Ένα άπό τά πιό τραγικά συμπτώματα τής πνευματικής κρίσεως πού μαστίζει τά τελευταία χρόνια τήν πατρίδα μας είναι καί ή άπουσία έργατών τού Ευαγγελίου. Βλέπει κανείς ιδιαιτέρως σέ πολλά ορεινά ή νησιωτικά χωριά τής πατρίδας μας νά μήν υπάρχουν οί άπαραίτητοι ιερείς. Κι αύτοί οί λίγοι πού ύπάρχουν άναγκάζονται νά έξυπηρετοΰν πολλά χωριά. Ταυτόχρονα καθώς άναχωροΰν γιά τόν ούρανό μεγάλες μορφές τής’Εκκλησίας μας, πού άφησαν άνεξίτηλα τά ίχνη τους στις ψυχές των πιστών, βλέπει κανείς νά μήν ύπάρχουν στό πόδι τους άξιοι διάδοχοί τους.
Άπό πού όμως θά βγοΰν οί αύριανοί ιερείς τής ’Εκκλησίας μας; οί Κατηχητές, οί Ιεραπόστολοι, οί Κυκλάρχες, οί ζηλωτές ’Εκπαιδευτικοί; Ποιοι θά στελεχώσουν τις ποιμαντικές, κατηχητικές, φιλανθρωπικές διακονίες τής Εκκλησίας μας; Άνθρωποι χωρίς πνευματικές έμπειρίες στά ώραιότερά τους χρόνια, τά νεανικά;
Ανάλογη εικόνα μάς περιγράφουν οί ιεροί Εύαγγελιστές γιά τήν έποχή τους. Μάς λένε ότι ό Κύριος καθώς περιδιάβαινε τις πόλεις καί τά χωριά τής Γαλιλαίος, έβλεπε τά πλήθη τού λαού άποκαμωμένα πνευματικώς καί παραμελημένα «ώς πρόβατα μή έχοντα ποιμένα» (Ματθ. θ' 36). Έμοιαζαν μέ πρόβατα πού αναζητούσαν μέ λαχτάρα τόπους βοσκής, άλλά δέν είχαν βοσκό νά τά οδηγήσει.
Γι’ αύτό κάποια στιγμή είπε ό Κύριος στούς μαθητές Του: «Ό μέν θερισμός πολύς, οί δέ έργάται ολίγοι» (Ματθ. θ' 37). Τά ώριμα στάχυα είναι πολλά, άλλά οί έργάτες πού θά τά θερίσουν είναι λίγοι. Πολλές είναι οί ψυχές πού λαχταρούν νά άκούσουν τό Εύαγγέλιο καί νά σωθούν, λίγοι όμως είναι οί έργάτες πού θά ύπηρετήσουν τό ιερό αύτό έργο.
Έτσι συμβαίνει πάντοτε. «Οί έργάται ολίγοι». Σέ κάθε έποχή. ’Ιδιαιτέρως όμως στήν έποχή μας ή έλλειψη έργατών του Εύαγγελίου φαντάζει στή σκέψη μας ακόμη πιό προβληματική, άφοϋ είναι φοβερή ή άποστασία τής έποχής μας καί ή πνευματική αδιαφορία των πολλών.
Άπό πού λοιπόν θά βρεθοϋν σήμερα οί άφοσιωμένοι έργάτες του Εύαγγελίου;
Άπό πού θά βγοΰν οί άγιες έκεΐνες ψυχές πού θά έργασθοϋν τή μετάνοια τού λαού μας, τόν έπανευαγγελισμό τής πατρίδας μας; Πού θά βρεθούν οί φλογεροί ιεραπόστολοι πού θά τρέξουν στά πέρατα τού κόσμου νά εύαγγελισθοΰν τόν λόγο τής άληθείας;
Μέσα στήν περιορισμένη μας λογική τό πρόβλημα δείχνει νά μήν έχει λύση. Όμως ό ίδιος ό Κύριος μάς έδωσε τή λύση. Μάς είπε: «Δεήθητε τού κυρίου τού θερισμού όπως έκβάλη έργάτας εις τόν θερισμόν αύτοϋ» (Ματθ. θ' 38). Παρακαλέστε τόν Θεό, πού είναι ό ιδιοκτήτης τού πνευματικού χωραφιού, νά βγάλει καί νά άποστείλει έργάτες στό χωράφι Του.
Μάς ζητά λοιπόν ό Κύριος νά προσευχόμαστε καθημερινά μέ θέρμη καί πόνο, ώστε νά άναδεικνύει Αύτός τούς αύριανούς έργάτες τού Εύαγγελίου: τούς ιερείς, τούς ιεραποστόλους, τούς κήρυκες τού Εύαγγελίου, τούς έκπαιδευτικούς, τούς άφιερωμένους στό έργο τής’Εκκλησίας. ’Εάν προσευχόμαστε γιά τόσα άλλα θέματα πού μάς άπασχολούν, πόσο θερμότερα θά πρέπει νά προσευχόμαστε γιά τό θέμα αύτό;
’Ιδιαιτέρως νά προσευχόμαστε νά φωτίζει ό Θεός τούς Χριστιανούς γονείς, ώστε νά έμπνέουν στά παιδιά τους τήν άγάπη γιά τέτοιες μεγάλες ιερές διακονίες, νά έχουν μυστική λαχτάρα στήν ψυχή τους νά άναδείξει ό Θεός καί κάποιο δικό τους παιδί έργάτη τού Εύαγγελίου. Διότι δέν ύπάρχει μεγαλύτερη τιμή γι’ αύτούς νά δοΰν αύριο κάποιο άπό τά παιδιά τους λειτουργό στό ιερό θυσιαστήριο, κήρυκα τού Εύαγγελίου, έργάτη τής Βασιλείας τού Θεού.
Νά προσευχόμαστε λοιπόν όλοι μας γιά τό μεγάλο αύτό ζήτημα. Αύτό είναι ένα άπό τά ιερότερα καθήκοντά μας. Καί ό Κύριος θά άναδεικνύει τούς έργάτες Του. Αύτός μόνο θά δώσει τή λύση. Αύτός κι άπό τις πέτρες μπορεί νά άναστήσει τέκνα τού Αβραάμ. Αύτός θά έμπνέει τις ιερές Του κλήσεις στις ψυχές τών έλάχιστων νέων πού παραμένουν άκόμη άλώβητοι καί όρθιοι μέσα στον κυκεώνα τής άνηθικότητας καί τής άποστασίας. Αύτός θά καλέσει, Αύτός θά στηρίξει, Αύτός θά άποστείλει... Έμεΐς όμως μήν πάψουμε νά προσευχόμαστε. Μέ πίστη καί μέ έλπίδα.
Άπό πού όμως θά βγοΰν οί αύριανοί ιερείς τής ’Εκκλησίας μας; οί Κατηχητές, οί Ιεραπόστολοι, οί Κυκλάρχες, οί ζηλωτές ’Εκπαιδευτικοί; Ποιοι θά στελεχώσουν τις ποιμαντικές, κατηχητικές, φιλανθρωπικές διακονίες τής Εκκλησίας μας; Άνθρωποι χωρίς πνευματικές έμπειρίες στά ώραιότερά τους χρόνια, τά νεανικά;
Ανάλογη εικόνα μάς περιγράφουν οί ιεροί Εύαγγελιστές γιά τήν έποχή τους. Μάς λένε ότι ό Κύριος καθώς περιδιάβαινε τις πόλεις καί τά χωριά τής Γαλιλαίος, έβλεπε τά πλήθη τού λαού άποκαμωμένα πνευματικώς καί παραμελημένα «ώς πρόβατα μή έχοντα ποιμένα» (Ματθ. θ' 36). Έμοιαζαν μέ πρόβατα πού αναζητούσαν μέ λαχτάρα τόπους βοσκής, άλλά δέν είχαν βοσκό νά τά οδηγήσει.
Γι’ αύτό κάποια στιγμή είπε ό Κύριος στούς μαθητές Του: «Ό μέν θερισμός πολύς, οί δέ έργάται ολίγοι» (Ματθ. θ' 37). Τά ώριμα στάχυα είναι πολλά, άλλά οί έργάτες πού θά τά θερίσουν είναι λίγοι. Πολλές είναι οί ψυχές πού λαχταρούν νά άκούσουν τό Εύαγγέλιο καί νά σωθούν, λίγοι όμως είναι οί έργάτες πού θά ύπηρετήσουν τό ιερό αύτό έργο.
Έτσι συμβαίνει πάντοτε. «Οί έργάται ολίγοι». Σέ κάθε έποχή. ’Ιδιαιτέρως όμως στήν έποχή μας ή έλλειψη έργατών του Εύαγγελίου φαντάζει στή σκέψη μας ακόμη πιό προβληματική, άφοϋ είναι φοβερή ή άποστασία τής έποχής μας καί ή πνευματική αδιαφορία των πολλών.
Άπό πού λοιπόν θά βρεθοϋν σήμερα οί άφοσιωμένοι έργάτες του Εύαγγελίου;
Άπό πού θά βγοΰν οί άγιες έκεΐνες ψυχές πού θά έργασθοϋν τή μετάνοια τού λαού μας, τόν έπανευαγγελισμό τής πατρίδας μας; Πού θά βρεθούν οί φλογεροί ιεραπόστολοι πού θά τρέξουν στά πέρατα τού κόσμου νά εύαγγελισθοΰν τόν λόγο τής άληθείας;
Μέσα στήν περιορισμένη μας λογική τό πρόβλημα δείχνει νά μήν έχει λύση. Όμως ό ίδιος ό Κύριος μάς έδωσε τή λύση. Μάς είπε: «Δεήθητε τού κυρίου τού θερισμού όπως έκβάλη έργάτας εις τόν θερισμόν αύτοϋ» (Ματθ. θ' 38). Παρακαλέστε τόν Θεό, πού είναι ό ιδιοκτήτης τού πνευματικού χωραφιού, νά βγάλει καί νά άποστείλει έργάτες στό χωράφι Του.
Μάς ζητά λοιπόν ό Κύριος νά προσευχόμαστε καθημερινά μέ θέρμη καί πόνο, ώστε νά άναδεικνύει Αύτός τούς αύριανούς έργάτες τού Εύαγγελίου: τούς ιερείς, τούς ιεραποστόλους, τούς κήρυκες τού Εύαγγελίου, τούς έκπαιδευτικούς, τούς άφιερωμένους στό έργο τής’Εκκλησίας. ’Εάν προσευχόμαστε γιά τόσα άλλα θέματα πού μάς άπασχολούν, πόσο θερμότερα θά πρέπει νά προσευχόμαστε γιά τό θέμα αύτό;
’Ιδιαιτέρως νά προσευχόμαστε νά φωτίζει ό Θεός τούς Χριστιανούς γονείς, ώστε νά έμπνέουν στά παιδιά τους τήν άγάπη γιά τέτοιες μεγάλες ιερές διακονίες, νά έχουν μυστική λαχτάρα στήν ψυχή τους νά άναδείξει ό Θεός καί κάποιο δικό τους παιδί έργάτη τού Εύαγγελίου. Διότι δέν ύπάρχει μεγαλύτερη τιμή γι’ αύτούς νά δοΰν αύριο κάποιο άπό τά παιδιά τους λειτουργό στό ιερό θυσιαστήριο, κήρυκα τού Εύαγγελίου, έργάτη τής Βασιλείας τού Θεού.
Νά προσευχόμαστε λοιπόν όλοι μας γιά τό μεγάλο αύτό ζήτημα. Αύτό είναι ένα άπό τά ιερότερα καθήκοντά μας. Καί ό Κύριος θά άναδεικνύει τούς έργάτες Του. Αύτός μόνο θά δώσει τή λύση. Αύτός κι άπό τις πέτρες μπορεί νά άναστήσει τέκνα τού Αβραάμ. Αύτός θά έμπνέει τις ιερές Του κλήσεις στις ψυχές τών έλάχιστων νέων πού παραμένουν άκόμη άλώβητοι καί όρθιοι μέσα στον κυκεώνα τής άνηθικότητας καί τής άποστασίας. Αύτός θά καλέσει, Αύτός θά στηρίξει, Αύτός θά άποστείλει... Έμεΐς όμως μήν πάψουμε νά προσευχόμαστε. Μέ πίστη καί μέ έλπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου