ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ-ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

 Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, εἶναι θεμελιωμένη στό Αἷμα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας, στό αἷμα τῶν ἑκατομμυρίων Μαρτύρων, πού ἀκολούθησαν τό παράδειγμά Του. Μέσα στά νέφη τῶν μαρτύρων, ξεχωρίζουν οἱ μεγαλομάρτυρες. Οἱ μεγαλομάρτυρες εἶναι τά πολύτιμα διαμάντια πού στολίζουν τήν Ἐκκλησία μας, εἶναι τά φωτεινά ἀστέρια πού τήν κοσμοῦν. Ἀγάπησαν τόν Χριστό μέ ὅλη τους τήν ὕπαρξη καί θυσίασαν τήν ἴδια τους τή ζωή, γιά νά ζήσουν αἰώνια μαζί Του.

Ἡ Εκκλησία τιμᾶ πλῆθος ἁγίων, ἀσκητῶν, ὁμολογητῶν, ὁσίων, μαρτύρων, μεγαλομαρτύρων. Ἀνθρώπων πού δέν λογάριασαν τή ζωή τους καί ἔδωσαν μαρτυρία, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, γιά τόν Χριστό. Και τίς περισσότερες φορές ἡ μαρτυρία σφραγίστηκε μέ τό μαρτύριο. Πάντα εἶχα τήν ἀπορία: ποιά εἶναι ἡ διαφορά τοῦ μάρτυρα ἀπό τόν μεγαλομάρτυρα. Ἔχει καί ἡ Ἐκκλησία τίς συμπάθειές της; Κάνει διακρίσεις; Ὄχι βέβαια, δέν κάνει διακρίσεις ἡ Ἐκκλησία μας. Ὅλοι μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό. Ἡ διαφορά εἶναι πώς κάποιοι ὑπέστησαν μεγαλύτερα βασανιστήρια ἀπό ἄλλους. Γι’ αὐτό καί ἔχουν τόν τίτλο τοῦ μεγαλομάρτυρα.

Ὅλες οἱ κατηγορίες τῶν Ἁγίων μαρτύρων, εἶναι ἡ μεγάλη δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας, ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι τό καμάρι τοῦ οὐρανοῦ, εἶναι ὁ ἐξευτελισμός τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου, καί ἡ πιό τρανή ἀπόδειξη τῆς νίκης κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας. Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες εἶναι τό καύχημα τοῦ Χριστοῦ, πού γιά χάρη Του ἔχυσαν ποταμηδόν τό αἷμα τους.

Ἄν τούς ἀγαπᾶμε, ἄν τούς σεβόμαστε καί ἄν τούς τιμᾶμε μέ Εἰκόνες, μέ Ἱερούς Ναούς, μέ Ἱερές Ἀκολουθίες, καί μέ πανηγυρικές ἐκδηλώσεις, πρέπει καί νά τούς μιμούμαστε.

Εἶναι αὐτοί πού ὑπέγραψαν τήν μαρτυρία τῆς Πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Χριστό μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα. Ἀποτελοῦν τό πιό ἐπίλεκτο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ Αὐτή θεμελιώθηκε ἐπί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου μας ἀλλά κατ’ ἐπέκταση καί στά αἵματα τῶν Μαρτύρων.

Μέ τό ἴδιο της τό αἷμα ὑπέγραψε τή μαρτυρία τῆς Πίστεώς της καί ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυρας Μαρίνα, ἡ ὁποία γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας στά χρόνια του Αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β΄ (270 μ. Χ.). Ἡ μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τήν γέννησή της καί ὁ πατέρας της, πού ἦταν ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἀνέθεσε τήν ἀνατροφή της σέ μία ἐξαιρετική γυναίκα χωρίς, βέβαια, νά γνωρίζει ὅτι ἦταν Χριστιανή. Ἔτσι ἡ Ἁγία Μαρίνα διδάχθηκε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τά μικρά της χρόνια, καί σέ ἡλικία 15 χρονῶν ἀποκάλυψε στόν πατέρα της ὅτι εἶναι Χριστιανή. Ἐκεῖνος στήν ἀρχή δοκίμασε ἔκπληξη καί στήν συνέχεια θυμό καί ἀγανάκτηση καί ἔπαψε νά τήν θεωρεῖ παιδί του. Ὁ ἔπαρχος Ὀλύμβριος δέν ἄργησε νά πληροφορηθεῖ τό γεγονός καί διέταξε νά τήν συλλάβουν. Ὅταν ὅμως τήν εἶδε, θαμπώθηκε ἀπό τήν ὀμορφιά της καί τῆς ζήτησε νά γίνει γυναίκα του, ἀφοῦ πρῶτα ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ἐκείνη ἀντέδρασε ἔντονα καί σέ κάθε προσπάθειά του νά τήν πείσει νά ἀποκηρύξει τήν πίστη της καί νά λατρεύσει τά εἴδωλα, ἀπαντοῦσε θαρραλέα «εἶμαι Χριστιανή». Τότε διέταξε καί τήν βασάνισαν σκληρά. Οἱ πληγές της ἀπό τά πολλά μαρτύρια γιατρεύθηκαν ἀμέσως, μέ ἀποτέλεσμα πολλοί ἀπό τούς παρευρισκομένους πού εἶδαν τό θαῦμα νά πιστεύσουν στόν Χριστό. Τότε ὁ ἔπαρχος, τυφλωμένος ἀπό τό μίσος, διέταξε νά τήν ἀποκεφαλίσουν καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐτελειώθη καί ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τῆς Ἁγίας Μαρίνας μού δίνουν τήν ἀφορμή νά ὑπενθυμίσω τά ἑξῆς:

1) Τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα «καλά λίαν». Τό κακό πού ὑπάρχει στόν κόσμο δέν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, τῆς παρακοῆς τοῦ ἀνθρώπου στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀποστασίας του ἀπό τήν αἰώνια θεία ζωή.

2) Οἱ δαίμονες προσπαθοῦν μέ διάφορους τρόπους καί ποικίλα τεχνάσματα νά παρασύρουν καί τούς ἀνθρώπους μακριά ἀπό τόν Θεό. 

Δέν μποροῦν ὅμως νά βλάψουν κανέναν, ἐάν φυσικά δέν παραδοθεῖ σέ αὐτούς μέ τήν θέλησή του καί

3) Ἡ ὑπερηφάνεια ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀληθινή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τόν σπρώχνει στό νά λατρεύει συνειδητά ἡ ἀσυνείδητα τόν διάβολο. Ἀντίθετα, μέ τήν ταπείνωση ἐπιτυγχάνεται «ἡ κατά τῶν δαιμόνων νίκη» καί ἡ σωτηρία.

Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Τραϊκάπης