ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 Κατά την σημερινή τελευταία Κυριακή του Πεντηκοσταρίου, αγαπητοί μου αδελφοί, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την σύναξη Πάντων των Αγίων, Πατέρων, Μαρτύρων, Οσίων και Ομολογητών. Προβάλλει τις αγιασμένες μορφές τους ως διαχρονικά πρότυπα ζωής και υποδείγματα κατά Χριστόν βίου και διαγωγής. 

Πρόκειται για τα πρόσωπα εκείνα, που βγαλμένα μέσα από τα σπλάχνα του δικού μας κόσμου, νίκησαν τη φθοροποιό δύναμή του κόσμου τούτου και αποκάλυψαν στους ανθρώπους το αληθινό πρόσωπο του Θεού, μέσα από τον δικό τους τρόπο ζωής, είτε την ησυχαστική και ασκητική, είτε την μαρτυρική.

Ο δρόμος προς την αγιότητα, που αποκαλύπτει ο Ιησούς, είναι η απόλυτη αγάπη προς το πρόσωπό Του. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. Ο Κύριος είναι σαφής. Δε ζητεί την αποκλειστικότητα, αλλά την προτεραιότητα της αγάπης. Άλλωστε, δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αγαπούμε τους ανθρώπους, που είναι εικόνες του Θεού, αν δεν αγαπούμε το πρωτότυπο, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Ούτε μπορούμε ν’αγαπούμε τον Θεό, αν δεν αγαπούμε τους ανθρώπους, που είναι τα γήινα αποτυπώματά Του. 

Οφείλουμε να εκφράζουμε αυτή την αγάπη με έργα ουσιαστικής στήριξης των ανθρώπινων αναγκών υλικών και πνευματικών. 

Εκτός από τους πολύ γνωστούς, επώνυμους και αγαπημένους Αγίους υπάρχουν και οι άγνωστοι. Οι Άγιοι αυτοί είναι αμέτρητοι. Τα μικρά τους ονόματα δεν διασώθηκαν μέσα στο αδυσώπητο χωνευτήρι του χρόνου. Αυτοί είναι τα αμέτρητα εκατομμύρια των αληθινών πιστών που αποτελούν το άγιο έθνος του Θεού, τον περιούσιο λαό που βρήκε τη γη της επαγγελίας, το βασιλικό ιερατείο που ζει μόνο για να λατρεύει και να δοξάζει το Θεό.

Οι άγνωστοι Άγιοι κατάφεραν να ζήσουν μυστικά και αθόρυβα την ένωσή τους με το Χριστό. Σήκωσαν το Σταυρό που τους ανατέθηκε αγόγγυστα.

Ομολόγησαν την πίστη με το παράδειγμα και τη ζωή τους και όχι με τα λόγια, τη δημόσια διδασκαλία και τα σοφά συγγράμματά τους. Μαρτύρησαν ή ασκήτεψαν ή έκαναν οικογένεια. Μορφώθηκαν ή έμειναν απλοϊκοί. Πλούτισαν ή έζησαν φτωχικά. Άλλοι έφυγαν από τον κόσμο αυτό στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία και άλλοι στα βαθιά τους γεράματα. Όλοι όμως επέλεξαν την ανωνυμία. Προτίμησαν να μείνουν οι τελευταίοι, γιατί μόνο για τους τελευταίους υπάρχει η βεβαιότητα της πρωτιάς. Μέσα τους είχαν φυτεμένη την υπόσχεση του Χριστού: «πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι», γι’ αυτό τους τιμάει σήμερα η Εκκλησία ως πρώτους.

Οι αμέτρητοι ανώνυμοι Άγιοι, είναι για μας τους ορθόδοξους τα αξεπέραστα πρότυπά μας. Καθώς η νοοτροπία του κόσμου και της εποχής μας ωθεί να διεκδικούμε τα φτηνά, εκείνοι μας εμπνέουν να κερδίσουμε τα ατίμητα. Καθώς οι φόβοι και οι ανασφάλειες μήπως χάσουμε τα ψέματά μας σφίγγουν τις ψυχές, εκείνοι μας ελευθερώνουν και μας βοηθούν να αναπνεύσουμε, διότι μας δείχνουν τη μοναδική αλήθεια, τον Ιησού Χριστό.

Καθώς οι γνώμες και οι απόψεις μας διχάζουν και μας πικραίνουν, εκείνοι μας ενώνουν γύρω από την Αγία Τράπεζα της σωτηρίας, της λατρείας, της φιλανθρωπίας, της αγάπης, της χαράς και της ελπίδας.

Οι ανώνυμοι Άγιοι Πάντες επέλεξαν να μείνουν τελευταίοι και έτσι έγιναν οι πρώτοι στην αγάπη του Θεού.

Το αριστείο της Εκκλησίας είναι η αγιότητα. Η αγιότητα όχι ως κατάσταση καταξίωσης και απόλαυσης αλλά ως διαδρομή ακατάπαυστης συνεύρεσης με το Θεό. Άγιος δεν είναι αυτός που έφτασε κάπου. Δεν είναι αυτός που απολαμβάνει μια υποτιθέμενη τελειότητα. Άγιος είναι αυτός που πορεύεται το δραματικό και έμπονο μονοπάτι του έρωτα με τον Χριστό. Αυτός που εγκαταλείπει τους πάντες και τα πάντα τροπικά και εσωτερικά, για να μη χάσει ούτε δευτερόλεπτο την επαφή του με τη μεγάλη αγάπη της καρδιάς του, με τον Ιησού. Τέλειος είναι αυτός που νιώθει την ατέλεια του και ζητάει την τελείωση από τον Υπερτέλειο Λυτρωτή.

Η αγιότητα, που σήμερα τιμάμε ως έννοια στα πρόσωπα των Αγίων Πάντων, είναι η ζωή της ομολογίας, όπως μας τη δίδαξε ο Κύριος στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Γίνεται με το παράδειγμα, με τη ζωή, με την αγάπη, που καθορίζουν τις πράξεις μας, που καθορίζουν τις προθέσεις μας, έτσι ώστε να βιώνουμε αυτή την αγιότητα ως αιώνια απόλαυση από τώρα και για πάντοτε.

Αμήν

Χαιρόμαστε σήμερα που τιμούμε όλους τους Αγίους. Με την τιμή αυτή καλούμαστε να τους μιμηθούμε και να συνοδοιπορήσουμε μαζί τους. Εκείνοι είναι η ανατολή του κόσμου. Μιμούμενοι τον πόθο τους για το Θεό, την αγάπη τους για το συνάνθρωπο, τον αγώνα της μετάνοιάς τους ας γίνουμε κι εμείς η ανατολή, η φωτιά και το καταφύγιο της εποχής μας, για να υμνούμε και να δοξάζουμε με την υπομονή μας το όνομα της Αγίας Τριάδας, του μοναδικού Θεού μας, στον οποίο ταιριάζει όλη η δόξα των αιώνων.

† Αρχιμανδρίτης Οδυσσέας

Ασπρομάλλης