Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ,ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΑΜΨΑΚΟΥ

Ήρθε ο καιρός που ο Θεός θέλησε να δοξάσει το μεγάλο αυτό άγιό του, τον «μέγαν, και περιβόητον εν θαύμασι», «το της Εκκλησίας, εγκαλώπισμα ιερόν, τον θείον Παρθένιον, Αποστόλων τον ομότροπον» (από στιχηρό προσόμοιο τού Εσπερινού), προικίζοντάς τον και με επιπλέον χαρίσματα που τα έχει ανάγκη η εποχή μας. Έτσι επαύξησε και την ειδική χάρη που είχε να γιατρεύει την επάρατο νόσο, τον καρκίνο, που τόσους και τόσους ανθρώπους καθημερινά βασανίζει και από τόσους στερεί τη ζωή. Και ο σπλαγχνικός Άγιος Παρθένιος τρέχει παντού, στέκεται δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο των ημερών μας και τον απαλλάσσει από τη φοβερή αυτή νόσο, φτά­νει και ο ίδιος να τον πλησιάσει και με πίστη να του το ζητήσει.
Μια συγκλονιστική μαρτυρία 
Σαν πρώτο θαύμα απαλλαγής από τη φοβερή νόσο τού καρκίνου, παραθέτουμε τη γεμάτη περιπέτειες μαρ­τυρία τού κ. Στέφανου Στεφάνου, συνταξιούχου ναυτικού, που
κατοικεί στον Πειραιά και κατάγεται από την Άνδρο. Ο ίδιος μας έγραψε την ιστορία του και εμείς την κατα­χωρούμε χωρίς καμμία αλλαγή.
Ποιος άνθρωπος στον κόσμο αυτόν δεν πόνεσε ψυ­χικά και σωματικά; Και ποιος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ρωτήσει γιατί ο πόνος στον κόσμο. Ο ουρανός δεν είναι πάντα ξάστερος και το πέλαγος δεν είναι πάντα γαλήνιο. Τον ουρανό τον σκεπάζουν σύννεφα βαρειά και μαύ­ρα και ξεσπούν τρομερές νεροποντές και καταιγίδες. Τα ολόμαυρα σύννεφα τού πόνου και οι καταιγίδες των δακρύων τον κατακλύζουν.
Τέτοιες καταιγίδες πέρασε και ο ομιλών με τις α­σθένειες τού καρκίνου. Παραμονές Χριστουγέννων 1982 διεγνώσθη όγκος στο παχύ έντερομεγάλος. Τότε επισκέφθηκα τον μακαριστό πατέρα Πορφύριο, ο οποίος με ενίσχυσε και μου είπε: «να πας να εγχειρισθής και θα γίνης καλά».
3.1.1983 έγινε η εγχείρησις στο παχύ έντερο και η ιστολογική εξέτασις έδειξε κακοήθη καρκίνο.
Τον Μάρτιο τού 1984 παρουσιάζεται όγκος στον α­ριστερό πνεύμονα. Εγχειρίσθηκα 21 Μαρτίου, μου αφαιρέσανε τον μισό αριστερό πνεύμονα και η ιστολογική εξέτασις έδειξε καρκίνο εκ μεταστάσεως εκ τού έντερου.
Τον Οκτώβριο τού ιδίου έτους 1984, παρουσιάζεται στο δεξιό πνεύμονα όγκος, εγχειρίσθηκα και πάλι˙ η ιστο­λογική έδειξε μετάσταση εκ τού έντερου.
Τον Δεκέμβριο τού 1987 κάνοντας Check up, αξονι­κές τομογραφίες κ.λπ. βρέθηκα και πάλι κτυπημένος στον δεξιό πνεύμονα.
Χειρουργήθηκα, η ιστολογική έδειξε και πάλι μετά­σταση εκ τού έντερου, κακοήθης καρκίνος.
 Τότε όμως, προ της τρίτης εγχειρίσεως, όταν μου ανηγγέλθη ότι ο δεξιός πνεύμων πάλι παρουσιάζει όγκον καρκίνου και ότι, εάν δεν εγχειρισθώ συντόμως, εντός τριών μηνών θα επέλθη ο θάνατος.
Ήμουν τότε στο Λονδίνο και τόσο πολύ ελυπήθην από αυτόν τον ψυχικόν πόνον φεύγοντας από το γραφείον του ιατρού και πηγαίνοντας πεζός στο ξενοδοχείον, επότισα δια των δακρύων μου τους δρόμους τού Λονδί­νου λέγοντας:
Θεέ μου, δεν χρειάζεται να βρέξης, εγώ επότισα με τα δάκρυα μου το Λονδίνο.
 Εφοβήθην όμως την τρίτη εγχείρηση πνεύμονος και ο ιατρός πνευμονολόγοςStephen Spiro University Colle­ge επέμενε να γίνη και αυτή η εγχείρησις από τον χειρούργον Peter Goldstraw εις Brompton Hospital.
Ο χειρούργος Peter Goldstraw μας είπε ότι η εγχείρησις θα χρειασθή 5 με 6 ώρες. Μετεφέρθην στο χειρουργείον προς εγχείρησιν και σε μία και μισή (1 1/2) ώρα εβγήκε ο χειρούργος και είπε στην σύζυγόν μου Finis.
Εκείνη ετρόμαξε ότι ή με έραψε χωρίς να με εγχειρήση ή πέθανα.
Αλλά ο χειρούργος Peter Goldstraw διεθνούς φήμης χειρούργος πνευμόνων την καθησύχασε λέγοντας:
«Η εγχείρησις έγινε πολύ καλά αλλά εμένα, λέει ο γιατρός, όσο χειρουργούσα τα χέρια μου έφευγαν και δεν κατάλαβα πως τελείωσε τόσο γρήγορα η εγχείρησις».
 Ο Μεγάλος Θεός έστειλε τον Αγιόν Του και Αυτός ο Άγιος με χειρούργησε. Ήτο πάλι κακοήθης καρκίνος εκ μεταστάσεως.
Σε ένα χρόνο πάλι, ακριβώς Δεκέμβριος τού 1988, ξανά άλλη επέμβαση πάλι στο δεξιό πνεύμονα. Καρκίνος κακοήθης εκ μεταστάσεως από το έντερο. Στην τετάρτη εγχείρηση θα χρειασθή μου είπαν 15 ημέρες νοσοκομείον αλλά, λόγω των Χριστουγέννων που φεύγει το προσωπικό και λόγω ότι πήγαινα καλά στην εγχείρηση, στις 6 ημέρες με έβγαλαν και πήγα στο ξενοδοχείον και έτσι έγιναν μία εγχείρησις στα έντερα και 4 εγχειρήσεις στους πνεύμονες.
 Αν και έχει μείνει ο αριστερός πνεύμονας μισός και ο δεξιός τρεις φορές εγχειρισμένος, ζω από την τελευ­ταία εγχείρησιν με την βοήθεια τού Θεού 10 χρόνια χωρίς να έχω δύσπνοιες. Παρ’ όλο που η δύναμις των πνευμόνων είναι πάρα πολύ πεσμένη.
Φωνάζω όμως και εγώ σαν τον Μπετόβεν: «Πάνσοφε Θεέ, δώσε ό,τι θέλεις, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, φτάνει να προέρχεται από το χέρι σου».
 Και είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο, ως μου υπέ­δειξε ο μακαριστός πατήρΙάκωβος Τσαλίκης της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ, καθώς και Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Εν ημέρα θλίψεώς μου τον Θεό εξεζήτησα και δια τούτο όχι μόνον θα τον εκζητώ αλλά και θα τον ομο­λογώ.
 Τα θαύματα έγιναν το ένα κατόπιν τού άλλου:
Δια των Αγίων Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου τού Θαυματουργού, τού οποίου η Εκκλησία ευρίσκεται εις Λύρειον Ίδρυμα Μάτι Αττικής. Ο Άγιος Παρθένιος εορτάζει 7 Φεβρουαρίου ο οποίος και είναι ο προστάτης Άγιος δια τον καρκίνον.
Το δεξί χέρι τού Αγίου Παρθενίου ευρίσκεται εις Ιεράν Μονή Αγίου Νικολάου Ανδρου το οποίο πολλές φορές προσκύνησα.
Δια πρεσβειών τού Αγίου Νεκταρίου, Αγίου ΠαταπίουΟσίου Δαβίδ Ευβοίας, Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης, τους οποίους όλους παρακάλεσα δια των προσευχών μου. Και δια των προσευχών τού Πνευματικού μου Πατέρα, αειμνήστου Γρηγορίου Μητροπολίτου Καστοριάς. Δια προσευχών τού πατρός Σωφρονίου Essex Αγ­γλίας, τού πατρός Πορφυρίου, τού πατρός Ιακώβου Τσαλίκη και τού πατρός ΠαϊσίουΑγίου Όρους.
 Αυτή την στιγμή ευρίσκομαι εν τη ζωή, αν και οι για­τροί είχαν αποφανθή ότι δεν θα ζήσω. Διότι τρίτη και τέταρτη εγχείρησις καρκίνου στους πνεύμονες δεν είχε γίνει σε κανένα διεθνώς.
Ο πατήρ Πορφύριος και ο πατήρ Σωφρόνιος κάθε φορά που τους επισκεπτόμουν μου έλεγαν «θα γίνης καλά».
Πέρασαν 10 χρόνια από την τελευταία εγχείρηση και με την βοήθεια τού Θεού η ασθένεια εσταμάτησε.
Εγώ όμως δεν σταμάτησα να επικαλούμαι την βοή­θεια τού Θεού, της Παναγίας και των Αγίων και τού Α­γίου Παρθενίου που είναι άγιος τού καρκίνου. Προ 4 ετών πηγαίνοντας στο Λονδίνο δια εξετάσεις ο ιατρός εδάκρυσε, όταν με είδε και είπε: «δεν ήλπιζα να σε ξαναδώ».
 Πράγματι, όλα αυτά που διαβάσαμε είναι περισσότε­ρο από συγκλονιστικά. Ο κύριος Στέφανος μετά από τό­σες περιπέτειες ζει θαυματουργικά,απαλλαγμένος τελεί­ως από τον καρκίνο ήδη από το 1988, παρ’ όλο που οι γιατροί τού Λονδίνου όπου έγιναν όλα τα χειρουργεία δήλωναν στη σύζυγο του, κ. Γαρυφαλλιά· «δεν πρόκει­ται να ζήσει, σύντομα θα επέλθει ο θάνατος, γιατί δεν είναι δυνατόν μόνο τέσσερα κύτταρα να ξέφυγαν. Να δούμε πόσα άλλα θα ξέφυγαν και που πήγαν και φώλια­σαν». Και όμως ζει και μάλιστα χωρίς αναπνευστικά προ­βλήματα. Γεμάτος δε ευγνωμοσύνη προς τον άγιο έκτισε και το εκκλησάκι του στο Λύρειο Ίδρυμα, στο Μάτι Αττικής, αφού ζήτησε άδεια από τον τότε Μητροπολίτη Αττικής, αείμνηστο Δωρόθεο, ο οποίος, όταν πληροφο­ρήθηκε το θαύμα τού Αγίου Παρθενίου, συγκινήθηκε πολύ και έδωσε την συγκατάθεση του.
 Το εκκλησάκι τον Αγίου Παρθενίου ατό Λύρειο Ίδρυμα… κάτασπρο και ωραιότατο, σκαρφαλωμένο σε ψηλό λόφο αποτελεί ζωντανή μαρτυρία του ιαματικού χαρίσματος τού Αγίου
 Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να δώσουμε λίγες πληρο­φορίες σε όσους αγαπητούς αναγνώστες δε γνωρίζουν τίποτα για το «Παιδικό Λύρειο Ίδρυμα». Είναι ένα Ίδρυ­μα που συντηρεί παιδιά με κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή ορφανά, άπορα ή παιδιά διαζευγμένων γονιών. Εκεί πα­ραμένουν για χρόνια χωρισμένα σε ομάδες. Η κάθε ομά­δα έχει το δικό της σπίτι, σύγχρονο με όλες τις ανέ­σεις, τη δική του μητέρα (την αδελφή μοναχή που τα αναλαμβάνει) και τη «Μάννα» όλων, που είναι η ηγουμέ­νη της Μονής. Εκεί σιτίζονται δωρεάν, μορφώνονται, ό­πως ακριβώς τα παιδιά που ζουν μέσα στις οικογένειες τους, βρίσκουν στοργή και αγάπη από τις μοναχές της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος στην οποί­αν ανήκει το Ίδρυμα, και τέλος, τις πιο πολλές φορές, παραμένουν εκεί μέχρι την αποκατάσταση τους. Παντρεύ­ονται με τη φροντίδα τού Ιδρύματος, ώστε να έχουν όλα τα απαραίτητα για τα πρώτα βήματα της ζωής τους.
Όλα αυτά υλοποιούνται με τις θυσίες των εκεί α­δελφών μοναζουσών και τις προσφορές των φιλάνθρω­πων, των φίλων τού Ιδρύματος καθώς και της οικογέ­νειας τού καπετάν-Μάρκου Λύρα, τού μεγάλου δωρητή που παρείχε τα χρήματα για να γίνει το πρώτο κτίριο, όπου στεγάστηκαν τα παιδιά.
Το Ίδρυμα πρωτοάρχισε να λειτουργεί με 13 παιδιά για να φτάσει σήμερα να έχει 70 περίπου παιδιά. Και αυτό κατορθώθηκε με την υλική αλλά και ηθική βοήθεια τού αείμνηστου Μητροπολίτου Δωροθέου, ο οποίος στή­ριξε το Ίδρυμα με πατρική αγάπη. Πρέπει ακόμη να ση­μειωθεί ότι η Ι. Μονή Αγίας Τριάδος συντηρεί και ένα μικρό γηροκομείο.
  
Ο Άγιος σώζει μία εικοσιεξάχρονη κοπέλλα
 Το θαύμα αυτό έχει σχέση με μία κοπέλλα, την κ. Στρατούλα από τη Χαλκίδα που στα 26 της χρόνια, το Σεπτέμβριο τού 1996, προσβλήθηκε από καρκίνο. Να πως μας διηγείται η ίδια τον θαυματουργικό τρόπο με τον οποίο απαλλάχτηκε από αυτόν.
 Στα 26 μου χρόνια, ένα test έδειξε ότι είχα προ­σβληθεί από τον ίο, που αλλοιώνει τα κύτταρα έξω από τον τράχηλο. ΟΙ γιατροί μου έκαναν κάποια επέμβαση, κό­βοντας ένα κομμάτι από τον τράχηλο. Μετά από τρεις μήνες το test έδειξε ότι είχα γιατρευτεί. Ύστερα από κά­ποιο διάστημα ο ιός μου ξαναχτύπησε την πόρτα. Τότε αποφάσισα να θέσω τη ζωή μου στα χέρια τού Αγίου ΠαρθενίουΝήστεψα 40 ημέρες, εξομολογήθηκα, κοινώ­νησα και καθημερινά διάβαζα τον Παρακλητικό Κανόνα τού Αγίου. Από την πρώτη κιόλας μέρα, είδα στον ύπνο μου τρεις φορές να εμφανίζεται και να χάνεται μπροστά μου μια τεράστια εικόνα τού Αγίου Παρθενίου. Ήταν μεγάλη σαν όλο το δωμάτιο και φωτεινή. Τότε ξυ­πνώντας, κατάλαβα ότι ο Άγιος με είχε ακούσει και ήταν δίπλα μου. Δεν έπαψα να είμαι και εγώ κοντά του. Όταν ξανάκανα το test, η απάντηση ήταν αρνητική για τον ιό και είχε μείνει πια μια απλή φλεγμονή. Με δάκρυα ευ­χαρίστησα τον Άγιο Παρθένιο και αποφάσισα να συνεχί­σω με περισσότερη πίστη τις προσευχές μου. Η επόμενη εξέταση ήταν αρνητική για κάθε κακοήθεια και δεν υ­πήρχε ούτε φλεγμονή. Όλα αυτά χωρίς φάρμακα, χωρίς γιατρούς, χωρίς τις επώδυνες και βασανιστικές θεραπείες για τον καρκίνο, που εφαρμόζουν οι γιατροί στις μέρες μας.
Τώρα τον έχω πάντα προστάτη μου, πάνω από το κρε­βάτι μου και μία φορά την εβδομάδα ανεβαίνω στο Μο­ναστήρι να προσευχηθώ και να τον ευχαριστήσω. Στην προσπάθειά μου αυτή βοήθησαν οι δυο γερό­ντισσες μοναχές τού Μοναστηριού που με τις συμβουλές και την κατανόηση τους τόνωσαν την ψυχή μου, για να μπορώ να προσεύχομαι με περισσότερη δύναμη και με όπλισαν με υπομονή και καρτερικότητα. Τις ευχαριστώ.
 Πράγματι, μας διαβεβαιώνει η γερόντισσα Μαριάμ της Ι.Μ. Μακρυμάλλης, η κ. Στρατούλα είναι τελείως καλά. Τώρα παντρεύτηκε κιόλας και δεν ξεχνά ποτέ το τάμα της. Μία φορά την εβδομάδα σε ένδειξη σεβασμού, αγά­πης και ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο, ανεβαίνει στο Μοναστήρι μας, γονατίζει μπροστά στην αγία κάρα του και τον ευχαριστεί για το μεγάλο δώρο που της έκανε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου