Ὅταν παίρνουμε στὰ χέρια μᾶς κάτι μὲ διάθεση ἐγωιστικῆς κατοχῆς, αὐτόματά το ἀπομακρύνουμε ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς ἀγάπης. Βέβαια, αὐτὸ γίνεται δικό μας, ἡ ἀγάπη ὅμως χάνεται. Νὰ λοιπόν, γιατί μόνο ἐκεῖνοι ποὺ ὅλα τα ἐγκαταλείπουν καταλαβαίνουν τὴν ἀληθινή, τὴν ὁλοκληρωτικὴ πνευματικὴ φτώχεια καὶ κατέχουν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπ’ ὅλα τα δῶρα Του.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς Θεολόγους μᾶς λέει: «Ὅλες οἱ τροφὲς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι θεϊκὴ ἀγάπη ποὺ καταναλώνεται». Καὶ ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο, νομίζω. Τὴ στιγμὴ ποὺ προσπαθοῦμε νὰ πλουτίσουμε, κρατώντας τὰ πλούτη μᾶς ἀσφαλισμένα στὰ κλειστὰ χέρια μας, ἀκριβῶς ἐκείνη τὴ στιγμή, τὰ χάνουμε ὅλα. Γιατί ὅταν δὲν κρατᾶμε τίποτε στὰ χέρια μας, ὅταν, δηλαδή, τὰ χέρια μᾶς εἶναι ἄδεια, μποροῦμε νὰ κινηθοῦμε ἐλεύθερα…νὰ πάρουμε, νὰ δώσουμε, νὰ κάνουμε ὁτιδήποτε ἐπιθυμοῦμε.
Αὐτὴ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ: τὸ αἴσθημα, δηλαδή, ὅτι εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε κατοχή, ἀπὸ κάθε ἀπόκτηση ἀγαθῶν. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐλευθερία, μᾶς τοποθετεῖ σὲ μία σχέση ὅπου καθετὶ εἶναι ἀγάπη-ἀνθρώπινη ἀγάπη καὶ ἀγάπη θεϊκή.
ἀπὸ τὸ βιβλίο: Μάθε νὰ προσεύχεσαι ἔκδ. Ἡ Ἔλαφος
Ἕνας ἀπὸ τοὺς Θεολόγους μᾶς λέει: «Ὅλες οἱ τροφὲς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι θεϊκὴ ἀγάπη ποὺ καταναλώνεται». Καὶ ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο, νομίζω. Τὴ στιγμὴ ποὺ προσπαθοῦμε νὰ πλουτίσουμε, κρατώντας τὰ πλούτη μᾶς ἀσφαλισμένα στὰ κλειστὰ χέρια μας, ἀκριβῶς ἐκείνη τὴ στιγμή, τὰ χάνουμε ὅλα. Γιατί ὅταν δὲν κρατᾶμε τίποτε στὰ χέρια μας, ὅταν, δηλαδή, τὰ χέρια μᾶς εἶναι ἄδεια, μποροῦμε νὰ κινηθοῦμε ἐλεύθερα…νὰ πάρουμε, νὰ δώσουμε, νὰ κάνουμε ὁτιδήποτε ἐπιθυμοῦμε.
Αὐτὴ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ: τὸ αἴσθημα, δηλαδή, ὅτι εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε κατοχή, ἀπὸ κάθε ἀπόκτηση ἀγαθῶν. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐλευθερία, μᾶς τοποθετεῖ σὲ μία σχέση ὅπου καθετὶ εἶναι ἀγάπη-ἀνθρώπινη ἀγάπη καὶ ἀγάπη θεϊκή.
ἀπὸ τὸ βιβλίο: Μάθε νὰ προσεύχεσαι ἔκδ. Ἡ Ἔλαφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου