Ο Άγιος Νικόλαος έλαβε το επίθετο “ελεήμων”, από τους Ρώσους, εξαιτίας των πολλών θαυμάτων που έκανε και κάνει με τη χάρη του Θεού. Ένα από τα θαύματα είναι αυτό που περιγράφει ο Φιλάρετος Βοσνένσκι, το οποίο συνέβη προ 40 ετών.
Συνέβη στην εποχή μας, στην πόλη Χάρμπιν [Κίνα], όπου έζησα για περισσότερα από 40 χρόνια, αναφέρει στο Πενταπόσπαγμα ο Φιλάρετος.
» Στο σταθμό του τρένου στο Χαρμπίν υπήρχε μια μεγάλη εικόνα του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού και ήταν ιδιαίτερα σεβαστή από όλους τους ταξιδιώτες. Άνθρωποι που αναχωρούσαν ή έφθαναν στο σταθμό, έσπευδαν να ανάψουν κερί για τη προστασία που είχαν στο ταξίδι τους από τον Άγιο.
Έτσι εκατοντάδες κεριά υπήρχαν πάντα μπροστά από την εικόνα του.
Κάποια ημέρα, στις αρχές της Άνοιξης, έσπασε ο πάγος του ποταμού στη περιοχή Sungari, στην οποία ανήκει το Χαρμπίν και πρόσεξαν έναν Κινέζο με βρεγμένα ενδύματα, να τρέχει βιαστικά και να γονατίζει μπροστά στην εικόνα του Αγίου, ευχαριστώντας τον επειδή του έσωσε τη ζωή. Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να διαβεί έναν μεγάλο παγωμένο ποταμό και πήρε το ρίσκο να βαδίσει πάνω στον πάγο. Κάνοντας βιαστικές δρασκελιές, έσπασε ο πάγος και βρέθηκε κάτω από αυτόν. Άρχισε να πεθαίνει, όταν θυμήθηκε τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου του Χάρμπιν, φώναξε : “ο Γέρος από το σιδηροδρομικό σταθμό, να με βοηθήσει!” και έχασε τις αισθήσεις του. Λίγο μετά, κι ενώ ήταν σχεδόν βέβαιος ο θάνατός του, βρέθηκε βρεγμένος και ζωντανός στις όχθες του ποταμού. Μόλις συνήλθε έσπευσε αμέσως στην εικόνα του Αγίου που βρίσκονταν στο σιδηροδρομικό σταθμό, για να τον ευχαριστήσει για τη σωτηρία του. Ο Άγιος απολαμβάνει μεγάλου σεβασμού στη Κίνα. Κάποια ημέρα ένας Ρώσος κυνηγός χάθηκε στη στέπα και ζήτησε καταφύγιο σε ένα κινέζικο αγρόκτημα. Μόλις μπήκε και φιλοξενήθηκε, παρατήρησε την εικόνα του Αγίου Νικολάου και σκέφθηκε να τη πάρει μαζί του, μιας και οι Κινέζοι δεν είχαν καμία σχέση με την Ορθόδοξη πίστη. Όταν τους ζήτησε την εικόνα, αυτοί αμέσως αντέδρασαν λέγοντάς του προσβεβλημένοι : “Γιατί θέλετε να πάρετε το Γέρο μακριά από εμάς; Είναι τόσο καλός, που μας βοηθά τόσο πολύ. Εμείς δεν θα τον εγκαταλείψουμε με τίποτα” !
Συνέβη στην εποχή μας, στην πόλη Χάρμπιν [Κίνα], όπου έζησα για περισσότερα από 40 χρόνια, αναφέρει στο Πενταπόσπαγμα ο Φιλάρετος.
» Στο σταθμό του τρένου στο Χαρμπίν υπήρχε μια μεγάλη εικόνα του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού και ήταν ιδιαίτερα σεβαστή από όλους τους ταξιδιώτες. Άνθρωποι που αναχωρούσαν ή έφθαναν στο σταθμό, έσπευδαν να ανάψουν κερί για τη προστασία που είχαν στο ταξίδι τους από τον Άγιο.
Έτσι εκατοντάδες κεριά υπήρχαν πάντα μπροστά από την εικόνα του.
Κάποια ημέρα, στις αρχές της Άνοιξης, έσπασε ο πάγος του ποταμού στη περιοχή Sungari, στην οποία ανήκει το Χαρμπίν και πρόσεξαν έναν Κινέζο με βρεγμένα ενδύματα, να τρέχει βιαστικά και να γονατίζει μπροστά στην εικόνα του Αγίου, ευχαριστώντας τον επειδή του έσωσε τη ζωή. Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να διαβεί έναν μεγάλο παγωμένο ποταμό και πήρε το ρίσκο να βαδίσει πάνω στον πάγο. Κάνοντας βιαστικές δρασκελιές, έσπασε ο πάγος και βρέθηκε κάτω από αυτόν. Άρχισε να πεθαίνει, όταν θυμήθηκε τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου του Χάρμπιν, φώναξε : “ο Γέρος από το σιδηροδρομικό σταθμό, να με βοηθήσει!” και έχασε τις αισθήσεις του. Λίγο μετά, κι ενώ ήταν σχεδόν βέβαιος ο θάνατός του, βρέθηκε βρεγμένος και ζωντανός στις όχθες του ποταμού. Μόλις συνήλθε έσπευσε αμέσως στην εικόνα του Αγίου που βρίσκονταν στο σιδηροδρομικό σταθμό, για να τον ευχαριστήσει για τη σωτηρία του. Ο Άγιος απολαμβάνει μεγάλου σεβασμού στη Κίνα. Κάποια ημέρα ένας Ρώσος κυνηγός χάθηκε στη στέπα και ζήτησε καταφύγιο σε ένα κινέζικο αγρόκτημα. Μόλις μπήκε και φιλοξενήθηκε, παρατήρησε την εικόνα του Αγίου Νικολάου και σκέφθηκε να τη πάρει μαζί του, μιας και οι Κινέζοι δεν είχαν καμία σχέση με την Ορθόδοξη πίστη. Όταν τους ζήτησε την εικόνα, αυτοί αμέσως αντέδρασαν λέγοντάς του προσβεβλημένοι : “Γιατί θέλετε να πάρετε το Γέρο μακριά από εμάς; Είναι τόσο καλός, που μας βοηθά τόσο πολύ. Εμείς δεν θα τον εγκαταλείψουμε με τίποτα” !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου