Άγιος Ζώσιμος

 Ανήκε στις στρατιωτικές τάξεις (καταγόταν από την Απολλωνιάδα της Σωζόπολης), όταν βασιλιάς της Ρώμης ήταν ο Τραϊανός (89 - 117 μ.Χ.). Δέχτηκε τη χριστιανική διδασκαλία, βαπτίστηκε και έγινε από τους πιο ένθερμους χριστιανούς. Αλλά το 98 μ.Χ. ο έπαρχος στην Αντιόχεια της Πισιδίας Δομιτιανός, σκληρός πολέμιος της Εκκλησίας, διέταξε το θάνατο του, αφού είδε ότι καμία απειλή δεν ίσχυσε στο να τον σύρει και πάλι στη λατρεία των ειδώλων. Στην αρχή τον έδειραν και του έσχισαν τις πλευρές, που κατόπιν έκαψαν με σίδερο πυρακτωμένο. Όταν όμως και αυτά δεν έφεραν αποτέλεσμα, τότε τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Στολαῖς ταῖς ἐξ αἵματος ὠραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι τῷ Βασιλεῖ οὐρανῶν, ἀοίδιμε Ζώσιμε· ὅθεν σὺν ἀσωμάτων καὶ μαρτύρων χορείαις, ᾄδεις τῇ τρισαγίῳ καὶ φρικτὴ μελωδία· διὸ ταῖς ἱκεσίαις ταῖς σαῖς σῷζε τοὺς δούλους σου.

Κοντάκιον

Ἦχος β´. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Τῆς πλάνης τεμῶν τὸ κράτος τῇ ἐνστάσει σου καὶ νίκης λαβὼν τὸ στέφος τῇ ἀθλήσει σου, τοῖς Ἀγγέλοις ἔνδοξε, συναγάλλει Ζώσιμε πολύαθλε, σὺν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον

Ἄστρον ἀνατέταλκε φαεινὸν ἐξ Ἀπολλωνίας, ὁ πολύαθλος τοῦ Χριστοῦ μάρτυς καὶ φωτίζει πιστῶν ἅπαν τὸ πλῆθος, Ζώσιμος ὁ θεῖος, ὂν νῦν γεραίρομεν.

Ὁ Οἶκος

Γνῶσιν ἐνθεὶς τὴν ψυχὴν μου, καθαρόν μου τάς φρένας, καὶ τῶν σῶν ἐντολῶν ἐργάτην Σῶτερ ἀνάδειξον, ἵνα ἰσχύσω καταπαλαῖσαι τάς ποικίλας τῶν παθῶν μου ἐπαναστάσεις νικητικὸν ἀφθαρσίας βραβεῖον δεξάμενος, πρεσβείαις τοῦ σοῦ γενναίου ἀθλοφόρου Ζωσίμου φιλάνθρωπε· καὶ γὰρ αὐτὸς ἡμᾶς ἐν τῇ μνήμῃ αὐτοῦ συνεκαλέσατο, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν τὴν ἐτήσιον μνήμην καὶ πανήγυριν ἐπιτελούντων.

Κάθισμα

Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Λίθος τίμιος τῆς Ἐκκλησίας, φυλαττόμενος ἐν τοῖς ταμείοις, τοῖς οὐρανίοις γέγονας Ζώσιμε· τοὺς προσκυνοῦντας τοὺς λίθους διήλεγξας καὶ μαρτυρίου ποτήριον ἔπιες, μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.