπεις ἐξωτερικά τα πράγματα καὶ κατακρίνεις, γι’ αὐτὸ νυστάζεις μετὰ στὴν Ἀκολουθία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ δηλαδὴ ποῦ κατακρίνει κανεὶς καὶ δὲν ἀντιμετωπίζει τὰ πράγματα πνευματικά, μαζεύονται δέκατα πνευματικὰ καὶ ἀποδυναμώνεται. Καὶ ὅταν ἀποδυναμωθεῖ, ἢ νυστάζει ἢ ἔχει ἀϋπνία.
- Γέροντα συχνὰ πέφτω στὴ γαστριμαργία.
- Κοίταξε, ἐκεῖνο ποὺ πρέπει τώρα νὰ προσέξεις πολὺ εἶναι ἡ κατάκριση. Ἂν δὲν κόψεις τὴν κατάκριση, οὔτε ἀπὸ τὴ γαστριμαργία θὰ μπορέσεις νὰ ἀπαλλαγεῖς. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ κατακρίνει, ἐπειδὴ διώχνει τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, μένει ἀβοήθητος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κόψει τὰ ἐλαττώματά του. Καὶ ἂν δὲν καταλάβει τὸ σφάλμα του, γιὰ νὰ ταπεινωθεῖ, θὰ ἔχει συνέχεια πτώσεις. Ἂν ὅμως τὸ καταλάβει καὶ ζητήσει τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τότε ξαναέρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
- Δὲν τὸ καταλαβαίνεις ἐκείνη τὴν ὥρα;
- Μερικὲς φορὲς ἀργὸ νὰ τὸ καταλάβω.
- Κοίταξε νὰ καταλαβαίνεις τὸ συντομότερο τὴν πτώση σου καὶ νὰ ζητᾶς συγχώρεση καὶ ἀπὸ τὴν ἀδελφὴ τὴν ὁποία κατέκρινες καὶ ἀπὸ τὸν Θεό, γιατί αὐτὸ γίνεται ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μὲ τὴν κατάκριση φεύγει ἀμέσως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ δημιουργεῖται ἀμέσως ψυχρότητα στὴ σχέση σου μὲ τὸν Θεό. Πῶς νὰ κάνεις μετὰ προσευχή; Ἡ καρδιὰ γίνεται πάγος μάρμαρο.
Ἡ κατάκριση καὶ ἡ καταλαλιὰ εἶναι οἱ μεγαλύτερες ἁμαρτίες καὶ ἀπομακρύνουν τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο ἁμάρτημα. «Ὅπως τὸ νερὸ σβήνει τὴν φωτιά, λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ἔτσι καὶ ἡ κατάκριση σβήνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ».
- Γέροντα, νυστάζω πολὺ στὴν πρωινὴ Ἀκολουθία.
- Μήπως κατέκρινες καμιὰ ἀδελφή; Ἐσὺ βλέπεις ἐξωτερικά τα πράγματα καὶ κατακρίνεις, γι’ αὐτὸ νυστάζεις μετὰ στὴν Ἀκολουθία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ δηλαδὴ ποῦ κατακρίνει κανεὶς καὶ δὲν ἀντιμετωπίζει τὰ πράγματα πνευματικά, μαζεύονται δέκατα πνευματικὰ καὶ ἀποδυναμώνεται. Καὶ ὅταν ἀποδυναμωθεῖ, ἢ νυστάζει ἢ ἔχει ἀϋπνία.
- Γέροντα συχνὰ πέφτω στὴ γαστριμαργία.
- Κοίταξε, ἐκεῖνο ποὺ πρέπει τώρα νὰ προσέξεις πολὺ εἶναι ἡ κατάκριση. Ἂν δὲν κόψεις τὴν κατάκριση, οὔτε ἀπὸ τὴ γαστριμαργία θὰ μπορέσεις νὰ ἀπαλλαγεῖς. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ κατακρίνει, ἐπειδὴ διώχνει τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, μένει ἀβοήθητος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κόψει τὰ ἐλαττώματά του. Καὶ ἂν δὲν καταλάβει τὸ σφάλμα του, γιὰ νὰ ταπεινωθεῖ, θὰ ἔχει συνέχεια πτώσεις. Ἂν ὅμως τὸ καταλάβει καὶ ζητήσει τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τότε ξαναέρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου