Ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τή μνημειώδη ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου ἀκούσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Σήμερα ὁ Χριστός μᾶς λέγει νά μήν ἔχουμε ἄγχος καί μέριμνα στή ζωή μας, διότι ὁ Θεός ἔχει ἀναλάβει μέ φροντίδα καί ἀπέραντη ἀγάπη τή διαχείριση τῆς καθημερινότητάς μας. Μᾶς ἐμπνέει νά ζητᾶμε στήν προσευχή πρῶτα τή σωτηρία μας καί μετά ὅλα τά ὑπόλοιπα. Ἀλλά, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά καταλάβουμε τό νόημα τῶν λόγων Του, μᾶς λέγει αὐτό τό «ἐμβλέψατε».
Θέλει ὁ Κύριος νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας.
Μπορεῖ τά σωματικά μάτια νά βλέπουν, ἀλλά πολλές φορές παραμένουμε τυφλοί. Μέ τό πρόσταγμα «ἐμβλέψατε» ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά ἐνεργοποιήσουμε τήν ἐσωτερική ὅραση τῆς ψυχῆς.
Νά δοῦμε αὐτά πού ξεχάσαμε νά βλέπουμε, ἐπειδή τά θεωροῦμε αὐτονόητα. Νά δοῦμε, κατ’ ἀρχήν, καί νά μελετήσουμε τούς λόγους τῶν ὄντων. Ὅλα τά ὄντα, ὡς πλάσματα τοῦ Θεοῦ, ὁμιλοῦν γιά Ἐκεῖνον.
Ὅλα τά ὄντα λένε ὅτι ὑπάρχουν γιά νά διηγοῦνται τή δόξα τοῦ Δημιουργοῦ τους. Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Τά πλάσματα τῆς γῆς καί τῆς θάλασσας σιγοψιθυρίζουν τό ἀπέραντο μεγαλεῖο του.
Ὁ μικρόκοσμος καί ὁ μακρόκοσμος ξεδιπλώνουν μπροστά στά μάτια μας τή θεϊκή σοφία. Τά ἄλογα καί τά ἔλλογα δημιουργήματα συνθέτουν μέσα ἀπό μία τεράστια χορωδία τά τραγούδια τῆς ἁρμονίας καί τῆς εὐταξίας, πού δείχνουν τήν πρώτη τους ἀρχή, τόν Θεό. Ὁ Κύριος μᾶς λέγει νά μήν εἴμαστε στενόμυαλοι. Νά ἀνοίξουμε τή σκέψη μας καί τήν ἐσωτερική μας ὅραση σ’ ὅλα αὐτά τά θαυμάσια πού μᾶς περιβάλλουν καί πού φτιάχτηκαν, γιά νά τονίζουν τή θεϊκή ἀποκάλυψη σ’ ἐμᾶς.
«Ἐμβλέψατε» μᾶς λέγει ὁ Χριστός στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Πατέρας μας σκέφτεται πρίν ἀπό μᾶς, ἀντί γιά ἐμᾶς καί μόνον γιά ἐμᾶς. Ἡ θεϊκή πρόνοια προλαβαίνει τίς ἀνάγκες μας, δημιουργεῖ τίς λύσεις καί μᾶς χειρίζεται ὡς πρωταγωνιστές. Ὅπως ἕνας πατέρας προλαβαίνει τή σκέψη τοῦ παιδιοῦ του, δημιουργεῖ συνθῆκες πού θά λύσουν τά μελλοντικά προβλήματα τοῦ παιδιοῦ του καί ἀσχολεῖται μόνο μέ τό παιδί του περισσότερο ἀπό καθετί ἄλλο, ἔτσι συμβαίνει καί μέ τόν Θεό Πατέρα. Ἐάν ἀνοίξουμε τό βλέμμα τῆς ψυχῆς στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, τότε θά καταλάβουμε τά ἀμέτρητα θαύματα πού συμβαίνουν στήν καθημερινότητά μας. Τά λέπια τῆς ὕλης καί τῆς λησμονιᾶς, τῆς ἄγνοιας καί τῆς ἄρνησης θόλωσαν τήν ὁρατότητά μας. Μᾶς φόρεσαν τίς παρωπίδες τοῦ ψέματος. Περιόρισαν τήν προοπτική σ’ αὐτά πού φαίνονται καί ὄχι σ’ αὐτά πού ὑπάρχουν. Μέ κλειστά τά μάτια τῆς ψυχῆς γεμίσαμε ἄγχος. Καταθλιβήκαμε. Χαθήκαμε στό δρόμο τῆς ζωῆς. «Ἐμβλέψατε» μᾶς λέγει ὁ Χριστός, γιά νά δοῦμε τό φῶς τῆς ἀγάπης Του. Νά χαροῦμε ἀπό τήν ἀπέραντη πρόνοιά Του. Νά ἠρεμήσουμε, ἀφοῦ στέλνει τίς ἀσταμάτητες παροχές Του.
«Ἐμβλέψατε» μᾶς λέγει, τέλος, ὁ Χριστός προκειμένου νά καταλάβουμε ἔγκαιρα τό πραγματικό μας συμφέρον. Ἡ ἐποχή πού ζοῦμε μᾶς ἐκπαιδεύει ἀπό νωρίς νά διεκδικοῦμε καί νά δίνουμε μάχες γιά τά συμφέροντά μας. Μᾶς μαθαίνει νά μήν ὑποχωροῦμε, ἀλλά νά ἐπιμένουμε, μέχρι νά κερδίσουμε ὅλα αὐτά πού θά τά χάσουμε οὕτως ἤ ἄλλως, ὅταν μᾶς σκεπάσει ἡ ταφόπλακα τοῦ θανάτου. Ὁ κόσμος κλείνει τά μάτια μας στά σημαντικά καί μᾶς ἀφήνει νά προσέχουμε μόνο τά ἀνόητα. Μᾶς παγιδεύει καί μᾶς πλανάει μέ τά συμφέροντα, πού νομίζουμε ὅτι δικαιούμαστε, καί χάνουμε τά συμφέροντα πού ὄντως δικαιούμαστε. «Ἐμβλέψατε» μᾶς λέγει ὁ Κύριος πέρα ἀπό τό ἐφήμερο. Ἄς θεραπεύσουμε τήν πνευματική μυωπία, γιά νά δοῦμε τήν αἰωνιότητα, ἡ ὁποία μᾶς περιμένει καί μᾶς ἀνήκει. Ὁ Χριστός μᾶς θέλει «ἀνοιχτομάτηδες», νά διεκδικήσουμε τά δικαιώματά μας ὡς πρίγκιπες τοῦ Οὐρανοῦ, ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὡς δοῦλοι καί εἵλωτες στό ἐργοτάξιο αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Τό σύνθημα τοῦ κόσμου εἶναι τό: «κάνε ὅτι κοιμᾶσαι». Τό σύνθημα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό:
«ἐμβλέψατε». Ἄς ἀνοίξουμε τά μάτια μας στήν ἀγάπη καί στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἄς μελετήσουμε τό μεγαλεῖο τῆς δημιουργίας. Ἄς καταλάβουμε ποιό εἶναι τό πραγματικό μας συμφέρον. Μόνον τότε θά ζητήσουμε τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί τή Βασιλεία Του. Ὅλα τά ὑπόλοιπα θά ἀφήσουμε νά μᾶς τά παρέχει Ἐκεῖνος. Ἔτσι ἡ ζωή θά ἔχει χαρά καί ἐλπίδα.
Θά ἔχει προοπτική καί μέλλον, ὄχι γήινο καί θανατερό ἀλλά αἰώνιο καί ἀθάνατο, ὅπως μᾶς ἀξίζει. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου