Γέρων Παΐσιος: Ἡ παρρησία τῶν δικαίων πρὸς τὸν Θεὸ

- Γέροντα, στὴν πρὸς Ἀρχαρίους Ἐπιστολὴ σᾶς γράφετε: «Παρόλο ποὺ καταλαβαίνουν οἰ αληθινοὶ μοναχοὶ ὅτι αὐτὸ ποὺ ἀπολαμβάνουν σ’ αὐτὴν τὴν ζωὴ εἶναι μέρος τῆς χαρᾶς του Παραδείσου καὶ ὅτι στὸν Παράδεισο θὰ εἶναι περισσότερη, ἐν τούτοις ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη πρὸς τον πλησίον τοὺς θέλουν νὰ ζήσουν ἐπὶ τῆς γῆς, γιὰ νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν προσευχή, να επεμβαίνη ὁ Θεὸς καὶ νὰ βοηθιέται ὁ κόσμος»
– Γράψε: «Θέλουν νὰ ζήσουν ἐπὶ τῆς γῆς, γιὰ νὰ συμπάσχουν μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ να τους βοηθοῦν μὲ τὴν προσευχή».
– Στὴν ἄλλη ζωή, Γέροντα, ἕνας σωστὸς μοναχὸς πάλι δὲν θὰ βοηθάη μὲ τὴν προσευχή του τοὺς ἀνθρώπους;
– Καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ βοηθάη μὲ τὴν προσευχή του, ἀλλὰ δὲν θὰ ὑποφέρη, ἐνῶ τώρα συμπασχει· δὲν περνάει χαρούμενα ἐδῶ, «μὲ χαρούμενη τὴν ὄψη καὶ μὲ βλέμμα λαμπερό»!
Ὄσο ομως ὑποφέρει γιὰ τὸν πλησίον του, τόσο ἀνταμείβεται μὲ θεία παρηγοριά, καὶ αὐτὸ εἶναι κατα κάποιον τρόπο καὶ ἡ πληροφορία ὅτι βοηθιέται ὁ ἄλλος.Αὐτὴ ἡ παραδεισένια χαρὰ εἶναι ἡ θεία ανταμοιβη γιὰ τὸν πόνο ποὺ νιώθει γιὰ τὸν ἀδελφό του.
Δηλαδή, Γέροντα, οἱ Ἅγιοι ποῦ ἐπικαλούμαστε νὰ μᾶς βοηθήσουν δὲν συμπάσχουν μαζί μας;
– Ἐκεῖ δὲν ἔχει πόνο, βρὲ παιδάκι μου! Στὸν Παράδεισο ὑποφέρουν;
«Ἔνθα οὐκ ἔστι πονος οὐ λύπη οὐ στεναγμὸς» δὲν λέει;
Ὕστερα οἱ Ἅγιοι ἔχουν ὑπ’ ὄψιν τοὺς τὴν θεία ανταμοιβη ποὺ θὰ λάβουν ὅσοι ἄνθρωποι βασανίζονται σ’ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ αὐτὸ τοὺς κάνει να χαίρωνται.
Μὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποῦ ἔχει τόση ἀγάπη, τόση εὐσπλαγχνία, πῶς ἀντέχει αὐτον τον μεγάλο πόνο τῶν ἀνθρώπων;
Ἀντέχει, γιατί ἔχει ὑπ’ ὄψιν Τοῦ τὴν θεία ἀνταμοιβὴ ποὺ τους περιμένει Ὅσο δηλαδὴ βασανίζονται ἐδῶ οἱ ἄνθρωποι, τόσο τοὺς ἀποταμιεύει ἐκεῖ οὐράνιο μισθό.
Ἐνῶ ἐμεῖς αὐτὰ δὲν τὰ βλέπουμε καὶ συμπάσχουμε μὲ ὅσους ὑποφέρουν.
Γι’ αὐτό, ὅταν κάποιος τὰ βλέπη λίγο αὐτὰ καὶ ἔχη ὑπ’ ὄψιν τοῦ τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ θὰ λάβουν, δεν υποφέρει τόσο πολύ.
– Ὅταν, Γέροντα, παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ βοηθήση κάποιον κεκοιμημένο ποῦ δὲν ἔχει αναγκη, πάει χαμένη αὐτὴ ἡ προσευχή;
– Πῶς νὰ πάη χαμένη; Ὅταν λέμε «ἀναπαυσον τὸν τάδε» καὶ αὐτὸς εἶναι σὲ καλὴ θέση στην ἄλλη ζωή, δὲν παρεξηγεῖται· ἴσα-ἴσα συγκινεῖται.
«Γιὰ δές, λέει, ἐγὼ εἶμαι σὲ καλὴ θέση καὶ ἐκεῖνοι ἀγωνιοῦν», ὁπότε φιλοτιμιέται καὶ μᾶς βοηθάει πιὸ πολύ, πρεσβεύοντας στὸν Θεο γιά μᾶς.
Ἀλλὰ ποῦ νὰ ξέρης σὲ τί κατάσταση βρίσκεται ὁ ἄλλος;


Φυσιολογικὰ κάνεις εὐχή πρωτα γι’ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζεις ὅτι μὲ τὴν ζωὴ τοὺς λύπησαν τὸν Θεὸ καὶ εὔχεσαι καὶ γιὰ ἄλλες αναλογες περιπτώσεις καὶ ὕστερα εὔχεσαι καὶ γιὰ ὅλους τους  κεκοιμημένους.