Η Αγία Τράπεζα

 Μπλάθρας Κωνσταντίνος

Το τραπέζι, γύρω από το οποίο τρώμε το ψωμί, το καθημερινό μας φαγητό, οι άνθρωποι, έχει μια ιερότητα, ειδικά στον πολιτισμό μας. Εξυπηρετεί ταυτόχρονα και τη φυσική ανάγκη της τροφής και την επικοινωνία. Βέβαια, υπάρχει και η σύγχρονη αντίληψη, του φαγητού κατά μόνας και στο πόδι, το φαστ-φουντ. Έτσι, το φαγητό γίνεται απλώς διατροφή, μόνο και μόνο για να μην πεθάνουμε της πείνας.

Όσο και να φάει όμως κανείς, πάλι θα πεινάσει και στο τέλος θα πεθάνει. Για να μην πω ότι, τις περισσότερες φορές, σκάβουμε το λάκκο μας με το πιρούνι μας. Όσες ασθένειες πλήττουν τους πεινασμένους, άλλες τόσες, ίσως περισσότερες, κατατρύχουν και τους χορτάτους.

Θα αναρωτιέστε, τι δουλειά έχει το φαΐ με τη μεγάλη εβδομάδα. Ιδού λοιπόν: η πρώτη καθαυτού ήμερα του Πάσχα, η σημερινή, έχει να κάνει με δείπνο. «Επιθυμία επεθύμησα, αυτό το Πάσχα να φάω μαζί σας, πριν το πάθος μου», (Λουκ. 22, 15), λέει ο Χριστός στους μαθητές. Αυτό το δείπνο δεν είναι σαν τα άλλα, καθώς δεν εξυπηρετεί μόνο τις φυσικές ανάγκες διατροφής και επικοινωνίας, ούτε συσφίγγει μόνο τις σχέσεις μιας παρέας.

Η Αγία Τράπεζα

Εδώ δεν πρόκειται μόνο για το ψωμί, που μας κρατάει -πρόσκαιρα- στη ζωή, ούτε για το κρασί, που ευφραίνει μόνο για λίγο. Πρόκειται για το «ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό» (Ιωάν. 6, 41), για να το τρώμε και να ζήσουμε για πάντα και το κρασί που πάντα μας κρατά ενωμένους μεταξύ μας και με τον Πατέρα. Είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

«Τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης, συνδεόμενοι οἱ Ἀπόστολοι, τῷ δεσπόζοντι τῶν ὅλων ἑαυτοὺς Χριστῷ ἀναθέμενοι», όπως ψέλνουμε στον ειρμό της ε΄ ωδής του κανόνα. Οι Απόστολοι, συνδεόμενοι με το σύνδεσμο της αγάπης, αναθέτουν τον εαυτό τους στον δεσπόζοντα όλων Χριστό. Μ’ αυτόν το σύνδεσμο συνδέονται και όλοι οι χριστιανοί σε κάθε θεία Λειτουργία, σε κάθε Δείπνο Μυστικό μέσα στην Εκκλησία. Ο ευχαριστήριος δείπνος είναι η διαρκής παρουσία του Χριστού ανάμεσά μας. «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Λουκ. 22, 19).

Η κλάση του άρτου, το μοίρασμα του ψωμιού, το σκόρπισμα των αγαθών στους άλλους και η αναφορά τους στον Θεό είναι η αληθινή ανάμνηση του φίλου Ιησού, του Χριστού, του Σωτήρα μας.

Μπλάθρας Κωνσταντίνος, Δέκα σκαλιά για την Ανάσταση, 1η έκδ., Αθήνα, Μαΐστρος, 2008.