Κυριακή Στ’ Λουκά-Το τραγικό είναι, ότι ενώ δυσκολεύεται να παραδεχθεί την ύπαρξη του διαβόλου το όνομά του είναι στα χείλη του

 Αγαπητοί μου αδελφοί,

 Υπάρχουν δαίμονες; υπάρχει όντως ο διάβολος; Το ερώτημα του σύγχρονου ανθρώπου! Του ανθρώπου που θέλει όλα να τα βλέπει με τα μάτια της θετικής εμπειρίας και πέρα από αυτήν και πάνω από αυτήν τίποτε δεν δέχεται.

  Το τραγικό όμως και παράξενο είναι, ότι ενώ δυσκολεύεται να παραδεχθεί την ύπαρξη του διαβόλου και των οργάνων του, το όνομα του διαβόλου είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων, στα χείλη τους, βρίζοντας και στέλνοντας τους συνανθρώπους τους σε αυτόν. Βλέπει κανείς μια αντινομία. Από την μια την άρνηση της ύπαρξης και από την άλλη την πλήρη παραδοχή της.

 Αυτή ακριβώς είναι και η παγίδα που στήνει ο διάβολος, ακριβώς για να παρασύρει τους ανθρώπους και να τους κάνει υποχείρια. Δυστυχώς το κοσμικό πνεύμα και η αμαρτία έχουν αλλοιώσει τα πνευματικά αισθητήρια του σημερινού ανθρώπου σε μεγάλο βαθμό, ώστε να μην μπορεί να διακρίνει περιστατικά και γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τον διάβολο. Και όμως αν διαβάσει κανείς την Καινή Διαθήκη θα δει πόσα θαύματα έκανε ο Κύριος μας σε διαμονιζομένους· αλλά και ο ίδιος πειράστηκε από αυτόν. Αρκεί να πάει κανείς σε προσκυνήματα Αγίων (όπως στον Άγιο Γεράσιμο) ώστε να δει με τα ίδια του τα μάτια συνανθρώπους μας που έχουν γίνει τραγικές υπάρξεις εξ αιτίας του δαιμονικού πνεύματος που τους έχει κυριεύσει. Όπως ακριβώς και ο σημερινός άνδρας των Γεργεσηνών ο οποίος ''καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδίσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν''.

Επίσης μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να μην δέχεται την ύπαρξη του, όμως τα όργανά του δρουν στον κόσμο και κάνουν «χρυσές δουλειές» εκμεταλλευόμενοι τους αφελείς και αδύναμους στην πίστη ανθρώπους. Τα διάφορα μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, υπνωτιστές, κάθε είδους σατανιστές, μελοντολόγους και παραψυχολόγους απατεώνες.

 Υπάρχει ο διάβολος; Ασφαλώς και υπάρχει είναι «ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου» μας λέγει ο Κύριος μας. Όταν η κοινωνία των ανθρώπων ζει και κινείται μέσα στην αμαρτία και το κακό, το έγκλημα και την κάθε είδους αισχρή ανηθικότητα, τότε ο διάβολος γίνεται ο κυρίαρχος του κόσμου. Ενός κόσμου φθοράς και θανάτου. Όμως η δύναμή του εξαντλείται μπροστά στην παρουσία του Χριστού μας. Για δέστε: «ὄταν είδε τον Ιησού φώναξε πολύ δυνατά και είπε: τι δουλειά έχω εγώ με σένα Ιησού υιέ του Υψίστου; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Τρέμει στην παρουσία του, είναι αδύναμος μπροστά στον παντοδύναμο Θεό, γίνεται μια αδύναμη ύπαρξη. Όπως και ο άνθρωπος του Θεού, γίνεται ισχυρός και άτρωτος στα βέλη του διαβόλου.

 Το τραγικό στο γεγονός του θαύματος αυτού είναι ότι ενώ ο δαιμονισμένος όχι μόνο θεραπεύτηκε αλλά και σώθηκε, αντιθέτως οι πατριώτες του Γεργεσηνοί, κινούμενοι από παράνομα οικονομικά συμφέροντα (εμπορευόταν τους χοίρους που απαγορευόταν από το θρήσκευμα των Εβραίων) έδιωξαν το Σωτήρα που ήθελε να τους σώσει.

 Έρχεται αδελφοί μου και σε μας ο Χριστός μας. Όχι μόνο μια φορά όπως στους Γεργεσηνούς, αλλά κάθε φορά, κάθε μέρα, μέσα στην Αγία μας Εκκλησία με τα μυστήρια της πίστεως μας με την προσευχή και με τον Χριστιανικό μας αγώνα. Να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του, να ζούμε κάθε μέρα το Μυστήριο του Θεού. Μόνο έτσι θα ζούμε και θα αισθανόμαστε ελεύθεροι και δυνατοί.

 Μην ξεχνάμε τον λόγο του Κυρίου μας που είπε σε ένα άλλο θαύμα δαιμονιζομένου: «το γένος τούτο δεν φεύγει ειμί μόνον με την προσευχή και τη νηστεία». Ο διάβολος βλέπει τον γνήσιο Χριστιανό και αφρίζει και τρέμει από το κακό του που βλέπει ότι είναι ανίκανος. Είμαστε παιδιά του Θεού και πρέπει να ζούμε σαν παιδιά Του. Αμήν.

Γραπτό κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας,23-10-2021