ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 «Εὐλογητός εἶ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας· Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.»

Γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας και μνημονεύει το μεγαλύτερο, το ανεπανάληπτο και μοναδικό γεγονός της Αγίας Πεντηκοστής. Είναι το γεγονός που εκπληρώθηκε, σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου μας Ιησού προς τους Μαθητές και Αποστόλους πενήντα μέρες μετά την Ανάστασή Του, και δέκα μέρες μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Υποσχέθηκε ο Κύριος στους Μαθητές Του, ότι πριν την αναχώρησή Του απο τη γη θα τους έστελνε τον άλλον Παράκλητο ( Βοηθό, Παρηγορητή ), δηλαδή το Πανάγιο Πνεύμα που θα τους προστάτευε, θα τους φώτιζε για να θυμηθούν και να κατανοήσουν όσα άκουσαν, όσα είδαν και έζησαν κοντά Του κατά το τριετές διάστημα της δημόσιας δράσης του στη γη της Παλαιστίνης.

Είχαν είδη συμπληρωθεί οι δώδεκα Απόστολοι, πριν την Πεντηκοστή, με την εκλογή του Ματθία, στη θέση του προδότη και Ισκαριώτη Ιούδα. Παρέμειναν συγκεντρωμένοι στο υπερώο του σπιτιού της Μαρίας, αδελφής των δύο Αποστόλων Βαρνάβα και Αριστόβουλου, και μητέρας του ευαγγελιστή Μάρκου. Μαζί τους ήταν συγκεντρωμένα συνολικά 120 πρόσωπα και μεταξύ τους βρισκόταν και η Παναγία μας.Κατά την τρίτη Ώρα που, προσομοιάζεται με την 9ην πρωινή, έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Ακούσθηκε κάτι ως «Πνοή βιαία» σαν να ήταν δυνατός άνεμος και απο τον ουρανό κατέβηκε φωτιά, η οποία χωρίσθηκε σε δώδεκα πύρινες γλώσσες, οι οποίες κάθισαν η καθεμιά πάνω στα κεφάλια των δώδεκα Αποστόλων.

Έτσι έχουμε το φωτισμό και τη σκήνωση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ψυχή, στο νου και την καρδία κάθε Αποστόλου. Στη συνέχεια ο Απόστολος Πέτρος έκαμε το πρώτο του κήρυγμα που είχε σαν πρώτο καρπό να προσέλθουν στην αληθινή πίστη τρείς χιλιάδες άνθρωποι.

Στα Ιεροσόλυμα τις ημέρες εκείνες βρίσκονταν πολλοί Ιουδαίοι της Διασποράς, οι οποίοι προέρχονταν από όλα τα μέρη του κόσμου, για να γιορτάσουν την δική τους Πεντηκοστή, η οποία αναφερόταν στην παράδοση του Μωσαϊκού Νόμου στο όρος Σινά. 

Δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, όσα όμως τους απηύθυνε ο Απόστολος Πέτρος τα κατανόησαν και απορούσαν πως ήταν δυνατό να συμβαίνει αυτό. Οι Απόστολοι ακόμα, θεωρήθηκαν απο πολλούς ως μεθυσμένοι με φυσικό κρασί. Τότε ο Πέτρος διαμαρτυρήθηκε έντονα και τους είπε: πως είναι δυνατόν να είμαστε μεθυσμένοι τόσο πρωί, η ώρα εννιά;

Η ημέρα της Πεντηκοστής, όπως γνωρίζουμε, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας, της οποίας Κεφαλή είναι ο Χριστός, και σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, η ιστορία της χωρίζεται σε τρείς περιόδους. Την πρώτη περίοδο κατά την οποία η εκκλησία προϋπήρχε στους ουρανούς, πριν την δημιουργία του κόσμου, μεταξύ των τριών προσώπων της Αγίας τριάδας, με μέλη της τους Αγγέλους. Την δεύτερη περίοδο η οποία ξεκινά με τη δημιουργία του κόσμου και κατά την οποία ο Τριαδικός Θεός έρχεται σε κοινωνία με τους αγγέλους και τους ανθρώπους. Και την τρίτη περίοδο που ξεκινά με τη Γέννηση του Χριστού και συνεχίζεται μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Μέσα στην περίοδο αυτή εντάσσεται και η Πεντηκοστή, ημέρα όπου πραγματοποιήθηκε η ίδρυση της Εκκλησίας στη γη, και από τότε καθοδηγείται και προστατεύεται με εντονότερη παρουσία και Χάρη από το Άγιο Πνεύμα.

Το γεγονός της Πεντηκοστής προτυπώθηκε και προφητεύθηκε με πολλούς τρόπους από τούς Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Το Πνεύμα του Θεού ερχόταν στους ανθρώπους ως νεφέλη και έφευγε. Αποσύρθηκε από τον βασιλιά Σαούλ, αλλά και στον Πεντηκοστό ψαλμό ο βασιλιάς Δαυίδ παρακαλεί το Θεό να μην αφαιρέσει από πάνω του το Άγιο Πνεύμα, με τα ακόλουθα λόγια: «Τό Πνεῦμά Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμου». Όταν, όμως, το Άγιο Πνεύμα δόθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, ήρθε για να κατοικήσει μέσα στους πιστούς για πάντα. Ένας στίχος του Εσπερινού μας λέει: «πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». Και παρ’ όλα τα αμαρτήματά μας δεν μας εγκαταλείπει. Για τούτο ας το παρακαλούμε, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας να μας καθαρίζει από κάθε είδους αμαρτία.

Το Άγιο Πνεύμα μπαίνει στη ζωή της Εκκλησίας και την παρακολουθεί σε όλη την πορεία της. Είναι ο οδηγός στο έργο της, ο συμπαραστάτης, ο παρηγορητής και ο υπερασπιστής στη δύσκολη πορεία της. Έχει κύριο έργο την αύξηση και συγκρότηση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Καθαγιάζει και μεταβάλλει, κατά την Θεία Λειτουργία με την επίκληση του ιερέα λειτουργού, τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Μας διδάσκει τον λόγο του Θεού, μας οδηγεί στην αλήθεια και μας υπενθυμίζει αυτά που δίδαξε ο Χριστός Εργάζεται μέσα μας και όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας δίνει την ειρήνη, την αγάπη και τη χαρά Του. Μας παρηγορεί την καρδιά και τον νου σε έναν δύσκολο και ταραγμένο κόσμο. Επίσης ο Απόστολος των εθνών Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή τονίζει στους χριστιανούς ότι η δύναμη του Παρακλήτου που κατοικεί μέσα μας, μας κάνει ικανούς δια του Πνεύματος ώστε να «μην εκπληρώνουμε την επιθυμία της σάρκας» Μόνο τότε το Πνεύμα μπορεί να παράγει τον καρπό Του στη ζωή μας για να δοξάζομε τον Θεό και Πατέρα μας.

Επιλέγοντας, αγαπητοί μου, ο Κύριός τους αγράμματους και ταπεινούς ψαράδες για να κηρύξουν το Ευαγγέλιό Του σε όλο τον κόσμο, στέλνει ταυτόχρονα και σε όλους εμάς, που έχουμε βαπτισθεί στο όνομα Του, και που κινδυνεύουμε από την ματαιότητα του κόσμου τούτου, τα κοσμικά και υλικά αγαθά, τον εγωκεντρισμό και την φιλαυτία μας, ένα διαχρονικό μήνυμα. Μας διδάσκει να έχουμε εμπιστοσύνη στην Παντοδυναμία του Θεού και όχι στις δικές μας δυνάμεις. Για να μας χαρίσει το Άγιο Πνεύμα τις αρετές της αιώνιας ζωής και βασιλείας αναζητά την ταπεινή και καθαρή καρδιά μας.

Είναι λοιπόν, μεγάλη ευλογία για εμάς τους χριστιανούς να έχουμε στη ζωή μας το Πνεύμα το Άγιο να μας συμβουλεύει, να μας παρηγορεί να μας υπερασπίζεται και να μας δίνει θάρρος.

Αμήν.

Οικ. Μάριος Πολυκάρπου