Φυσάει ὁ ἄνεμος τοῦ διαβόλου. Προσέξτε, «εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς…»

  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴ παρουσιάζει κάτι τὸ ἰδιαίτερο. Ὁμιλεῖ περὶ ἀντιχρίστου. Σὲ κάθε ἐποχὴ ὑπάρχουν ἀντίχριστοι καὶ αὐτοὶ εἶναι πολλοί.
Ἀλλὰ θὰ ἔρθει καὶ ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἀντίχριστος. Θὰ παρουσιαστεῖ δηλαδὴ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ σατανᾶ. Θὰ ἔχει τεραστία δύναμη καὶ θὰ δημιουργήσει ἕνα χάος στὸν κόσμο. Θὰ δημιουργήσει μιὰ πλήρη ἀναρχία. Ἀναρχία παντὸς εἴδους, θρησκευτική, κοινωνική, ἠθική, πολιτική. Καὶ οἱ χρόνοι αὐτοὶ θὰ εἶναι πολὺ σκληροί. Νὰ μὴ σαλευθειτε
Μέχρι νὰ ἔρθει ἡ ἡμέρα ἐκείνη, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσέξτε, «εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς…». Νὰ μὴ σαλευθεῖ κανείς. Τί σημαίνει αὐτό; Θυμάστε τὸν Πέτρο; Εἶπε ὁ Χριστός· Ἀπόψε θὰ μ’ ἐγκαταλείψετε, θὰ μ’ ἀφήσετε ὅλοι. Ὄχι, εἶπε ὁ Πέτρος, ἐγὼ δὲν σ’ ἐγκαταλείπω. Πέτρο, λέει ὁ Χριστός, θὰ μ’ ἐγκαταλείψεις. Ὁ σατανᾶς θὰ σὲ κοσκινίσει «ὡς τὸν σίτον», ἀλλὰ «ἐγὼ ἐδεήθην περί σου, ἴνα μὴ ἐκλείπει ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,32). Ἕνας Πέτρος κλονίστηκε καὶ ἔπεσε καὶ ἀρνήθηκε τὸ Χριστό. Προσέξτε, λέει ὁ ἀπόστολος, γιατί φυσάει ἄγριος ἄνεμος, φυσάει ὁ ἄνεμος τοῦ διαβόλου. Προσέξτε, γιατί ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξεριζωθεῖτε.
Εἴδατε μέσα στὸ δάσος, ὅταν φυσάει ἄνεμος, τί θόρυβος γίνεται; Πῶς κινοῦνται τὰ φύλλα πῶς ξεριζώνονται δέντρα ὁλόκληρα; Τέτοιος ἀκριβῶς σατανικὸς ἄνεμος πνέει στὴ σημερινή μας κοινωνία καὶ πάει νὰ τὰ ξεριζώσει ὅλα. Πάει νὰ ξεριζώσει καὶ θρησκεία καὶ οἰκογένεια καὶ πατρίδα καὶ γλώσσα καὶ τὰ πάντα. Πάει νὰ ξεριζώσει ὄχι μόνο καλάμια, ὄχι μόνο δεντράκια, ἀλλὰ καὶ πλατάνια, ποὺ εἶναι ριζωμένα βαθιὰ μέσα στὴ γῆ. «Εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς» (Ματθ. 24,24). Προσέξτε, λέει, σὲ μιὰ τέτοια ἐποχὴ νὰ μὴ σαλευτεῖτε. Βάλτε τὶς ρίζες σας, ὅπως τὸ δέντρο, βαθιὰ στὴ γῆ, γιὰ νὰ μὴ μπορέσει κανεὶς σατανᾶς νὰ σᾶς κλονίσει.
Οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ εἶναι χωρὶς βαθιὲς ρίζες. Γι’ αὐτὸ ἂν συμβεῖ κάτι, θὰ δεῖτε πράγματα καὶ θὰ φρίξετε. Θὰ δεῖτε ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς θεωρούσατε Χριστιανοὺς μεγάλους, νὰ μὴν τὸ ἔχουν γιὰ τίποτε νὰ βγοῦν μεθαύριο ἔξω καὶ νὰ ὑψώσουν παντιέρες ξένες πρὸς τὸ χριστιανισμὸ καὶ νὰ φωνάζουν καὶ νὰ ὠρύονται. Λέει ὁ Παπαδιαμάντης: Σ’ ἕνα δάσος φύσηξε ἄνεμος καὶ ξερίζωσε ὅλα τα δέντρα, καὶ μείνανε μόνο τρία, αὐτὰ βάστηξαν… Παραβολικὸς ὁ λόγος. Θὰ φυσήξει τέτοιος δυνατὸς ἄνεμος, ποὺ θὰ μείνουν ἐλάχιστοι Χριστιανοί. Θὰ μείνουν μόνο ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν βαθιὰ πίστη στὸ Χριστό, καὶ κανεὶς σατανᾶς καὶ καμιὰ δύναμη δὲ θὰ μπορέσει νὰ τοὺς τὴν κλονίσει. Ὅλοι οἱ ἄλλοι θὰ πέσουν στὸ φύσημα. Προσέξτε καλά, γιὰ νὰ μὴ σαλευθεῖτε. Αὐτά, ποὺ εἶπε ὁ Παῦλος γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Θεσσαλονίκης, τὰ λέει καὶ σ’ ἐμᾶς.
Θὰ σᾶς φανεῖ ἀπίστευτο αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς πῶ. Ὅταν ἤμουν στὴν Αἰτωλοακαρνανία, φύσηξε δυνατὸς ἄνεμος καὶ ἐκεῖνοι ποὺ βρίσκονταν κοντὰ στὴν παραλία, τοὺς σήκωσε μὲ τὰ τραπέζια καὶ τοὺς πέταξε 200 καὶ 300 μέτρα μακριά. Ἄλλοι σκοτώθηκαν, ἄλλοι βρέθηκαν μὲ κρανία σπασμένα, καὶ ἄλλοι βρέθηκαν ἐπάνω στὰ δέντρα. Τρόμαξαν ὅλοι. Σὰν πούπουλα τοὺς σήκωσε ὁ ἄνεμος. Τέτοιος ἄνεμος πνέει καὶ σήμερα. Ὅποιος δὲν ἔχει ρίζα βαθιά, εἴτε παπὰς εἴτε δεσπότης εἴτε καλόγερος εἴτε ὁτιδήποτε θὰ τὸν ξεριζώσει καὶ θὰ γίνει ἄθεος, μασόνος, χιλιαστής, καὶ ὁτιδήποτε ἄλλο· μόνο Χριστιανὸς δὲ θὰ εἶναι. Λοιπόν, λέει ὁ ἀπόστολος, προσέξτε νὰ μὴ σαλευτεῖτε. Προσέξτε νὰ μὴν κουνηθεῖτε ἀπὸ τὸ φοβερὸ ἄνεμο ποὺ πνέει μέσα στὸν κόσμο.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἔκδοση Β΄, 2008, σὲλ 62-64