«Κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν»

 Από σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, αρχίζει μια νέα περίοδος της Εκκλησίας μας. Από σήμερα αρχίζει το νέο Εκκλησιαστικό έτος ή «αρχή της Ινδίκτου» και κατά συνέπεια νέα πίστωση χρόνου και παράταση της επίγειας ζωής μας. Για την επίτευξη δε του μεγάλου σκοπού της ζωής μας, δηλαδή του πνευματικού καταρτισμού και της ηθικής μας τελειώσεως διά του Ιησού Χριστού, χαράσσοντας τα γενικά πλαίσια στα σημερινά αναγνώσματα.

Το ιερό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει τον Κύριο να επιστρέφει στην πατρίδα Του Ναζαρέτ, ύστερα από την εγκατάσταση Του στην Καπερναούμ όπου πήγε για την διεξαγωγή του δημόσιου έργου Του. Ήταν Σάββατο, και όπως συνήθιζε ο Κύριος πήγε αμέσως στη συναγωγή, τον τόπο λατρείας του Θεού. Εκεί, σαν επίσημος και αναγνωρισμένος Διδάσκαλος του Ισραήλ σηκώνεται από τη θέση Του για να διαβάσει και να αναπτύξει το νόμο του Θεού. Ο υπηρέτης της συναγωγής του έφερε το βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα.

Αφού το πήρε, το άνοιξε και άρχισε να διαβάζει το σημείο εκείνο όπου ο Προφήτης προέλεγε το σωτήριο έργο του Μεσσία.

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν.» Το Πνεύμα το Άγιον, που είναι το Πνεύμα του Κυρίου μένει επάνω μου και συνεργάζεται μαζί μου για το σωτήριο έργο μου. Με αυτό το Άγιο Πνεύμα ο Κύριος με έχρισε Μεσσία και με έστειλε να κηρύξω το Ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και να σώσω τους ανθρώπους που είναι φτωχοί πνευματικά. Με έστειλε να γιατρέψω την κατατσακισμένη τους καρδιά από τα χτυπήματα της αμαρτίας και να κλείσω τις πληγές τους. Για να τους συγκρατήσω από το θάνατο και να τους μεταδώσω ζωή και ανάσταση. Με έστειλε να ελευθερώσω από τη σκλαβιά της αμαρτίας όσους υποδουλώθηκαν σ’ αυτήν. Να δώσω φως σ’ αυτούς που τυφλώθηκαν από τα πάθη. Να δώσω άφεση αμαρτιών και να ελευθερώσω από κάθε ενοχή και κατάρα και λύπη όλους εκείνους που πίκρανε και σύντριψε η αμαρτία και να τους γεμίσω από Θεία χαρά και ευφροσύνη. Με έστειλε να κηρύξω μια νέα αποχή, την εποχή της αφέσεως, της χάριτος και της σωτηρίας. Να ανοίξω ένα νέο έτος, το σωτήριον έτος του Κυρίου, και να διακηρύξω στους ανθρώπους ότι τώρα είναι ο καιρός που δέχεται ο Θεός τους αμαρτωλούς, τώρα ανοίγει τις αγκάλες Του σ’ αυτούς, τώρα δίνει τη συγχώρηση με το Πνεύμα Του το Άγιο και τους δέχεται ανανεωμένους στη βασιλεία Του.

Αδελφοί μου, από την ημέρα της ενανθρώπισης Του ο Κύριος εκήρυξε το έτος της χρηστότητος και της ευσπλαχνίας του Θεού. Και κρατά από τότε ανοιχτό σε όλους μας και στον καθένα ξεχωριστά, το έτος της μετανοίας, της αφέσεως και της σωτηρίας. Όπως τότε έτσι και σήμερα, δια της Εκκλησίας Του, ευαγγελίζεται και εις τους φτωχούς τον πλούτο της χάριτος Του και θεραπεύει τους αρρώστους στη ψυχή και άφεση χαρίζει και φωτισμό και αγιασμό ελευθερώνοντας από τα πάθη και τους πειρασμούς και τους καθιστά ικανούς για σωτηρία και τη βασιλεία του Θεού. Τώρα σ’ αυτή τη ζωή, εκδηλώνει όλη Του την ευσπλαχνία. Αρκεί και εμείς οι ίδιοι να καταφύγουμε κοντά Του. Λοιπόν ας μην αναβάλλουμε για αύριο τη μετάνοιά μας, γιατί μπορεί να μην υπάρχει αύριο. Ας φροντίσουμε σήμερα, τώρα. Τώρα μας δέχεται και μας περιμένει, τώρα φωτίζει το δρόμο μας και μας ελευθερώνει.

Τώρα μας σώζει και μας μεταφέρει στη βασιλεία Του. Τώρα ας τρέξουμε και εμείς κοντά Του για να σωθούμε. Τώρα, για να είμαστε σίγουροι ότι όσο και αν κρατήσει η ζωή μας αυτή, λίγο ή πολύ, θα βρισκόμαστε στη σωστή πορεία της σωτηρίας. Πως θα μπορέσουμε να το επιτύχουμε αυτό; Την απάντηση μας την δίνουν οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

Και πρώτα ο Απόστολος Πέτρος, γράφοντας στην Πρώτη Καθολική επιστολή του. «Εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον. Αρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι….» Για να μην ζήσει ο άνθρωπος πια τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του σύμφωνα με τις επιθυμίες της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσεως αλλά κατά το θέλημα του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος πάλι, όπως ακούσαμε και στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, συνιστά στο μαθητή του Τιμόθεο: «ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων…ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι», δηλαδή, αφού ο Χριστός ήλθε για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς, σας προτρέπω να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους ώστε να περνούμε ζωή ήρεμη με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Γιατί το να προσευχόμαστε για όλους, είναι καλό και με ευχαρίστηση αποδεκτό από το Θεό.

Αδελφοί μου, η ζωή και ο χρόνος της ζωής είναι δώρο και προσφορά του Θεού. Ας τα δεχτούμε ευχαρίστως και ας εκπληρώσουμε πρόθυμα και το σκοπό της ζωής. Να ζήσουμε δηλαδή τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας «ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοίᾳ» κατά το θέλημα του Θεού. Και τούτο όχι χάριν του Θεού αλλά χάριν του εαυτού μας. Μόνο αν ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού αξιοποιούμε τη ζωή μας και κερδίζουμε την αιώνια ζωή: «θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον». Αμήν.

† Aρχιμ. Λάμπρος Στυλιανού