ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

 Ἡ σημερινή περικοπή μᾶς παρουσιάζει δύο θαύματα-θεραπεῖες πού λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα, καί συνδέονται μέ τό νῆμα μιᾶς μεγάλης, ὑποδειγματικῆς πίστεως. Θά περιορισθοῦμε στό ἕνα ἀπό τά δύο θαύματα, γιά νά ἀντλήσουμε κάποια ἀπό τά μυστικά του μηνύματα.

Μιά γυναίκα πού ὑπέφερε ἀπό αἱμορραγία ἐπί δώδεκα ἔτη, καί εἶχε δαπανήσει τήν περιουσία της σέ γιατρούς, κατόρθωσε νά πλησιάσει κρυφά τόν Κύριο καί νά ἀγγίξει τήν ἄκρη ἀπό τόν χιτῶνα Του. Ἀποτέλεσμα ἦταν νά σταματήσει ἀμέσως ἡ αἱμορραγία της. Περιέργως, ἐκείνη τή στιγμή ὁ Ἰησοῦς ρώτησε τούς μαθητές Του, "Ποιός μέ ἄγγιξε;" προκαλώντας τήν ἀπορία τους. "Ὁ κόσμος σέ σπρώχνουν καί πέφτουν ἐπάνω σου, καί σύ λές, ποιός μέ ἄγγιξε;" Μά ὁ Ἰησοῦς ἐπέμεινε: "Κάποιος μέ ἄγγιξε· γιατί ἐγώ κατάλαβα ὅτι βγῆκε δύναμη ἀπό πάνω μου."

Ἄς προσέξουμε τή θαυμαστή λεπτομέρεια τοῦ περιστατικοῦ. Ὑπῆρχε συνωστισμός, καί πλῆθος κόσμου ὄχι μόνο ἄγγιζαν τό ροῦχο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἔπεφταν ἐπάνω Του. Ὅμως, μόνο μία ἀφανής γυναῖκα τόν ἄγγιξε πραγματικά, κρατώντας γιά μιά μόνο στιγμή τήν ἄκρη τοῦ χιτῶνα Του. Γι' αὐτό καί οἱ μαθητές παραξενεύθηκαν μέ τό φαινομενικό ξάφνιασμα τοῦ Ἰησοῦ, καί τήν ἀπορία τους διασώζει ὁ εὐαγγελιστής στήν ἀφήγησή του. Σάν νά τοῦ λένε, "Μά τί ἀστεῖο εἶναι αὐτό; Πολλοί σέ συνθλίβουν καί λές ὅτι κάποιος σέ ἄγγιξε;" Ἡ γυναῖκα, ὅμως, ὅπως ὁμολόγησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, εἶχε κάνει κάτι πολύ περισσότερο ἀπό τό νά ἀγγίξει τὀ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Του. Εἶχε κλέψει κάτι ἀπό τήν ἀόρατη θεότητά Του. "Ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ ἐμοῦ."

Μποροῦμε ἐδῶ νά ἐπισημάνουμε τά ἑξῆς. Στά ἄλλα θαύματα προηγεῖται ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ. Ἐδῶ, ὅμως, τό ἴδιο τό σῶμα τοῦ Θεοῦ-Λόγου, ἀλλά καί ἡ ὕλη πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τό θεανδρικό σῶμα, ἦσαν γεμάτα ἀπό τή θεία χάρη καί ἐνέργεια. Τό ἴδιο τό ὑλικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ θεραπεύει καί σώζει, διότι εἶναι ἑνωμένο μέ τή θεότητα, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Λόγος ἔλαβε σῶμα. Ἀλλά καί τό ροῦχο καί ὁτιδήποτε ἀγγίζει αὐτό τό σῶμα γίνεται φορέας τῆς θείας ἐνέργειας.

Ἄς μεταφέρουμε τοῦτο στή Θεία Λειτουργία. Ἐδῶ τό Σῶμα εἶναι ὁ ἄρτος, τό Αἷμα ὁ οἶνος, καί τό κράσπεδο τοῦ ἱματίου εἶναι τό ποτήριο καί ἡ λαβίδα πού μεταδίδει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Μποροῦμε ἔτσι νά καταλάβουμε γιατί ἡ θεία κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, μέ ὅποιο μέσο κι ἄν προσφέρεται, μεταδίδει μόνο τή χάρη ἀλλά καμιά ἀσθένεια. Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος ἐνεργοῦν ὡς Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου, ἐνῶ τό ποτήριο καί ἡ λαβίδα, ὅπως ἀκριβῶς τό κράσπεδο τοῦ ἱματίου Του, μεταφέρουν τήν ἴδια χάρη. Σήμερα ἔχουμε τή δωρεά ὄχι μόνο νά ἀγγίζουμε τό ἱμάτιο τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τό σῶμα Του νά ἐνδυόμεθα μέ τό Βάπτισμα, καί νά τό ἐσθίουμε μέ τήν Εὐχαριστία. Καί, καθώς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐάν ἕλκυσαν τόση δύναμη κάποιοι πού ἁπλῶς ἄγγιξαν τό ἱμάτιό Του, πολύ περισσότερο ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν εὐλογία νά τόν κατέχουμε ὁλόκληρο.

Τά τελευταῖα χρόνια δοκιμασθήκαμε ἀπό μιά λοιμική νόσο πού δικαιολογημένα ἔσπειρε περισσό φόβο. Συχνά ὅμως ὁ φόβος αὐτός ὑποσκέλιζε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστη στή θαυμαστή ἐνέργεια τοῦ Σώματός Του. Ἔτσι, ἐνῶ αὐτό προσφερόταν ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου, κάποιοι πιστοί, παρά τά μέτρα προστασίας πού ἐφάρμοσε ἡ Ἐκκλησία, ἀπεῖχαν ἀπό τήν Κοινωνία, ἀφοῦ τήν ἔβλεπαν σάν πιθανό φορέα μετάδοσης τῆς ἀσθἐνειας. Ὅποιος ὅμως βλέπει τό Σῶμα τοῦ Θεοῦ ὡς πηγή θανάτου, δέν ἔχει δυνατότητα νά λάβει ἀπό αὐτό τή ζωοποιό χάρη. Στερούμεθα τῆς θείας χάριτος ὅταν ἀπό φόβο καί ἀπιστία ἀπέχουμε ἀπό τή μετάληψη τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος.

Συμβαίνει ὅμως καί τό ἀντίθετο. Ὅταν πλησιάζουμε τόν Θεό μέ ἀδιαφορία ἤ ἐγωισμό ἤ κατάκριση τῶν ἄλλων, τότε μπορεῖ νά τόν κρατᾶμε καί νά τόν σπρώχνουμε καί νά τόν συνθλίβουμε, ὅπως ὁ ὄχλος ἐκεῖνος, ὅμως δέν θά ἀγγίξουμε τή θεότητά Του, δέν θά ἀντλήσουμε καμιά δύναμη ἀπό τή θεανθρώπινη ὑπόστασή Του. Τό νά προσερχόμεθα μετά πίστεως δέν σημαίνει νά σπεύδουμε στήν κοινωνία μέ θράσος καί αὐτοδικαίωση. Ἡ ἀληθινή κοινωνία τοῦ Χριστοῦ προϋποθέτει τήν ταπείνωση, συναίσθηση καί ἀφάνεια τῆς γυναίκας ἐκείνης.

Ἄς προσερχόμεθα, λοιπόν, στό μυστήριο τοῦ Θεοῦ μέ βαθειά πίστη καί ἀληθινή ταπείνωση, φέροντας ὁ καθένας τήν ἀσθένειά του. Ἔτσι θά ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τό "ἔχε θάρρος, ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε, πήγαινε στό καλό", καί θά πορευθοῦμε μέ τήν εἰρήνη πού ὅλοι ποθοῦμε.

Βοήθησέ με, Κύριε, νά ἔρχομαι κοντά Σου μυστικά καί ταπεινά, ὅπως ἡ αἱμορροοῦσα ἐκείνη, καί ἀθόρυβα νά ἀγγίζω τό κράσπεδό Σου, καί νά κλέβω ἀπό τήν ἀόρατη χάρη Σου, στήν προσευχή, στήν κοινή λατρεία καί Εὐχαριστία, στήν ἐργασία καί στή σχόλη, σέ κάθε στιγμή τῆς μικρῆς ζωῆς μου, μέ βαθειά συναίσθηση τῆς ἀσθένειάς μου καί τῆς παντοδυναμίας Σου.

π. Χ.Σ.