Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Πληγὴ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας

«Παρακαλῶ ὑμᾶς, ἀδελφοί... ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα»

Εἶχαν χωριστεῖ σὲ φατρίες οἱ Χριστια­νοὶ τῆς Κορίνθου καὶ βρίσκονταν σὲ διαρκὴ διαμάχη καὶ διαφωνία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ πόνο ψυ­χῆς τοὺς γράφει: «Παρακαλῶ ὑμᾶς, ἀ­­­­δελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ­Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα». Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ ὁμολογεῖτε ὅλοι τὴν ἴδια πίστη καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν μεταξύ σας διαφωνίες καὶ διαιρέσεις.

Αὐτὴ ἡ ἔντονη προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν γιὰ ἑνότητα μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑπογραμμίσουμε, πρῶτον, πόσο μεγάλη πληγὴ ἀποτελεῖ ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητος μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ, δεύτερον, πῶς μπορεῖ νὰ ἀποφευχθεῖ μία τέτοια θλιβερὴ κατάσταση.

1. «Μεμέρισται ὁ Χριστός;»

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅταν τὰ μέλη της δὲν εἶναι ἑ­­νωμένα, τότε παρουσιάζεται ὁ Χριστὸς κομματιασμένος! Εἶναι τραγικό, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια: Κάθε διαίρεση μεταξὺ τῶν πιστῶν ἀποτελεῖ πρωτίστως καίριο πλῆγμα καὶ προσβολὴ ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ διαμαρτύρεται ἔντονα ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «Μεμέρισται ὁ Χριστός;». Κομματιάστηκε λοιπὸν ὁ Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅγιο Ποτήριο καὶ νὰ εἴμαστε διασπασμένοι; «Εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν» (Α΄ Κορ. ι΄ 17). Ἕνας εἶναι ὁ οὐράνιος ἄρτος, γι’ αὐτὸ ἕνα σῶμα εἴμαστε οἱ πολλοί.

Ἂς θυμηθοῦμε πῶς ζοῦσαν ἐκεῖνοι οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων: «Τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία», ἀναφέρουν οἱ «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» (δ΄ 32), κάνοντας φανερὸ ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ εἶχαν ἁρμονικὴ καὶ ἀδιάσπαστη ὁμοφροσύνη‧ ἦταν μιὰ ψυχὴ καὶ μιὰ καρδιά!

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴ διάσπαση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, οἱ διαιρέσεις καὶ δια­φωνίες μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν ἔχουν ἀρ­νητικὸ ἀντίκτυπο καὶ στοὺς ­ἀν­θρώπους ποὺ βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς νὰ πιστέψουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ὅτι ὁ Θε­ὸς εἶναι ἀγάπη, ὅταν βλέπουν τοὺς Χρι­στια­νοὺς νὰ βρίσκονται σὲ διαμάχη καὶ ἀν­­­τίθεση; Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ὁ ­Κύριος ­Ἰη­σοῦς προέτρεψε τοὺς μαθητές του νὰ δι­α­τηρήσουν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ­ἑνότητα μεταξύ τους λέγοντας: «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀ­­γάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις»· δηλαδή, ἀπ’ αὐτὸ θὰ μάθουν ὅλοι ὅτι εἶστε δικοί μου μαθητές, ἀπὸ τὸ ἂν ἔχετε ἀ­­γάπη μεταξύ σας (Ἰω. ιγ΄ 35).

2. Ἡ θεραπεία τῆς πληγῆς

Εἶναι ὁλοφάνερη καὶ ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ καλλιεργοῦμε τὴν ὁμοφροσύνη καὶ τὴν ἑνότητα μεταξύ μας καὶ νὰ ἀποφεύγουμε καθετὶ ποὺ δημιουργεῖ διαιρέσεις καὶ ἀντιπαλότητες μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς ὅμως θὰ γίνει αὐτό;

Πρῶτον μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη. Ἂν ἐξετάσουμε τὸν βαθύτερο λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ἑνότητα μεταξύ μας, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι λείπει ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἀντὶ αὐτῆς παρουσιάζεται ὁ ἐγωισμός, ὁ ὁποῖος σὰν δυναμίτης τινάζει στὸν ἀέρα τὸ οἰκοδόμημα τοῦ νηφάλιου διαλόγου καὶ τῆς ἁρμονικῆς συν­εργασίας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος μᾶς παρακινεῖ νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὴν ἀρετὴ αὐτὴ ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλον: «Πάντες ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 5).

Κι ἕνα δεύτερο σημεῖο ἀπαραίτητο γιὰ τὴ διασφάλιση τῆς ἑνότητος εἶναι ἡ ὑπακοή μας στὸν Κύριο καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἑνότητα ἂν δὲν ἀκολουθοῦμε τὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ αὐτοσχεδιάζουμε σὲ ζητήματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς. «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα» (Ἐφ. δ΄ 5), λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτὴν τὴν «μίαν πίστιν» καὶ τὴν ἀλήθεια ποὺ μᾶς παραδόθηκε καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ ἀκολουθήσουμε. Ἂν αὐτὴ τὴν πίστη ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος καὶ μᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἔχουμε ὡς βάση στερεὴ καὶ ἀκλόνητη, τότε πράγματι θὰ λέγουμε «τὸ αὐτὸ πάντες» καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν μεταξὺ μας διαφωνίες καὶ ἀντεγκλήσεις.

❁ ❁ ❁

Δὲν ὑπάρχει πιὸ πολύτιμο ­πράγμα γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῶν μελῶν της. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, λίγο πρὶν ἀκολουθή­σει τὴν πορεία τῆς ­σταυρικῆς του ­θυσίας, προσευχήθηκε γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθη­τῶν του καὶ μάλιστα προέβαλε ὡς πρότυπο ­ἑνότητος τὴν κοινωνία τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὅπως εἶναι ἑνωμένοι ὁ ­Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦ­μα σὲ μιὰ ἄρρηκτη ἑνότητα καὶ ἀγαπητικὴ κοινωνία, ἔτσι καλούμαστε νὰ ζοῦμε καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοί. Ἂς ἐξαφανίσουμε λοιπὸν κάθε αἰτία διαμάχης καὶ χωρισμοῦ κι ἂς παρακαλοῦμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς χαρίζει τὴν ὕψιστη δωρεὰ τῆς ­ἑνότητος γιὰ νὰ οἰκοδομοῦνται οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ δοξάζεται τὸ πανάγιον ὄ­­νομά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου