Σήμερα, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας, εἴδαμε τόν Ἰησοῦ νά περπατάει στήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν καί νά ἐλευθερώνει ἕναν δαιμονισμένο ἀπό μία λεγεώνα δαιμόνων πού τόν ταλαιπωροῦσαν. Μετά τή θεραπεία του αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ντυμένος μέ τό ὡραῖο ροῦχο τῆς εὐγνωμοσύνης, τῆς ἀξιοπρέπειας καί τῆς σωφροσύνης, ἔρχεται «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ».
Αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ» συμπυκνώνει ὅλο τό σχέδιο καί τό ἔργο τῆς Θείας οἰκονομίας. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ντύνεται τήν ἀνθρώπινη φύση καί εἰσέρχεται στήν κτιστή πραγματικότητα ἀπό ἀγάπη γιά τό δημιούργημά Του. Αὐτή ἡ ἀγάπη, σάν μαγνήτης, ἑλκύει τόν ἄνθρωπο κοντά στόν Θεό. Ὅταν ὁ ταλαιπωρημένος ἄνθρωπος ἔχει τόσο πολύ κοντά του τόν Θεό, ἐγκαταλείπει τό ψέμα καί τήν ἀπάτη τῆς ἁμαρτίας καί προστρέχει «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ». Μόνον ἐκεῖ μπορεῖ νά βρεῖ τήν πληρότητα τῆς ὕπαρξής του, νόημα στή ζωή του, παρηγοριά στούς πόνους του καί ἐλπίδα στίς περιπέτειες καί στίς ἀποτυχίες του. Ὅλη ἡ πορεία τῆς μετάνοιας τοῦ ἀποτυχημένου ἀνθρώπου ἔχει ἕναν καί μοναδικό σκοπό, νά ἐπιστρέψει «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ».
Αὐτά τά πόδια τοῦ Θεοῦ Λόγου τά ἄκουσε ἡ Εὔα μέσα στόν Παράδεισο νά τήν ψάχνουν μετά τήν πτώση της καί κρύφτηκε ἀπό ντροπή. Αὐτά τά πόδια περπάτησαν στά μονοπάτια τῆς ἱστορίας, γιά νά ψάξουν τόν κάθε ἄσωτο προσωπικά, προκειμένου νά συμπορευτοῦν μαζί του στόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Πατέρα. Αὐτά τά πόδια περπάτησαν στίς πόλεις, στά χωριά, στίς ἐξοχές τῆς Ἰουδαίας, τῆς Γαλιλαίας, τῆς Σαμάρειας, τῆς Δεκάπολης, γιά νά φέρουν στά πλήθη τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. Αὐτά τά πόδια περπάτησαν πάνω στή μανιασμένη θάλασσα, γιά νά φέρουν στούς μαθητές τό μήνυμα πώς ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος καί τῶν φυσικῶν νόμων βρίσκεται ἀνάμεσά μας. Αὐτά τά πόδια πλύθηκαν μέ τά δάκρυα τῆς μετανιωμένης πόρνης καί ἀρωματίστηκαν μέ τά μύρα τῆς ἀγάπης της, γιά νά μάθουμε πώς τά πόδια τοῦ Θεοῦ δέν ἦλθαν νά κλωτσήσουν καί νά πληγώσουν τόν ἁμαρτωλό, ἀλλά νά φέρουν στήν ἀνθρωπότητα τό μήνυμα τῆς ἀνοχῆς καί τήν συγχώρεσης. Αὐτά τά πόδια ἀνέβηκαν τόν Γολγοθᾶ, γιά νά κατατροπώσουν τόν διάβολο.
Αὐτά τά πόδια κρεμάστηκαν καί μάτωσαν στόν Σταυρό, γιά νά ποτίσουν τήν ἀνθρωπότητα μέ τά νάματα τῆς αἰώνια ζωῆς.
Ἐκεῖ, κάτω ἀπό τόν Σταυρό, αὐτά τά ματωμένα πόδια ἀγκάλιαζε καί καταφιλοῦσε ἡ Θεοτόκος, καθώς λάμβανε τήν ἐπιταγή νά γίνει ἡ Μητέρα ὅλων τῶν ἀδελφῶν τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἡ Μητέρα ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. «Παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ» βρίσκει καταφύγιο ὁ πρώην δαιμονισμένος, ἐκεῖ στά Γάδαρα, γιά νά κάνει ἐπανεκκίνηση στή ζωή του. «Παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ βρίσκει καταφύγιο κάθε πονεμένος, πληγωμένος, παρεξηγημένος, ἀποκλεισμένος, προδομένος, περιφρονημένος, ἄρρωστος, κουρασμένος καί ντροπιασμένος, πού νιώθει ξεκρέμαστος καί αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά ἀκουμπήσει κάπου, γιά νά ἐνισχυθεῖ στίς ἀμέτρητες δοκιμασίες τοῦ βίου.
Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό κάποιο καταφύγιο. Θέλουμε νά ξέρουμε ὅτι ὑπάρχει μία γωνία, πού θά πᾶμε νά κουρνιάσουμε, ὅταν ἔρχονται καί μᾶς κτυποῦν τά ραπίσματα τῆς ζωῆς διαδοχικά τό ἕνα μετά τό ἄλλο. Ζητοῦμε μία ἀσφαλή φωλιά, μία γλυκιά ἀγκαλιά νά καταφύγουμε, ὅταν αἰσθανόμαστε μετέωροι καί ἀδύναμοι. Πολλές φορές βιώνουμε τή μικρότητά μας καί νιώθουμε ἄβολα. Καταλαβαίνουμε τήν ἀπειροελαχιστότητά μας μπροστά στό μέγεθος τοῦ κόσμου πού μᾶς περιβάλλει καί τοῦ κακοῦ πού παραμονεύει νά μᾶς κτυπήσει σέ κάθε βῆμα. Ὁ καθένας βρίσκει τό δικό του ἀποκούμπι, τό δικό του στήριγμα, τή δική του ἀφετηρία, ἀπ’ ὅπου θά κάνει ἐπανεκκίνηση μετά ἀπό κάθε ἄσχημη περίσταση. Γιά ἄλλον στήριγμα εἶναι τά χρήματα καί ἡ περιουσία. Γιά ἄλλον καταφύγιο εἶναι ἡ μόρφωση καί οἱ πανεπιστημιακές περγαμηνές.
Γιά ἄλλον φωλιά εἶναι οἱ συγγενεῖς καί ὁ κοινωνικός κύκλος τῶν πολλῶν γνωριμιῶν. Γιά ἄλλον πηγή δύναμης εἶναι οἱ πάσης φύσεως ἀπολαύσεις ἕως τοῦ σημείου τῆς ὑπερβολῆς καί τῆς διαστροφῆς. Γιά τούς περισσότερους τό πιό βολικό καί γρήγορο καταφύγιο εἶναι ὁ ἐγωισμός, οἱ ἀπόψεις, τό ἴδιον θέλημα, πού μπορεῖ νά προσφέρουν ἕνα πρῶτο αἴσθημα αὐτοεπιβεβαίωσης, ἀλλά μακροπρόθεσμα ἀπομονώνουν τόν ἄνθρωπο καί τόν διχάζουν ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους.
Τά καταφύγια αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἀπογοητεύουν καί ἐκθέτουν ὅσους τά ἐμπιστεύονται. Τά χρήματα, οἱ συγγενεῖς, οἱ φίλοι καί γνωστοί, τά πολλά γράμματα καί τά βαρύγδουπα πτυχία, οἱ ἡδονές, ἡ αὐτοπεποίθηση καί ἡ κενοδοξία καθώς καί ὅ,τι ἄλλο θεωρεῖται παρηγοριά καί ἀποκούμπι γιά τόν ἄνθρωπο ἀποδεικνύονται ψεύτικα καί παροδικά. Γιά λίγο δίνουν μία ἐνίσχυση, μία ἐπιφανειακή ξεκούραση. Σύντομα καί αὐτά τά ἴδια κουράζουν καί ἀπογοητεύουν. Τότε ὁ ἀπελπισμένος ἄνθρωπος ζητάει κάτι ἄλλο, κάτι καινούριο, στό ὁποῖο θέλει νά καταφύγει γιά νά στερεωθεῖ. Αὐτό τό μοναδικό, μόνιμο καί ἀδιάπτωτο καταφύγιο κάθε ταλαιπωρημένος θά τό βρεῖ «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ».
Στήν προσευχή, στή μετάνοια, στήν ἐνοριακή κοινότητα, στήν πνευματική οἰκογένεια μέ τήν πατρότητα ἑνός πνευματικοῦ, στήν τοπική Ἐκκλησία μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἐπισκόπου θά βρεῖ κάθε ἄνθρωπος τό προσωπικό «ταμεῖο», τόν δικό του θάλαμο προστασίας, μέσα στόν ὁποῖο θά ξαναφορτίσει τίς πνευματικές μπαταρίες, θά θεραπεύσει τίς ψυχικές του παρεκτροπές, θά φωτίσει τίς σκοτισμένες σκέψεις του, θά παρηγορηθεῖ καί θά ἐνισχύσει τήν πεσμένη του διάθεση, θά ἀνανεωθεῖ ὡς ὕπαρξη σέ μία εὐλογημένη παλιγγενεσία. Τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ βρίσκονται κοντά μας μέ πάρα πολλές μορφές.
Ὁ Κύριος τρέχει πρός ἐμᾶς. Μᾶς ἐπιθυμεῖ καί μᾶς ἀναζητάει. Μᾶς προσκαλεῖ καί μᾶς θεραπεύει. Ἐμεῖς, ἀντί νά πελαγοδρομοῦμε σέ διαδρομές πού περισσότερο μᾶς ταλαιπωροῦν παρά μᾶς ξεκουράζουν, ἄς προστρέξουμε «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ».
Ἡ διάθεση τῆς προσευχῆς καί ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό θά μᾶς ἀνανεώσει. Ἡ ἀπόφαση καί ὁ ἀγώνας τῆς μετάνοιας θά μᾶς συμφιλιώσει μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ τούς ἄλλους. Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν πνευματικό θά μᾶς ἐνισχύσει καί θά μᾶς ξεκουράσει. Ἡ ἁπλότητα καί χαρά τῆς ἐπικοινωνίας μέ τούς ἄλλους ἐνορίτες μέσα στό πνευματικό σπίτι τῆς ἐνορίας θά μᾶς γλυκάνει μέ τό αἴσθημα τῆς ἑστίας. Ἡ ἀναφορά στόν ἐπίσκοπο θά μᾶς δώσει τήν ἀσφαλή βάση γιά λαμπρή καί καρποφόρο διαδρομή. Ἡ μελέτη καί ἐφαρμογή τοῦ θείου λόγου θά θεμελιώσει τήν προσπάθεια τῆς ὡριμότητας πού κάνουμε ὅλοι. Τό νά καταφύγουμε «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ», ὄχι περιστασιακά ἀλλά μόνιμα, εἶναι ὅ,τι πιό ἔξυπνο μποροῦμε νά κάνουμε, γιά νά βιώσουμε τή δική Του παρουσία ὡς δική μας σωτηρία γιά πάντα. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου