Ο ληστής έγινε σε μια στιγμή θεολόγος, με το να πει “μνήσθητί μου Κύριε”

Για το ληστή μιλάει το Τριώδιο. Ο ληστής έγινε σε μια στιγμή θεολόγος, με το να πει μνήσθητί μου Κύριε. Βλέπετε τι γί­νεται; Είναι ληστής, εγκλήματα έκανε! Τον σταυρώνουνε. Οι άλ­λοι είναι μαθητές: ένας τον πουλάει, ο άλλος λέει ανάθεμα, αν τον ξέρω.
Και μπαίνει στον Παράδεισο πρώτος ο ληστής και γίνεται Θεολόγος. Και λέει τώρα κανείς: «Τι είναι καλό; Να είσαι ληστής ή μαθητής»; Ποιός προετοιμάζεται και πώς προετοιμάζεται για να φτάσει σ’ αυτό το τέλος. Να γίνει μέλος του παραδείσου.
Να δε­χθεί και να γευτεί αυτά τα άρρητα. Γι’ αυτό λέμε ότι υπάρχει αυτός ο κανονικός δρόμος. Αλλά συνέχεια γίνονται εκπλήξεις και η ίδια η πνευματική ζωή είναι μια έκπληξη. Λέγεται ότι ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος πήγε εφτά χρόνια στην έρημο και μετά έγινε Χρυ­σόστομος. Δεν μπορώ να πω εγώ ότι πήγα εφτά χρόνια και μετά γίνομαι Χρυσόστομος.
Μπορεί να κάτσω εβδομήντα και να μη γί­νει τίποτα. Απ’ την άλλη μεριά ένας άνθρωπος, όπως λέει το Γε­ροντικό, μπορεί από πρωίας έως εσπέρας να φτάσει σε θεία μέτρα. Άρα υπάρχει μια τάξις που λέμε υιός, μισθωτός και δούλος και έρ­χεται και η χάρις του Θεού, η οποία ανά πάσα στιγμή νικά της φύ­σεως την τάξη και ανατρέπει τα πράγματα.
Κι επειδή είμαστε άν­θρωποι και έχουμε την πνοή του Θεού μέσα μας, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει ένα μεγάλο θαύμα, το οποίο εμείς να μη περιμένουμε. Αλλά, αν τυχόν περιμένουμε και κάνουμε υπομονή μέσα στην Εκκλησία οπωσδήποτε, θα σπάσει την πόρτα, θα σπάσει τα δεσμά, όπως «λύει τα δεσμά και δροσίζει την φλόγα» η χάρις του Θεού.
Και θα έρθει και θα μας θωπεύσει το πρόσωπο, το καμένο από τον αγώνα, μια δροσιά και μια χάρις αιώνια, η οποία είναι η δροσιά και η χάρις που δίδει ο ίδιος ο Θεός, ο Χριστός και η Πα­ναγία.
Αυτά που σας λέω θέλω να τα σεβαστείτε περιφρονώντας τα. Μην τους δώσετε καμία σημασία. Κι αν τυχόν κάτι έχει αξία για σας, αυτό θα παρουσιαστεί μόνο του. Σε έναν κήπο έχουμε διάφορα δέντρα και το κάθε δέντρο παίρνει τα στοιχεία που θέλει. Ένα παίρνει πιο πολύ σίδηρο, άλλο παίρνει κάλιο, το άλλο αμμω­νία. Αφήστε τον καθένα να λειτουργήσει ελεύθερα και δια της ελευθερίας θα φτάσουμε στην ενότητα.
Να διευκρινίσουμε εδώ και κάποια τυχόν παρεξήγηση για το ακατάληπτο του λόγου των Πατέρων.
Ο λόγος του Ευαγγελίου, ο λόγος της Θείας Λειτουργίας και ο λόγος των πατέρων είναι απλούστατος. Το ίδιο απλός είναι ο λόγος ενός αγραμμάτου γέροντος του Γεροντικού και του Μα­ξίμου του Ομολογητού. Ο άγιος Μάξιμος δεν κάνει φιλοσοφία και ο γέροντας δε λέει «πνευματικά». Απλά, και ο ένας και ο άλλος σου μεταγγίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ακούς μια απλή κουβέντα και νιώθεις ότι έχει ένα βάθος απερινόητο, αόρατο και ένα βάρος ασήκωτο. Αυτό που έχει ση­μασία είναι να ζούμε εν Χριστώ Ιησού και αν τυχόν βρισκόμαστε στην κατάσταση του δούλου, του μισθωτού ή του υιού να δείχνου­με αυτή τη μία κατεύθυνση. Μπορεί να διαβάσεις ένα πνευματικό κείμενο και να νιώθεις ότι δεν οδηγεί πουθενά, οπότε το απορρί­πτεις. Εάν τυχόν κάποιος αναπαύεται με το να διαβάζει βίους α­γίων τότε παίρνει την ίδια χάρη του Θεού.
Αν ένας έχει στραβό κεφάλι και τον βασανίζουν προβλήματα υπαρξιακά ή διανοητικά, ας σπάσει το κεφάλι του και ας βρει την ανάπαυση στον Μάξιμο τον Ομολογητή. Ο Μάξιμος ο Ομολογητής είναι “μάξιμος”, είναι μέγιστος και βλέπετε ότι δεν έχει την διάδοση βιβλιογραφικά που έχει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Γιατί ο Χρυσόστομος μετα­δίδει το ίδιο μήνυμα και δεν έχει καθόλου λιγότερο βάθος και δεν έχει καθόλου λιγότερη τόλμη. Μόνο τον κατηχητικό λόγο της Αναστάσεως να διαβάσουμε, διαλύονται τα πάντα και μας δίδεται ένα φως του μέλλοντος αιώνος.
Ο Μάξιμος είναι πολύ δύσκολος και είναι γι’ αυτούς που θέλουν να σπάσουν το κεφάλι τους. Αλλά στο τέλος δεν σου μεταδίδει γρίφους και πονοκέφαλο αλλά μετα­δίδει την ίδια ανάπαυση σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να πάρουν την ανάπαυση με τον τρόπο αυτό.

Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης