«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν…». Γιορτάζουμε Πεντηκοστή. Δηλαδὴ ποιὸ γεγονός; Ὅπως διηγεῖται ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς «Πράξεις» (βλ. Πράξ. β´ 1-13), στὶς ἐννιὰ τὸ πρωὶ τῆς πεντηκοστῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ Πάσχα ἀκούστηκε ἦχος σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου, ποὺ γέμισε τὸ ὑπερῶο στὸ ὁποῖο ἦταν συναθροισμένοι οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Καὶ εἶδαν νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες παρόμοιες μὲ γλῶσσες φωτιᾶς.
Κατῆλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ταμιοῦχος τῆς Χάριτος. Σκιρτοῦμε ἀπὸ χαρά, πανηγυρίζουμε μὲ λαμπρότητα οἱ πιστοὶ σήμερα τὴν ἔλευση καὶ ἐνοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς καρδιές μας. Τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου ἄνοιξε τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ, καὶ χαρίζεται στοὺς ἀνθρώπους «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν» (Ἰω. δ´ 10), ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀναγεννητική, ἡ ἁγιαστική, ἡ φωτιστική, ἡ εἰρηνοποιὸς καὶ παρακλητική.
Βέβαια τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πάντοτε ἐνεργοῦσε, καὶ πρὸ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, ἡ ἀδιαίρετη Ἁγία Τριάς, καὶ εὐεργετοῦσε τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ τώρα ἐκχύνεται πλουσιοπάροχα, δαψιλέστατα «ἐπὶ πᾶσαν σάρκα» (Πράξ. β´ 17· Ἰωὴλ γ´ 1) μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ χαρίζει ὄχι ἁπλῶς κάποιες παροδικὲς ἐλλάμψεις ἢ ἐνισχύσεις, ἀλλὰ προκαλεῖ μόνιμες καὶ ριζικὲς ἀλλοιώσεις, μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ καθίσταται αὐτὸς «καινὴ κτίσις», νέα δημιουργία, υἱὸς Θεοῦ κατὰ χάριν. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ καινὰ γέγονε τὰ πάντα» (Β´ Κορ. ε´ 17). Πέρασαν τὰ παλαιά, ἡ παλαιὰ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ τὴν ὁποία ἦταν ὑποχείριος τῶν παθῶν του καὶ παίγνιο τῶν δαιμόνων. Ἰσχύει νέα πραγματικότητα, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ βασιλεία τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης, ἡ βασιλεία τῶν φωτόμορφων τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Γιορτάζουμε Πεντηκοστή, διότι πλέον ἡ «ἁμαρτία ἡμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐσμεν ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν» (Ρωμ. Ϛ´ 14). Δὲν ἔχει πιὰ καμία δύναμη ἐπάνω μας ἡ ἁμαρτία. Διότι βρισκόμαστε ὑπὸ τὸ κράτος τῆς Χάριτος. Ζεῖ μέσα μας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Δὲν ὑπάρχει πάθος ἀνίατο οὔτε πειρασμὸς ἀνίκητος. Μποροῦμε νὰ καταισχύνουμε τὸν διάβολο, μποροῦμε νὰ νικήσουμε τὸν κακὸ ἑαυτό μας, νὰ τὸν νεκρώσουμε τελείως· ὄχι μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις ἀλλὰ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἶναι μαζί μας (πρβλ. Α´ Κορ. ιε´ 10). Μποροῦμε νὰ συγχωρήσουμε, νὰ ἀγαπήσουμε, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἀρετή, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεό.
Σκιρτοῦμε ἀπὸ ἀγαλλίαση, διότι σήμερα ἐκπληρώθηκε ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει ὀρφανούς (βλ. Ἰω. ιδ´ 18). «Ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ» (Γαλ. δ´ 6).
Μᾶς χαρίστηκε Αὐτὸς ποὺ «συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν» (Ρωμ. η´ 26), Αὐτὸς ποὺ μᾶς βοηθᾶ, μᾶς συμπαρίσταται στὶς φυσικὲς καὶ ἠθικὲς ἀδυναμίες μας, τὶς ἀναπληρώνει, μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ τὶς ὑπερβοῦμε. Στὸ πολυκύμαντο ταξίδι τῆς ζωῆς μας μέχρι τὸ γαλήνιο λιμάνι τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν δὲν πλέουμε πλέον μόνοι. Εἶναι μαζί μας ὡς πολύτιμος συνοδοιπόρος, στοργικὸς φίλος καὶ μεγαλειώδης ἀρωγὸς ὄχι ἐκλεκτὸς ἀξιωματοῦχος τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Βασιλιάς! Ὄχι ἄγγελος οὔτε ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον βασιλεύει στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, στὶς καρδιές μας, ἐφόσον δὲν Τὸ ἀποδιώκουμε. Ἐμπνέει μετάνοια, σκύβει πάνω ἀπὸ τὶς πυορροοῦσες πληγὲς τῆς ψυχῆς καὶ μὲ διακριτικὴ ἀγάπη ἀπεργάζεται τὴ θεραπεία τους. Μᾶς ἀνορθώνει ὅταν πέφτουμε, μᾶς παρηγορεῖ ὅταν θλιβόμαστε, συμπολεμεῖ μαζί μας κραταιῶς στὴν ἀγωνιώδη πάλη μας σῶμα μὲ σῶμα ἐναντίον τῶν δαιμόνων. Δυναμώνει τὴν ἐλπίδα, κραταιώνει τὴν πίστη. Πτερώνει τὸ νοῦ σὲ οὐράνιες ἀναβάσεις, γεννᾶ πόθους ἱερούς, ἐνισχύει τὴ θέληση. Διανοίγει τὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια, γιὰ νὰ ἀντιλαμβάνονται τὶς θεῖες ἀλήθειες καὶ τὰ οὐράνια μυστήρια. Χαρίζει ἀνεκλάλητα βιώματα στὴ Λατρεία· φωτίζει στὴν πνευματικὴ μελέτη. Στὴν προσευχὴ «ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν», μεσιτεύει γιὰ μᾶς, ἑνώνει τὴ φωνή Του μὲ τὴ δική μας καὶ κράζει μαζί μας πρὸς τὸν Πατέρα (βλ. Ρωμ. η´ 26, 15-16).
«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν…». Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ γῆ μας, ἡ ἀνθρώπινη καρδιὰ οὐρανός, ὁ ἄνθρωπος θεοφόρος! Ἄλλη κτίση, «καινή». Ἄλλη ζωή, οὐράνια. Ἄλλες δυνατότητες, ἀσύλληπτες. Ἄλλες ἐμπειρίες, μυστικές, μακάριες, ὑψοποιές. Πεντηκοστή: ἡ ἐκπλήρωση ὅλων τῶν πόθων μας!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Κατῆλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ταμιοῦχος τῆς Χάριτος. Σκιρτοῦμε ἀπὸ χαρά, πανηγυρίζουμε μὲ λαμπρότητα οἱ πιστοὶ σήμερα τὴν ἔλευση καὶ ἐνοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς καρδιές μας. Τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου ἄνοιξε τοὺς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ, καὶ χαρίζεται στοὺς ἀνθρώπους «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν» (Ἰω. δ´ 10), ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀναγεννητική, ἡ ἁγιαστική, ἡ φωτιστική, ἡ εἰρηνοποιὸς καὶ παρακλητική.
Βέβαια τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πάντοτε ἐνεργοῦσε, καὶ πρὸ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, ἡ ἀδιαίρετη Ἁγία Τριάς, καὶ εὐεργετοῦσε τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ τώρα ἐκχύνεται πλουσιοπάροχα, δαψιλέστατα «ἐπὶ πᾶσαν σάρκα» (Πράξ. β´ 17· Ἰωὴλ γ´ 1) μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ χαρίζει ὄχι ἁπλῶς κάποιες παροδικὲς ἐλλάμψεις ἢ ἐνισχύσεις, ἀλλὰ προκαλεῖ μόνιμες καὶ ριζικὲς ἀλλοιώσεις, μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ καθίσταται αὐτὸς «καινὴ κτίσις», νέα δημιουργία, υἱὸς Θεοῦ κατὰ χάριν. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ καινὰ γέγονε τὰ πάντα» (Β´ Κορ. ε´ 17). Πέρασαν τὰ παλαιά, ἡ παλαιὰ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ τὴν ὁποία ἦταν ὑποχείριος τῶν παθῶν του καὶ παίγνιο τῶν δαιμόνων. Ἰσχύει νέα πραγματικότητα, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ βασιλεία τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης, ἡ βασιλεία τῶν φωτόμορφων τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Γιορτάζουμε Πεντηκοστή, διότι πλέον ἡ «ἁμαρτία ἡμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐσμεν ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν» (Ρωμ. Ϛ´ 14). Δὲν ἔχει πιὰ καμία δύναμη ἐπάνω μας ἡ ἁμαρτία. Διότι βρισκόμαστε ὑπὸ τὸ κράτος τῆς Χάριτος. Ζεῖ μέσα μας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Δὲν ὑπάρχει πάθος ἀνίατο οὔτε πειρασμὸς ἀνίκητος. Μποροῦμε νὰ καταισχύνουμε τὸν διάβολο, μποροῦμε νὰ νικήσουμε τὸν κακὸ ἑαυτό μας, νὰ τὸν νεκρώσουμε τελείως· ὄχι μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις ἀλλὰ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἶναι μαζί μας (πρβλ. Α´ Κορ. ιε´ 10). Μποροῦμε νὰ συγχωρήσουμε, νὰ ἀγαπήσουμε, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἀρετή, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεό.
Σκιρτοῦμε ἀπὸ ἀγαλλίαση, διότι σήμερα ἐκπληρώθηκε ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει ὀρφανούς (βλ. Ἰω. ιδ´ 18). «Ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ» (Γαλ. δ´ 6).
Μᾶς χαρίστηκε Αὐτὸς ποὺ «συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν» (Ρωμ. η´ 26), Αὐτὸς ποὺ μᾶς βοηθᾶ, μᾶς συμπαρίσταται στὶς φυσικὲς καὶ ἠθικὲς ἀδυναμίες μας, τὶς ἀναπληρώνει, μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ τὶς ὑπερβοῦμε. Στὸ πολυκύμαντο ταξίδι τῆς ζωῆς μας μέχρι τὸ γαλήνιο λιμάνι τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν δὲν πλέουμε πλέον μόνοι. Εἶναι μαζί μας ὡς πολύτιμος συνοδοιπόρος, στοργικὸς φίλος καὶ μεγαλειώδης ἀρωγὸς ὄχι ἐκλεκτὸς ἀξιωματοῦχος τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Βασιλιάς! Ὄχι ἄγγελος οὔτε ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον βασιλεύει στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, στὶς καρδιές μας, ἐφόσον δὲν Τὸ ἀποδιώκουμε. Ἐμπνέει μετάνοια, σκύβει πάνω ἀπὸ τὶς πυορροοῦσες πληγὲς τῆς ψυχῆς καὶ μὲ διακριτικὴ ἀγάπη ἀπεργάζεται τὴ θεραπεία τους. Μᾶς ἀνορθώνει ὅταν πέφτουμε, μᾶς παρηγορεῖ ὅταν θλιβόμαστε, συμπολεμεῖ μαζί μας κραταιῶς στὴν ἀγωνιώδη πάλη μας σῶμα μὲ σῶμα ἐναντίον τῶν δαιμόνων. Δυναμώνει τὴν ἐλπίδα, κραταιώνει τὴν πίστη. Πτερώνει τὸ νοῦ σὲ οὐράνιες ἀναβάσεις, γεννᾶ πόθους ἱερούς, ἐνισχύει τὴ θέληση. Διανοίγει τὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια, γιὰ νὰ ἀντιλαμβάνονται τὶς θεῖες ἀλήθειες καὶ τὰ οὐράνια μυστήρια. Χαρίζει ἀνεκλάλητα βιώματα στὴ Λατρεία· φωτίζει στὴν πνευματικὴ μελέτη. Στὴν προσευχὴ «ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν», μεσιτεύει γιὰ μᾶς, ἑνώνει τὴ φωνή Του μὲ τὴ δική μας καὶ κράζει μαζί μας πρὸς τὸν Πατέρα (βλ. Ρωμ. η´ 26, 15-16).
«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν…». Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ γῆ μας, ἡ ἀνθρώπινη καρδιὰ οὐρανός, ὁ ἄνθρωπος θεοφόρος! Ἄλλη κτίση, «καινή». Ἄλλη ζωή, οὐράνια. Ἄλλες δυνατότητες, ἀσύλληπτες. Ἄλλες ἐμπειρίες, μυστικές, μακάριες, ὑψοποιές. Πεντηκοστή: ἡ ἐκπλήρωση ὅλων τῶν πόθων μας!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου