Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι θέμα μηχανεύσεων...

 Όταν σε καλέσουν σε γάμο μην πας να καθίσεις στις μπροστινές θέσεις, μη και συμβαίνει να υπάρχουν κάποιοι καλεσμένοι που προορίζονται για τις θέσεις αυτές και έρθει αυτός που σε κάλεσε και σου πει να δώσεις την θέση σου σε αυτούς... και τότε αναγκαστείς να μεταβείς στην τελευταία θέση ντροπιασμένος. Αλλά όταν καλείσαι κάπου, πήγαινε και κάθισε στην τελευταία θέση, έτσι ώστε όταν έλθει ο οικοδεσπότης να σου πει 'φίλε έλα κάθισε πιο μπροστά'. Τότε θα ανέβεις στην εκτίμηση των συγκαλεσμένων σου.

Όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί.

(Λουκά 14.8-11)

  Όλα αυτά όταν δεν πάει κανείς να κάτσει στην τελευταία θέση μηχανευόμενος να συμβούν τα παραπάνω βέβαια.

  Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι θέμα μηχανεύσεων (κάτι που πρέπει να υπογραμμίζεται διότι η πονηριά του ανθρώπου είναι ικανή να στρεβλώσει ακόμη και τα πλέον τίμια και όσια).

  Η γνήσια ταπεινοφροσύνη είναι επίγνωση του ότι όλα τα καλά και αξιόλογα που έχουμε είναι δωρεές Θεού και όχι δικά μας κατορθώματα. Κάποιος που έχει την επίγνωση αυτή πάει και κάθεται στην τελευταία θέση διότι ξέρει πως αυτή, πραγματικά, είναι που του αξίζει. Και μόνο τότε είναι που συμβαίνει, δια μέσου της θείας οικονομίας και των θαυμαστών συγκυριών που προκύπτουν από το έργο αυτής, να εξυψώνεται και να τυγχάνει εκτίμησης. Αυτό θέλει να πει, εννοείται, με το παράδειγμα που δίνει ο Χριστός.

 Βλέπετε, όλα είναι ειπωμένα στην Γραφή. Αλλά... αν δεν την διαβάζουμε και την βλέπουμε ως ένα 'θρησκευτικό' βιβλίο προοριζόμενο για να διαβάζεται μόνο μέσα στις εκκλησιές από τους κληρικούς, πως να τα μάθουμε;

Είναι να εκπλήσσεται κανείς, πραγματικά: Στις ημέρες μας διαβάζουμε μύριες δύο ''self help'' ρηχότητες (και πολύ συχνά ανοησίες, εντελώς) και δεν διαβάζουμε την Γραφή που είναι το Θεόθεν δοσμένο 'manual' της υπάρξεως, το ελιξίριο της υπαρξιακής αφύπνισης και απελευθέρωσης.