Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὅπως καί ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή, θίγει βασικές ἀλήθειες γιά τήν πνευματική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιά τήν πίστη τῶν χριστιανῶν στόν θάνατο, τήν ταφή καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί, ἑπομένως, γιά τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Ἀφορμή γιά νά ἀσχοληθεῖ μέ αὐτό τό θέμα ὑπῆρξε ἡ διατύπωση ἀμφιβολιῶν ἀπό κάποιους πιστούς τῆς Κορίνθου σχετικά μέ τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Γι’ αὐτό στόν στίχο 12, τόν ἀμέσως ἑπόμενο τῆς περικοπῆς μας, γράφει: «Ἐάν λοιπόν κηρύσσουμε ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε, τότε πῶς μερικοί ἀνάμεσά μας ἰσχυρίζονται ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν;». Γιά τόν Ἀπόστολο ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν εἶναι ὁ αὐτονόητος καρπός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Καθότι ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι μιά ἰδιότητα ἤ μιά ἀνθρώπινη δυνατότητα, ἀλλά ἁρμόζει μόνον στόν Χριστό καί ἔγινε δυνατή καί στόν ἄνθρωπο ἐξαιτίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ παράδοση τοῦ Εὐαγγελίου στήν Ἐκκλησία
Ὁ Ἀπόστολος ὑπενθυμίζει στούς Κορινθίους τό χαρμόσυνο ἄγγελμα, «τό Εὐαγγέλιον» πού τούς παρέδωσε μέ τό κήρυγμά του. Ἐπίσης, τούς θυμίζει ὅτι τό ἀποδέχθηκαν, σέ αὐτό παρέμειναν σταθεροί καί μέ αὐτό σώζονται, ἐφόσον συνεχίσουν νά εἶναι προσηλωμένοι σέ αὐτό μέ τό νόημα πού τούς τό κήρυξε «ἐκτός ἐάν μάταια πιστεύσατε», τούς ἐπισημαίνει.
Ἡ πίστη τους στόν Χριστό θά μποροῦσε νά ἀποβεῖ μάταιη, χωρίς νόημα καί ἀξία, ἄν τελικά ἀπιστοῦσαν ἐπί παραδείγματι στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν πού τούς εἶχε κηρύξει. Ὁ Παῦλος ἐπιμένει ὅτι μέ τό Εὐαγγέλιό του παρέδωσε στούς πιστούς αὐτό πού καί ὁ ἴδιος παρέλαβε ἀπό τούς μαθητές καί Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου καί, βεβαίως, ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό. Διότι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι ἀνθρώπινο ἐπινόημα, ἀλλά κατάθεση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί πίστεως γιά τά βασικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς, τῆς διδασκαλίας καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι, ὁ Παῦλος τονίζει τήν σημασία τῆς παραδόσεως πού εἶχε ἤδη ἐμφανισθεῖ στήν συνείδηση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ἡ προοπτική τῆς παραδόσεως εἶναι τόσο σημαντική, ὥστε ἡ ἀληθινή πίστη μπορεῖ νά ἀναγνωρισθεῖ κατά δύο τρόπους· μέ τήν αὐθεντία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ὕστερα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνίσταται βασικά στήν σωστή ἑρμηνεία τῆς Γραφῆς.
Κίνδυνοι παρερμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς
Ἡ Ἁγία Γραφή ἑρμηνευόταν καί ἑρμηνεύεται ἐν πολλοῖς καί σήμερα μέ διαφόρους τρόπους, οὕτως ὥστε νά δημιουργεῖται ἡ λανθασμένη ἐντύπωση ὅτι μπορεῖ νά τῆς δίνονται τόσες ἑρμηνεῖες καί σημασίες, ὅσες καί οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως, τό μόνο ἑρμηνευτικό κλειδί καί μέσον γιά τήν ἐπιβεβαίωση καί ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ νοήματος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἡ ζῶσα ἐκκλησιαστική παράδοση, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τούς Προφῆτες, τούς Ἀποστόλους καί τούς Πατέρες. Δηλαδή, ὡς Ὀρθοδοξία καί Ὀρθοπραξία. Ὡς ἐκ τούτου, παράδοση εἶναι τό νά παραδίδει ἡ Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων καί τῶν γενεῶν αὐτόν τόν ἴδιο τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, μέ τίς θεῖες ἀλήθειες καί τίς ἅγιες ἐντολές Του, μέ τήν χάρι τῶν Μυστηρίων καί τῶν ἀρετῶν Του.
Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία κατανοεῖται ὡς παράδοση, παρακαταθήκη ἱερή καί ζῶσα πού παρατείνεται εἰς τούς αἰῶνας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει τήν συνείδηση ὅτι διατηρεῖ τήν παράδοση τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ παράδοση δέν ταυτίζεται μέ τήν συντήρηση, γιατί εἶναι κίνηση καί ζωή, ἐνῶ ἡ συντήρηση στάση καί ἀκινησία.
Σωστικές ἀλήθειες ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου
Ἀφοῦ ὁ Παῦλος ἐπεσήμανε ὅτι ὁ Χριστός «ἀπέθανεν ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν … ὅτι ἐτάφη, καί ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ», παραθέτει καί κάποιες ἀπό τίς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος. Ὁ Κύριος φανερώθηκε στούς Μαθητές, ἰδιαιτέρως στόν Πέτρο, σέ πεντακοσίους ἀδελφούς καί τελευταῖα ἀπό ὅλους στόν Παῦλο, ὅταν πήγαινε πρός τήν Δαμασκό γιά νά διώξει τήν Ἐκκλησία.
Οἱ προβαλλόμενες ἀποδείξεις ἔχουν τόν χαρακτῆρα τῆς μαρτυρίας ἀνθρώπων πού στήν ὕπαρξή τους ἔζησαν καί φανέρωσαν τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἐμφανής μέσα ἀπό τήν μαρτυρία, τό Εὐαγγέλιο τῶν Ἀποστόλων, ἀρκεῖ οἱ πιστοί νά βρίσκονται σέ ψυχική ἐγρήγορση.
Ὁ Ἀπόστολος δέν παύει νά ὁμολογεῖ τήν ἀναξιότητά του, γιατί ὑπῆρξε διώκτης τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, λέγει, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ εἶμαι αὐτό πού εἶμαι· δηλαδή Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, μάρτυς τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοσιωμένος στήν διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ χάρις, ἡ δύναμη, ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἀναστάντος μεταμόρφωσε τήν ὕπαρξή του καί ἔτσι ὁ πρώην διώκτης διώκεται γιά τόν Χριστό καί εὐαγγελίζεται τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἀναζητεῖ τόν Χριστό ὡς ὁδό, ἀλήθεια καί ζωή.
Ἀρχιμ. Ν. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου