Τό ψέμα καί ό όρκος

 Στόν κύκλο τών σχέσεών του μέ τούς άλλους ο προσευχόμενος πρέπει νά είναι τόσο αληθινός, ώστε νά μήν τίς μολύνει ποτέ τό ψέμα. 

 Πρέπει νά είναι τόσο ειλικρινής, ώστε νά μήν τίς σκιάζει ποτέ ή αμφιβολία γι΄ αυτή καί επομένως νά μή χρειάζεται γιά νά διαβεβαιώση τή φιλαλήθειά του νά καταφύγει στόν όρκο. 

 Τό ψέμα έχει ώς καρπό του αναγκαίο τόν όρκο.

  Καί τό ένα όμως καί ό άλλος, ο όρκος καί τό ψέμα, απαγορεύονται ρητά από τόν Κύριό μας. 

 Πώς λοιπόν άνθρωπος, πού θέλει νά επικοινωνεί μέ τόν Κύριο, τήν Αλήθεια καί τήν πηγή κάθε αλήθειας, μπορεί νά χρησιμοποιεί αυτά τά αρνητικά στοιχεία καί νά λέει πώς ανήκει σ ΄αυτόν;

  ¨Οποιος όμως παρ΄όλα αυτά χρησιμποποιεί τό ψέμα καί τόν όρκο έχει μόνο εξωτερικό σχήμα τού προσευχόμενου, είναι κατ΄ επίφασιν χριστιανός.

(Από τό βιβλίο τού π. Ευσεβίου, "ΕΙΣ ΥΨΟΣ ΝΟΗΤΌΝ...")