Ἂν στραφοῦμε στὸν ἑαυτό μας, δὲν θὰ κατακρίνουμε
- Γέροντα, ὅταν βλέπω κάποια ἀταξία στὸ διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.
- Ἐσύ, νὰ κοιτᾶς τὴν εὐταξία τὴν δική σου καὶ τὶς ἀταξίες τῶν ἄλλων. Νὰ εἶσαι αὐστηρὴ μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ ὄχι μὲ τοὺς ἄλλους. Τί δουλειὰ ἔκανες σήμερα;
- Ξεσκόνιζα.
- Ξεσκόνιζες τοὺς ἄλλους ἢ τὸν ἑαυτό σου;
- Δυστυχῶς τοὺς ἄλλους.
- Κοίταξε, θὰ ἀρχίσεις νὰ κάνεις δουλειὰ στὸν ἑαυτό σου, ὅταν πάψεις νὰ ἀσχολεῖσαι μὲ τὸ τί κάνουν οἱ ἄλλοι γύρω σου. Ἂν ἀσχολεῖσαι μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ πάψεις νὰ ἀσχολεῖσαι μὲ τοὺς ἄλλους, θὰ βλέπεις μόνον τὰ δικά σου σφάλματα καὶ στοὺς ἄλλους δὲν θὰ βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θὰ ἀπελπιστεῖς μὲ τὴ καλὴ ἔννοια ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου καὶ θὰ κατακρίνεις μόνον τὸν ἑαυτό σου. Θὰ αἰσθάνεσαι τὴν ἁμαρτωλότητά σου καὶ θὰ ἀγωνίζεσαι νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὶς ἀδυναμίες σου. Ὕστερα, ὅταν θὰ βλέπεις στοὺς ἄλλους κάποια ἀδυναμία, θὰ λές: «Μήπως ἐγὼ ξεπέρασα τὶς ἀδυναμίες μου; Πῶς λοιπὸν ἔχω τέτοια ἀπαίτηση ἀπὸ τοὺς ἄλλους;». Γι’ αὐτὸ νὰ μελετᾶς καὶ νὰ παρακολουθεῖς συνέχεια τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια, καὶ νὰ ἔχεις αὐτομεμψία μὲ διάκριση, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἐσωτερικὴ κατάκριση. Ἔτσι θὰ διορθωθεῖς.
- Γέροντα, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ γράφει: «Ἐὰν ἀγαπᾶς τὴν καθαρότητα, εἰσελθῶν ἔργασαι ἐν τῇ ἀμπέλω τῆς καρδίας σου, ἐκρίζωσον ἐκ τῆς ψυχῆς σου τὰ πάθη, ἔργασαι μὴ γνῶναι κακίαν ἀνθρώπου». Τί ἐννοεῖ;
- Ἐννοεῖ νὰ στραφεῖς στὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ κάνεις δουλειὰ στὸν ἑαυτό σου. Οἱ ἅγιοι πῶς ἁγίασαν; Εἶχαν στραφεῖ στὸν ἑαυτό τους καὶ ἔβλεπαν μόνον τὰ δικά τους πάθη. Μὲ τὴν αὐτοκριτικὴ καὶ τὴν αὐτομεμψία ποὺ εἶχαν, ἔπεσαν τὰ λέπια ἀπὸ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους, καὶ ἔφτασαν νὰ βλέπουν καθαρὰ καὶ βαθιά. Ἔβλεπαν τὸν ἑαυτὸ τοὺς κάτω ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους καὶ ὅλους τους θεωροῦσαν καλύτερους ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Τὰ δικά τους σφάλματα τὰ ἔβλεπαν μεγάλα καὶ τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων πολὺ μικρά, γιατί ἔβλεπαν μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους καὶ ὄχι μὲ τὰ γήινα μάτια. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅταν ἔλεγαν: «Ἐγὼ εἶμαι χειρότερος ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους». Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοὺς εἶχαν καθαρίσει καὶ εἶχαν γίνει διόπτρες γι’ αὐτὸ κὰ ἔβλεπαν τὰ μικρά τους σφάλματα – τὰ ξυλαράκια – σὰν δοκάρια. Ἐμεῖς ὅμως, ἐνῶ τὰ σφάλματά μας εἶναι δοκάρια, δὲν τὰ βλέπουμε ἢ τὰ βλέπουμε σὰν ξυλαράκια. Κοιτᾶμε τοὺς ἄλλους μὲ τὸ μικροσκόπιο καὶ βλέπουμε τὰ δικά τους ἁμαρτήματα μεγάλα, ἐνῶ τὰ δικά μας δὲν τὰ βλέπουμε, γιατί δὲν καθάρισαν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας.
Ἡ βάση εἶναι νὰ καθαρίσουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Ὅταν ὁ Χριστὸς ρώτησε τὸν τυφλό: «Πῶς βλέπεις τώρα τοὺς ἀνθρώπους;», ἐκεῖνος Τοῦ ἀπάντησε: «σὰν δένδρα»[3], γιατί δὲν εἶχε ἀποκατασταθεῖ ὅλο το φῶς του. Ὅταν ἀποκαταστάθηκε ὅλο το φῶς του, τότε τὰ ἔβλεπε ὅλα καθαρά. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν φτάσει σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση ὅλα τα βλέπει καθαρά, ὅλα τα σφάλματα τῶν ἄλλων τὰ δικαιολογεῖ, μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, γιατί τὰ βλέπει μὲ τὸ θεϊκὸ μάτι καὶ ὄχι μὲ τὸ ἀνθρώπινο.
- Γέροντα, ὅταν βλέπω κάποια ἀταξία στὸ διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.
- Ἐσύ, νὰ κοιτᾶς τὴν εὐταξία τὴν δική σου καὶ τὶς ἀταξίες τῶν ἄλλων. Νὰ εἶσαι αὐστηρὴ μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ ὄχι μὲ τοὺς ἄλλους. Τί δουλειὰ ἔκανες σήμερα;
- Ξεσκόνιζα.
- Ξεσκόνιζες τοὺς ἄλλους ἢ τὸν ἑαυτό σου;
- Δυστυχῶς τοὺς ἄλλους.
- Κοίταξε, θὰ ἀρχίσεις νὰ κάνεις δουλειὰ στὸν ἑαυτό σου, ὅταν πάψεις νὰ ἀσχολεῖσαι μὲ τὸ τί κάνουν οἱ ἄλλοι γύρω σου. Ἂν ἀσχολεῖσαι μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ πάψεις νὰ ἀσχολεῖσαι μὲ τοὺς ἄλλους, θὰ βλέπεις μόνον τὰ δικά σου σφάλματα καὶ στοὺς ἄλλους δὲν θὰ βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θὰ ἀπελπιστεῖς μὲ τὴ καλὴ ἔννοια ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου καὶ θὰ κατακρίνεις μόνον τὸν ἑαυτό σου. Θὰ αἰσθάνεσαι τὴν ἁμαρτωλότητά σου καὶ θὰ ἀγωνίζεσαι νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὶς ἀδυναμίες σου. Ὕστερα, ὅταν θὰ βλέπεις στοὺς ἄλλους κάποια ἀδυναμία, θὰ λές: «Μήπως ἐγὼ ξεπέρασα τὶς ἀδυναμίες μου; Πῶς λοιπὸν ἔχω τέτοια ἀπαίτηση ἀπὸ τοὺς ἄλλους;». Γι’ αὐτὸ νὰ μελετᾶς καὶ νὰ παρακολουθεῖς συνέχεια τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια, καὶ νὰ ἔχεις αὐτομεμψία μὲ διάκριση, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἐσωτερικὴ κατάκριση. Ἔτσι θὰ διορθωθεῖς.
- Γέροντα, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ γράφει: «Ἐὰν ἀγαπᾶς τὴν καθαρότητα, εἰσελθῶν ἔργασαι ἐν τῇ ἀμπέλω τῆς καρδίας σου, ἐκρίζωσον ἐκ τῆς ψυχῆς σου τὰ πάθη, ἔργασαι μὴ γνῶναι κακίαν ἀνθρώπου». Τί ἐννοεῖ;
- Ἐννοεῖ νὰ στραφεῖς στὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ κάνεις δουλειὰ στὸν ἑαυτό σου. Οἱ ἅγιοι πῶς ἁγίασαν; Εἶχαν στραφεῖ στὸν ἑαυτό τους καὶ ἔβλεπαν μόνον τὰ δικά τους πάθη. Μὲ τὴν αὐτοκριτικὴ καὶ τὴν αὐτομεμψία ποὺ εἶχαν, ἔπεσαν τὰ λέπια ἀπὸ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους, καὶ ἔφτασαν νὰ βλέπουν καθαρὰ καὶ βαθιά. Ἔβλεπαν τὸν ἑαυτὸ τοὺς κάτω ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους καὶ ὅλους τους θεωροῦσαν καλύτερους ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Τὰ δικά τους σφάλματα τὰ ἔβλεπαν μεγάλα καὶ τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων πολὺ μικρά, γιατί ἔβλεπαν μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους καὶ ὄχι μὲ τὰ γήινα μάτια. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅταν ἔλεγαν: «Ἐγὼ εἶμαι χειρότερος ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους». Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοὺς εἶχαν καθαρίσει καὶ εἶχαν γίνει διόπτρες γι’ αὐτὸ κὰ ἔβλεπαν τὰ μικρά τους σφάλματα – τὰ ξυλαράκια – σὰν δοκάρια. Ἐμεῖς ὅμως, ἐνῶ τὰ σφάλματά μας εἶναι δοκάρια, δὲν τὰ βλέπουμε ἢ τὰ βλέπουμε σὰν ξυλαράκια. Κοιτᾶμε τοὺς ἄλλους μὲ τὸ μικροσκόπιο καὶ βλέπουμε τὰ δικά τους ἁμαρτήματα μεγάλα, ἐνῶ τὰ δικά μας δὲν τὰ βλέπουμε, γιατί δὲν καθάρισαν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας.
Ἡ βάση εἶναι νὰ καθαρίσουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Ὅταν ὁ Χριστὸς ρώτησε τὸν τυφλό: «Πῶς βλέπεις τώρα τοὺς ἀνθρώπους;», ἐκεῖνος Τοῦ ἀπάντησε: «σὰν δένδρα»[3], γιατί δὲν εἶχε ἀποκατασταθεῖ ὅλο το φῶς του. Ὅταν ἀποκαταστάθηκε ὅλο το φῶς του, τότε τὰ ἔβλεπε ὅλα καθαρά. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν φτάσει σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση ὅλα τα βλέπει καθαρά, ὅλα τα σφάλματα τῶν ἄλλων τὰ δικαιολογεῖ, μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, γιατί τὰ βλέπει μὲ τὸ θεϊκὸ μάτι καὶ ὄχι μὲ τὸ ἀνθρώπινο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου