Το πρώτο μισό της ζωής του ό άγιος Μητροφάνης ζούσε στον κόσμο, ήταν έγγαμος ιερέας και υπηρετούσε σ’ ένα χωριό πού λεγόταν Σιντορόβσκοε. Είχε καί έναν γιο.
Στην ηλικία των 40 ετών έκοιμήθη ή πρεσβυτέρα του καί αποφάσισε να γίνει μοναχός. Αρχικά ασκήτευε στο ησυχαστήριο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου οπού το έτος 1663 εκάρη μοναχός με το όνομα Μητροφάνης. Ή ενάρετη ζωή του γρήγορα έγινε γνωστή ώστε ή αδελφότητα της μονής Κόσμιν, πού ήταν κοντά στο ησυχαστήριο, όταν τέθηκε το θέμα του νέου ηγουμένου, παρακάλεσε τον πατριάρχη να γίνει ηγούμενος ό πατήρ Μητροφάνης. Καί πραγματικά έγινε εκεί ηγούμενος τον Ιούνιο του 1665. Σ’ αυτή τη θέση ό πατήρ Μητροφάνης βρισκόταν σχεδόν δέκα χρόνια. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έκανε πολλά για το μοναστήρι του: έχτισε έναν καινούριο μεγάλο ναό του Σωτήρος Χριστού, καί πολλά αλλά.
Το 1675 με την εντολή του πατριάρχη Ιωακείμ ό άγιος Μητροφάνης γίνεται ηγούμενος μιας άλλης μονής, της Αγίας Τριάδος Ούνζενσκα, ή οποία βρισκόταν υπό την προστασία των Ρώσων τσάρων. Εδώ όπως καί στο μοναστήρι Κόσμιν ό άγιος Μητροφάνης βρήκε μεγάλο πεδίο δράσεως. Έχτισε καινούρια εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου με καμπαναριό, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν το 1680.
στις 2 Απριλίου του 1682 ό πατριάρχης Ιωακείμ χειροτόνησε τον ηγούμενο Μητροφάνη σε επίσκοπο καί τον τοποθέτησε στην καινούρια μητρόπολη του Βορόνεζ. Τότε ό άγιος Μητροφάνης ήταν 58 χρονών. Ή επαρχία του ήταν πάρα πολύ μεγάλη αλλά είχε μόνο 182 εκκλησίες. Υπήρχαν περιοχές οπού για 80 βέρστια (περίπου 85 χιλιόμετρα) γύρω δεν υπήρχε ούτε μία εκκλησία. Το πρώτο πράγμα πού άρχισε να κάνει ό άγιος Μητροφάνης στη μητρόπολη του, ήταν να χτίσει καινούριο μητροπολιτικό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ό όποιος καί εγκαινιάστηκε το έτος 1692.
Ό άγιος Μητροφάνης ήταν αληθινός πατέρας για όλο το ποίμνιο του, τους κληρικούς, τους μοναχούς καί τους λαϊκούς. Όμως πιο πολύ ό άγιος Μητροφάνης αγαπούσε τους φτωχούς. Ένας από τους βιογράφους του λέει: «ένας από τους πιο βασικούς κανόνες πού ακολουθούσε στη ζωή του ο άγιος ιεράρχης ήταν να δίνει όλα πού έχει αποκτήσει πρώτα στον Θεό, πού είναι ή αιτία όλων των αγαθών καί δεύτερο στον πλησίον, σ’ αυτόν πού δεν έχει τίποτα».
Οι περιηγήσεις του αγίου ιεράρχη στην επαρχία του ήταν για τους ανήμπορους ανθρώπους αληθινή γιορτή. Ξεκινώντας για το ταξίδι ό άγιος Μητροφάνης έπαιρνε μαζί του αρκετά λεφτά από το ταμείο της μητρόπολης τα όποια μοίραζε στους φτωχούς, τους φυλακισμένους καί σ’ όλους όσοι είχαν ανάγκη σε κάθε πόλη ή χωριό πού επισκεπτόταν.
Ακόμα περισσότερες ευεργεσίες δέχονταν από τον άγιο Μητροφάνη οί μόνιμοι κάτοικοι της πόλης Βορόνεζ. «Το σπίτι του ιεράρχη, λέει ό βιογράφος του, ήταν αληθινό καταφύγιο για όλους, για τους ξένους, ξενώνας, για τους αρρώστους, θεραπευτήριο, για τους φτωχούς καί ανήμπορους, ένα μέρος οπού αυτοί οί άνθρωποι έβρισκαν ανακούφιση από τους πόνους τους». Ακόμα καί τα δικά του ρούχα έδινε στους φτωχούς ό άγιος Μητροφάνης.
Μια φορά το 1700, όταν ό Μέγας Πέτρος βρισκόταν στο Βορόνεζ ήθελε να δει τον άγιο Μητροφάνη τον όποιο σεβόταν πολύ. Ό άγιος μόλις το έμαθε ξεκίνησε από το σπίτι του με τα πόδια για το τσαρικό παλάτι. Πλησιάζοντας το παλάτι βλέπει ό άγιος ιεράρχης ότι γύρω, γύρω είναι στημένα τα είδωλα των αρχαίων ελληνικών θεών. Μόλις το είδε ό άγιος Μητροφάνης αμέσως γύρισε πίσω. Ό τσάρος έμαθε γι’ αυτή την πράξη του καί έστειλε τους ανθρώπους να του πουν ότι αν δεν θα έλθει θα τιμωρηθεί με θάνατο. Ό άγιος Μητροφάνης αρνήθηκε. Το απόγευμα άκουσε ό τσάρος να χτυπάνε δυνατά οί καμπάνες καί έστειλε να ρωτήσει τι γίνεται. Ό άγιος απάντησε ότι προετοιμάζεται για το θάνατο. Μαλάκωσε ή καρδιά του τσάρου όταν το άκουσε καί είπε ότι τον συγχωρεί. Από τότε άρχισε ακόμα περισσότερο να σέβεται τον άγιο ιεράρχη.
Ανακομιδή του αδιάφθορου λειψάνου του Οσίου Μητροφάνους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου