«Λουσθῆτε καὶ καθαρισθῆτε, διῶξτε τὴν πονηρία ἀπὸ τὶς ψυχὲς σᾶς . μάθετε νὰ κάνετε τὸ καλὸ» ( Ἡσ. 1, 16-17 ).
Καὶ ποῖο εἶναι τὸ καλὸ ποῦ προστάζεις; «Βοηθεῖστε τὸν ὀρφανὸ καὶ δῶστε στὴν χήρα το δίκιο της». Δὲν δίνει βαρειὲς ἐντολές, ἀλλὰ διατάζει ὅσα καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύσις ὑποδεικνύει, ὅτι δηλαδὴ ἡ γυναίκα χρειάζεται εὐσπλαχνία.
«Καὶ ἐλᾶτε νὰ κουβεντιάσουμε, λέγει ὁ Κύριος» ( Ἡσ. 1,18 ). Κάνετε κάτι μικρὸ κι ἐγὼ θὰ προσθέσω τὸ ὑπόλοιπο δῶστε μου τὸ λίγο κι ἐγὼ θὰ σᾶς χαρίσω τὸ ὅλο. «Ἐλᾶτε».
Καὶ ποῦ νὰ ἔλθουμε; Σὲ μένα ποὺ ἐρεθίσατε, ποὺ ἐξωργίσατε, σὲ μένα ποὺ εἶπα? «Δὲν σᾶς ἀκούω», γιὰ νὰ φοβηθῆτε τὴν ἀπειλή μου καὶ μὲ τὴν μετάνοιά σας νὰ διώξετε τὴν ὀργή μου. Ἐλᾶτε πρὸς ἐμένα ποὺ δὲν σᾶς ἀκούω, γιὰ νὰ σᾶς ἀκούσω.
Καὶ τί θὰ μοῦ προσφέρης; Τέλεια θεραπεία, ποὺ δὲν ἀφήνει ἴχνος, δὲν ἀφήνει σημάδι, δὲν ἀφήνει οὐλή. «Ἐλᾶτε νὰ συζητήσουμε, λέει ὁ Κύριος» καὶ προσθέτει: «Κι ἂν οἱ ἁμαρτίες σᾶς εἶναι σὰν τὸ κόκκινο ροῦχο, θὰ τὶς κάνω λευκὲς σὰν τὸ χιόνι» ( Ἡσ. 1,18 ).
Μήπως ὑπάρχη κάπου σημάδι; Μήπως ὑπάρχει κάπου ρυτίδα μαζὶ μὲ ἄσπρο καὶ ἀστραφτερὸ χρῶμα; «Κι ἂν οἱ ἁμαρτίες σᾶς εἶναι κατακόκκινες, θὰ τὶς ἀσπρίσω σὰν τὸ μαλλὶ τῶν προβάτων».
Μήπως ὑπάρχουν κάπου μελανιές; Μήπως ὑπάρχει κηλίδα; Ὄχι! Καὶ πῶς κατορθώνονται αὐτά; Μήπως ἄλλες εἶναι οἱ ὑποσχέσεις; Ὄχι. Τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου τὰ εἶπε αὐτά. Καὶ εἶδες ὄχι μόνο το μέγεθος τῶν ὑποσχέσεων, ἀλλὰ καὶ τὸ μεγαλεῖο Ἐκείνου ποὺ δώρησε αὐτά. Διότι στὸν Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμι νὰ καθαρίση τὸν ἁμαρτωλὸ ἀπὸ κάθε ρύπο, τὰ πάντα εἶναι δυνατά.
Λοιπόν, ἀφοῦ ἀκούσαμε αὐτὰ καὶ ἀφοῦ γνωρίζουμε τὸ φάρμακο τῆς μετανοίας, ἃς Τὸν δοξολογήσουμε, διότι σ’ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις στὸν αἰώνα. Ἀμήν.
( Περὶ μετανοίας , Η΄, ΕΠΕ 30, 286-310. PG 49, 336- 344 )
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Χρυσοστομικὸς Ἄμβων ΣΤ΄»
2η Ἔκδοσις, (Ἐπηυξημένη καὶ βελτιωμένη)
Ἔκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου
Νέα Σκήτη Ἄγ. Ὅρους, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου