Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς*
Ἀδελφοί μου, ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπιλογή.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Ἀβραάμ, ἕναν ἄτεκνο γέροντα ἑκατό χρονῶν, νά εἶναι ὁ πιό γόνιμος ἄνθρωπος ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους στόν κόσμο.
Ἐπέλεξε οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ νά ’ναι τόσο πολλοί ὅσα εἶναι τά ἀστέρια στόν οὐρανό καί οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου στήν ἀκρογιαλιά.
Ἔτσι ἀποφάσισε ὁ Θεός κι ἔτσι ἔγινε…
Τόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Θεός δέν ἐπέλεξε τούς πολιτισμένους Ρωμαίους, οὔτε τούς καλοζωισμένους Αἰγυπτίους, οὔτε τούς καλλιτέχνες Ἕλληνες, οὔτε τούς σοφούς Ἰνδούς, γιά νά εἶναι ὁ λαός τοῦ Μεσσία.
Ἐπέλεξε τούς Ἑβραίους πού ἦταν δοῦλοι, ἀγράμματοι, πεινασμένοι, κακόμοιροι, σκλάβοι στούς Αἰγυπτίους.
Ἐπέλεξε ἕναν λαό πού ζοῦσε σέ σπίτια ἀπό λάσπη καί ἄχυρο, χωρίς ἐπιστημονικές γνώσεις, χωρίς τέχνη καί λογοτεχνία.
Ἐπέλεξε ἕναν λαό πού δέν ἦταν ὀργανωμένος σέ πόλεις καί χωριά, πού δέν εἶχε κράτος καί κυρίως δέν ἦταν ἐλεύθερος.
Ὁ Θεός δέν ἐπέλεξε τόν ἰσχυρό Φαραώ, ἀλλά τόν βοσκό Μωυσῆ νά ὑπαγορεύσει τίς δέκα ἐντολές Του, χωρίς τίς ὁποῖες κανένας λός καί κανένα κράτος δέν θά μποροῦσε νά ἐπιζήσει.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν γεωργό Γεδεών γιά νά ἀπαλλάξει τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τή σκλαβιά.
Ποιός ἦταν ὁ Γεδεών;
Ὁ πιό ἀσήμαντος ἀπό τούς ἀσήμαντους, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Γεδεών ὁμολογεῖ στόν ἄγγελο πού τοῦ παρουσιάστηκε.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Δαβίδ, πού ἦταν τσοπάνης, νά δοξασθεῖ σάν ἥρωας στή μάχη, καί στή συνέχεια νά γίνει ποιητής, προφήτης καί αὐτοκράτορας τόσο καλός, πού σάν αὐτόν δέν ὑπῆρξε ποτέ κανείς ἄλλος οὔτε πρίν ἀλλά οὔτε καί ἀργότερα.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Ἀμώς, τόν βοσκό, νά εἶναι προφήτης, νά προσέχει τόν λαό του καί ἐπιπλήττει τούς αὐτοκράτορες.
Πράγματι, ὑπάρχουν πολλά γραμμένα παραδείγματα ὅπου ὁ Θεός ἀνυψώνει τόν μικρό γιά νά ντροπιάσει τόν μεγάλο, ἀνυψώνει τόν ταπεινό γιά νά ντροπιάσει τόν περήφανο.
Ὅλα τά παραπάνω παραδείγματα εἶναι ἀσήμαντα σέ σχέση μέ τό τί συνέβη ὅταν ἦρθε στόν κόσμο ὁ Κύριος, ὁ αὐτοκράτορας τῶν αὐτοκρατόρων.
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Κύριος ὅταν ἦρθε στή γῆ, ὅταν γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο Μαρία καί ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους σάν ὁ φοβερός ἀλλά καί ὁ μακρόθυμος Μεσσίας τοῦ κόσμου;
Πράγματι, δέν ἐπέλεξε οὔτε τούς Ρωμαίους, οὔτε τούς Ἕλληνες, οὔτε τούς Αἰγυπτίους, οὔτε τούς Ἄραβες, οὔτε τούς Πέρσες, οὔτε τούς Ἰνδούς, οὔτε τούς Κινέζους, ἀλλά ἐπέλεξε…
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Κύριος;
Ἐπέλεξε τούς ψαράδες τῆς Γαλιλαίας καί τούς φτωχούς τῆς Ἰουδαίας, τούς πιό ἀγνώστους, τούς πιό μικρούς καί τούς πιό ἀσήμαντους.
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Θεός ὅταν θέλησε νά ἀπαλλαχθεῖ ἡ Εὐρώπη ἀπό τούς μωαμεθανούς;
Ἐπέλεξε τούς ἁπλούς, τούς ἀγράμματους χωριάτες καί τούς καλογέρους!
Ἀδελφοί μου, αὐτός εἶναι ὁ τρόπος τοῦ Θεοῦ: οἱ ἡγέτες ἑνός λαοῦ ἄν καί εἶναι μορφωμένοι καί σοφοί, ὅπως οἱ ἴδιοι πιστεύουν, ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά καταστρέφουν τό ἴδιο τους τό κράτος, νά ἐξολοθρεύουν τόν ἴδιο τόν λαό τους.
Στή συνέχεια ὁ Θεός διορθώνει τά σφάλματά τους μέ τή βοήθεια τῶν πιό φτωχῶν καί ἀσήμαντων ἀνθρώπων.
Γιατί συμβαίνει αὐτό; Ἁπλούστατα, γιά νά καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι πώς ὅλα μπορεῖ νά τά διορθώσει μόνον ὁ Θεός καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄτεκνο Ἀβραάμ πολύτεκνο.
Ὁ Θεός ἔκανε θαύματα διά μέσου τοῦ Μωυσῆ.
Χάρισε τή δύναμη καί τή νίκη στόν μεγάλο Γεδεών.
Χάρισε τό δῶρο τοῦ ἡρωισμοῦ καί τό δῶρο τῆς ποίησης στόν Δαβίδ, καί στόν γιό τοῦ Δαβίδ, στόν Σολομώντα, τό δῶρο τῆς σοφίας.
Ὁ Θεός προφήτευε τί θά συμβεῖ διά μέσου τοῦ βοσκοῦ Ἀμώς. Ἔδωσε δύναμη στούς φοβισμένους ψαράδες καί τούς πλούτισε μέ τό δῶρο τῆς σοφίας, ἀλλά καί μέ τό χάρισμα τοῦ κηρύγματος.
Γι’ αὐτούς τούς λόγους ἀπό πάντα ὁ Θεός ἐπιλέγει μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖνον πού εἶναι ὁ πιό ἀδύναμος.
Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβάνονται πίσω ἀπό τόν ἀδύναμο ἄνθρωπο τόν Παντοδύναμο Θεό. Ὁ Θεός ἐπιλέγει ἐκεῖνον, πού στά μάτια τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι σοφός, ἔτσι ὥστε πίσω ἀπό αὐτόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀντιλαμβάνονται Αὐτόν, τόν Πάνσοφο.
Ὁ Θεός ἐπιλέγει αὐτόν πού δέν ἔχει δόξα, δέν ἔχει εὐγενική καταγωγή, ἔτσι ὥστε πίσω ἀπό αὐτόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀντιληφθοῦν τόν πιό Δοξασμένο, τόν πιό Μεγαλειώδη ἀπό τούς μεγαλειώδεις.
Ὅταν δοξάζεται ἕνας σημαντικός ἄνθρωπος στον κόσμο, αὐτός δοξάζει καί προβάλλει τόν ἑαυτό του, καί ὄχι τόν Θεό.
Ὅταν ὅμως δοξασθεῖ ἕνας μικρός σέ δύναμη καί ἀσήμαντος ἄνθρωπος, τότε δοξάζεται καί προβάλλεται ὁ Θεός.
Ὁ Θεός ἐπιλέγοντας τούς μικρούς καί ἀσήμαντους ἀνθρώπους φανερώνει τόν ἑαυτό του καί βεβαιώνει τήν ὕπαρξή Του.
Ἐπειδή κάποιος σημαντικός ἄνθρωπος κάνει κάποιο σπουδαῖο ἔργο, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λένε: αὐτό ἔκανε ὁ Καίσαρας ἤ ὁ βασιλιάς ἤ ὁ αὐτοκράτορας ἤ ὁ Φαραώ, ὅμως, ὅταν δύο ἁπλοί ψαράδες, ὅπως ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης, γιατρέψουν τόν ἐκ γενετῆς κουτσό τότε ὅλοι λένε: Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ!
Οἱ σημαντικοί ἄνθρωποι δέν ἐπιτρέπουν διά μέσου αὐτῶν νά δοξασθεῖ, νά φανερωθεῖ ὁ Θεός.
Γι’ αὐτόν τό λόγο ὁ Θεός φανερώνεται καί δοξάζεται διά μέσου ἀνθρώπων μικρῶν, ταπεινῶν, ἀδύναμων, ἀσήμαντων.
Ἀδελφοί μου, ἄν μελετήσει κανείς τά ἔργα τῶν Ἀποστόλων, τότε κατανοεῖ πώς αὐτά καί μόνο ἀποτελοῦν ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ, τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ.
Ἀνοῖξτε τά μάτια σας καί θά τό δεῖτε.
Σκεφτεῖτε καί θά τό καταλάβετε.
Πιστέψτε καί θά σωθεῖτε. Ἄς δοξάζουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
*Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς, Μηνύματα στό λαό, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 135-142.
Ἀδελφοί μου, ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπιλογή.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Ἀβραάμ, ἕναν ἄτεκνο γέροντα ἑκατό χρονῶν, νά εἶναι ὁ πιό γόνιμος ἄνθρωπος ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους στόν κόσμο.
Ἐπέλεξε οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ νά ’ναι τόσο πολλοί ὅσα εἶναι τά ἀστέρια στόν οὐρανό καί οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου στήν ἀκρογιαλιά.
Ἔτσι ἀποφάσισε ὁ Θεός κι ἔτσι ἔγινε…
Τόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Θεός δέν ἐπέλεξε τούς πολιτισμένους Ρωμαίους, οὔτε τούς καλοζωισμένους Αἰγυπτίους, οὔτε τούς καλλιτέχνες Ἕλληνες, οὔτε τούς σοφούς Ἰνδούς, γιά νά εἶναι ὁ λαός τοῦ Μεσσία.
Ἐπέλεξε τούς Ἑβραίους πού ἦταν δοῦλοι, ἀγράμματοι, πεινασμένοι, κακόμοιροι, σκλάβοι στούς Αἰγυπτίους.
Ἐπέλεξε ἕναν λαό πού ζοῦσε σέ σπίτια ἀπό λάσπη καί ἄχυρο, χωρίς ἐπιστημονικές γνώσεις, χωρίς τέχνη καί λογοτεχνία.
Ἐπέλεξε ἕναν λαό πού δέν ἦταν ὀργανωμένος σέ πόλεις καί χωριά, πού δέν εἶχε κράτος καί κυρίως δέν ἦταν ἐλεύθερος.
Ὁ Θεός δέν ἐπέλεξε τόν ἰσχυρό Φαραώ, ἀλλά τόν βοσκό Μωυσῆ νά ὑπαγορεύσει τίς δέκα ἐντολές Του, χωρίς τίς ὁποῖες κανένας λός καί κανένα κράτος δέν θά μποροῦσε νά ἐπιζήσει.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν γεωργό Γεδεών γιά νά ἀπαλλάξει τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τή σκλαβιά.
Ποιός ἦταν ὁ Γεδεών;
Ὁ πιό ἀσήμαντος ἀπό τούς ἀσήμαντους, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Γεδεών ὁμολογεῖ στόν ἄγγελο πού τοῦ παρουσιάστηκε.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Δαβίδ, πού ἦταν τσοπάνης, νά δοξασθεῖ σάν ἥρωας στή μάχη, καί στή συνέχεια νά γίνει ποιητής, προφήτης καί αὐτοκράτορας τόσο καλός, πού σάν αὐτόν δέν ὑπῆρξε ποτέ κανείς ἄλλος οὔτε πρίν ἀλλά οὔτε καί ἀργότερα.
Ὁ Θεός ἐπέλεξε τόν Ἀμώς, τόν βοσκό, νά εἶναι προφήτης, νά προσέχει τόν λαό του καί ἐπιπλήττει τούς αὐτοκράτορες.
Πράγματι, ὑπάρχουν πολλά γραμμένα παραδείγματα ὅπου ὁ Θεός ἀνυψώνει τόν μικρό γιά νά ντροπιάσει τόν μεγάλο, ἀνυψώνει τόν ταπεινό γιά νά ντροπιάσει τόν περήφανο.
Ὅλα τά παραπάνω παραδείγματα εἶναι ἀσήμαντα σέ σχέση μέ τό τί συνέβη ὅταν ἦρθε στόν κόσμο ὁ Κύριος, ὁ αὐτοκράτορας τῶν αὐτοκρατόρων.
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Κύριος ὅταν ἦρθε στή γῆ, ὅταν γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο Μαρία καί ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους σάν ὁ φοβερός ἀλλά καί ὁ μακρόθυμος Μεσσίας τοῦ κόσμου;
Πράγματι, δέν ἐπέλεξε οὔτε τούς Ρωμαίους, οὔτε τούς Ἕλληνες, οὔτε τούς Αἰγυπτίους, οὔτε τούς Ἄραβες, οὔτε τούς Πέρσες, οὔτε τούς Ἰνδούς, οὔτε τούς Κινέζους, ἀλλά ἐπέλεξε…
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Κύριος;
Ἐπέλεξε τούς ψαράδες τῆς Γαλιλαίας καί τούς φτωχούς τῆς Ἰουδαίας, τούς πιό ἀγνώστους, τούς πιό μικρούς καί τούς πιό ἀσήμαντους.
Ποιούς ἐπέλεξε ὁ Θεός ὅταν θέλησε νά ἀπαλλαχθεῖ ἡ Εὐρώπη ἀπό τούς μωαμεθανούς;
Ἐπέλεξε τούς ἁπλούς, τούς ἀγράμματους χωριάτες καί τούς καλογέρους!
Ἀδελφοί μου, αὐτός εἶναι ὁ τρόπος τοῦ Θεοῦ: οἱ ἡγέτες ἑνός λαοῦ ἄν καί εἶναι μορφωμένοι καί σοφοί, ὅπως οἱ ἴδιοι πιστεύουν, ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά καταστρέφουν τό ἴδιο τους τό κράτος, νά ἐξολοθρεύουν τόν ἴδιο τόν λαό τους.
Στή συνέχεια ὁ Θεός διορθώνει τά σφάλματά τους μέ τή βοήθεια τῶν πιό φτωχῶν καί ἀσήμαντων ἀνθρώπων.
Γιατί συμβαίνει αὐτό; Ἁπλούστατα, γιά νά καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι πώς ὅλα μπορεῖ νά τά διορθώσει μόνον ὁ Θεός καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄτεκνο Ἀβραάμ πολύτεκνο.
Ὁ Θεός ἔκανε θαύματα διά μέσου τοῦ Μωυσῆ.
Χάρισε τή δύναμη καί τή νίκη στόν μεγάλο Γεδεών.
Χάρισε τό δῶρο τοῦ ἡρωισμοῦ καί τό δῶρο τῆς ποίησης στόν Δαβίδ, καί στόν γιό τοῦ Δαβίδ, στόν Σολομώντα, τό δῶρο τῆς σοφίας.
Ὁ Θεός προφήτευε τί θά συμβεῖ διά μέσου τοῦ βοσκοῦ Ἀμώς. Ἔδωσε δύναμη στούς φοβισμένους ψαράδες καί τούς πλούτισε μέ τό δῶρο τῆς σοφίας, ἀλλά καί μέ τό χάρισμα τοῦ κηρύγματος.
Γι’ αὐτούς τούς λόγους ἀπό πάντα ὁ Θεός ἐπιλέγει μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖνον πού εἶναι ὁ πιό ἀδύναμος.
Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβάνονται πίσω ἀπό τόν ἀδύναμο ἄνθρωπο τόν Παντοδύναμο Θεό. Ὁ Θεός ἐπιλέγει ἐκεῖνον, πού στά μάτια τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι σοφός, ἔτσι ὥστε πίσω ἀπό αὐτόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀντιλαμβάνονται Αὐτόν, τόν Πάνσοφο.
Ὁ Θεός ἐπιλέγει αὐτόν πού δέν ἔχει δόξα, δέν ἔχει εὐγενική καταγωγή, ἔτσι ὥστε πίσω ἀπό αὐτόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀντιληφθοῦν τόν πιό Δοξασμένο, τόν πιό Μεγαλειώδη ἀπό τούς μεγαλειώδεις.
Ὅταν δοξάζεται ἕνας σημαντικός ἄνθρωπος στον κόσμο, αὐτός δοξάζει καί προβάλλει τόν ἑαυτό του, καί ὄχι τόν Θεό.
Ὅταν ὅμως δοξασθεῖ ἕνας μικρός σέ δύναμη καί ἀσήμαντος ἄνθρωπος, τότε δοξάζεται καί προβάλλεται ὁ Θεός.
Ὁ Θεός ἐπιλέγοντας τούς μικρούς καί ἀσήμαντους ἀνθρώπους φανερώνει τόν ἑαυτό του καί βεβαιώνει τήν ὕπαρξή Του.
Ἐπειδή κάποιος σημαντικός ἄνθρωπος κάνει κάποιο σπουδαῖο ἔργο, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λένε: αὐτό ἔκανε ὁ Καίσαρας ἤ ὁ βασιλιάς ἤ ὁ αὐτοκράτορας ἤ ὁ Φαραώ, ὅμως, ὅταν δύο ἁπλοί ψαράδες, ὅπως ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης, γιατρέψουν τόν ἐκ γενετῆς κουτσό τότε ὅλοι λένε: Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ!
Οἱ σημαντικοί ἄνθρωποι δέν ἐπιτρέπουν διά μέσου αὐτῶν νά δοξασθεῖ, νά φανερωθεῖ ὁ Θεός.
Γι’ αὐτόν τό λόγο ὁ Θεός φανερώνεται καί δοξάζεται διά μέσου ἀνθρώπων μικρῶν, ταπεινῶν, ἀδύναμων, ἀσήμαντων.
Ἀδελφοί μου, ἄν μελετήσει κανείς τά ἔργα τῶν Ἀποστόλων, τότε κατανοεῖ πώς αὐτά καί μόνο ἀποτελοῦν ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ, τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ.
Ἀνοῖξτε τά μάτια σας καί θά τό δεῖτε.
Σκεφτεῖτε καί θά τό καταλάβετε.
Πιστέψτε καί θά σωθεῖτε. Ἄς δοξάζουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
*Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς, Μηνύματα στό λαό, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 135-142.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου