†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στο Πολύδροσο, στις 26/11/2006)
Τι περισσότερο μπορώ να κάνω;
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας λέγει ότι πήγε ένας επίσημος άνθρωπος στον Χριστό και του είπε:
-Τι πρέπει να κάνω για να πάω στην αιώνια ζωή;
Ο Κύριος του απάντησε πάρα πολύ απλά.
-Να τηρείς τις εντολές του Θεού.
Εκείνος απάντησε:
-Τις τηρώ τις εντολές από την νεανική μου ηλικία.
Για ποιές εντολές μιλάμε;
«Να μη σκοτώσεις, να μην μοιχεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τους γονείς σου». «Τις τηρώ από μικρό παιδί» βεβαίωσε ο άνθρωπος. Τι σημαίνει «τις τηρώ από μικρό παιδί»; Σημαίνει, ότι πρώτα-πρώτα πίστευε στο Θεό. Άμα κάποιος δεν πιστεύει, το «ου μοιχεύσεις», θα κοιτάξει; Ή το «ου φάγεις και νηστεύσεις»; Πίστευε στο Θεό λοιπόν, πίστευε και στην αιώνια ζωή. Και έδωσε μια απάντηση πολύ ίσια. «Ταύτα πάντα εφύλαξα. Όλα αυτά τα φυλάττω. Τα τηρώ». Γιατί τα τηρούσε; Για χάρη του Θεού. Και για χάρη της αιώνιας ζωής. Ὁ Χριστός του απάντησε:
-Καλά κάνεις. Αφού τα τηρείς αυτά, θα πας στη Βασιλεία του Θεού.
Εκείνος, ξαναρώτησε:
-Τι περισσότερο μπορώ να κάνω;
Λέει ο Χριστός:
-Αν θέλεις κάτι περισσότερο, μη μένεις μόνο σ’ αυτά. Ψάξε πιο βαθειά. Έλα κοντά μου. Και θα έχεις μεγάλο θησαυρό «εν ουρανοίς».
Πώς ημερώνουν τα θηρία
Ας σταθούμε λίγο εδώ: Έχετε πάει ποτέ σας σε ζωολογικό κήπο; Θα δείτε κει πέρα άγρια ζώα. Αλλά οι άνθρωποι που τα έχουν, τους έχουν πάρει τον αέρα. Φέρονται στο λιοντάρι σαν να είναι σκυλάκι. Το πιάνουν από το αυτί, το πάνε πέρα-δώθε και κείνο πηγαίνει. Με την τίγρη, σαν να ήταν γατάκι. Με τον ελέφαντα, σαν να ήταν αρνάκι. Ας είναι άγρια θηρία, μεγάλα.
Ερώτημα: Πώς έγιναν τα άγρια θηρία ήμερα; Πρώτα απ’ όλα, ο άνθρωπος που τα έχει, φρόντισε να τα δαμάσει. Πώς; Με το ξύλο; Όχι! Με την περιποίηση. Αυτό είναι το κόλπο που κάνουν οι άνθρωποι και πιάνουν φίλους τα άγρια ζώα. Και τα κάνουν τι; Όχι φίλους αλλά δούλους. Τους σφυρίζουν και χορεύουν. Και βλέπεις ένα λιοντάρι να του σφυρίζει ένας άνθρωπος και να χοροπηδάει όπως του λέει. Και έναν ολόκληρο ελέφαντα, να παίζει και να κουνά την προβοσκίδα του, όπως του σφυρίζει το αφεντικό του. Γιατί; Γιατί μέχρι τότε του φέρθηκε με στοργή.
Αυτά τα κάνουν τα θηρία. Ερχόμαστε τώρα σε μας που είμαστε άνθρωποι λογικοί. Ερώτημα: Εκείνος που είναι από πάνω μας, αφεντικό μας, ούτως ή άλλως, πόσα έχει κάνει για μας;
Πρώτα απ’ όλα, μας εδημιούργησε.
Δεύτερον. Εδημιούργησε αυτό τον κόσμο, λέει η Αγία Γραφή, για μας. Και έβαλε ο Θεός τον άνθρωπο σ’ αυτή την κτίση, ως βασιλέα. Ποιός θα το αρνηθεί ότι δεν είναι έτσι; Δεν είμαστε βασιλιάδες πάνω σε ολόκληρη την κτίση; Και όχι μόνο στη γη, ακόμη και στα ουράνια πετάμε. Πότε είπε ο Θεός ότι θα είσαστε τα απόλυτα αφεντικά στον κόσμο; Όταν έφτειαξε τον Αδάμ. Καταλάβαινε κανείς τότε τίποτε απ’ όλα αυτά; Μπορούσε να τα υποψιαστεί; Αλλά και τι ομορφιές έχει η ζωή. Τόσες που κανένας δεν θέλει να φύγει. Ακόμα και άρρωστος να είναι και να υποφέρει, δεν θέλει να φύγει. Γιατί ακόμα και έτσι η ζωή είναι όμορφη.
Για όλα αυτά, πόσες ευχαριστίες λέμε στο Θεό;
Να πούμε μια κουβέντα;
Όχι μόνο δεν αισθανόμαστε την ευγνωμοσύνη που πρέπει απέναντί Του, αλλά δεν έχουμε ούτε την όρεξη, να του πούμε «καλημέρα». Ποιά είναι η καλημέρα στο Θεό; Η καθημερινή προσευχή. Και ποιός είναι ο χαιρετισμός; Η συμμετοχή στην εβδομαδιαία λατρεία, στην Εκκλησία. Να ρωτήσουμε κάτι και να απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του. Κάθε πότε κάνεις προσευχή; Πώς την κάνεις; Άμα είχες ένα φίλο και σου μιλούσε με την όρεξη που λες εσύ την προσευχή σου, θα ήθελε να τον λες φίλο; Θα σε παραδεχόταν ότι τον αγαπάς;
Δεύτερον: Κάθε πότε έρχεσαι στην Εκκλησία; Άμα ένα φίλο δεν πας να τον χαιρετίσεις στη γιορτή του, τι λέει;
-Με ξέχασες.
-Κατά λάθος.
-Άμα με είχες στην καρδιά σου, δεν θα με ξέχναγες. Κάπου παραέξω με έχεις βάλλει. Ή στην τσέπη σου με ξέχασες, ή στην τσάντα σου.
Έτσι είναι. Όποιον αγαπάει ο άνθρωπος τον θυμάται. Και σε όποιον χρωστάει ευγνωμοσύνη, δεν κοιτάζει πώς θα τον αποφύγει, αλλά όταν τον βλέπει από μακριά τρέχει κοντά του να του πει:
-Σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά.
Αν για κάτι τέτοια πεζά πραγματάκια, έτσι πρέπει να είναι η ευγνωμοσύνη, για όλες τις δωρεές του Θεού πώς πρέπει να είναι; Μας έφτειαξε. Μας έδωσε το Ευαγγέλιο -λόγια σοφά- να διαβάζουμε, να μελετάμε να καταλαβαίνουμε τι είναι η ζωή και τι η αιώνια ζωή. Ήλθε στον κόσμο για μας, σταυρώθηκε για μας. Υπόφερε για μας. Εμείς όταν υποφέρει κάποιος για μας τι κάνουμε; Τον έχουμε στην καρδιά μας!
Αν λοιπόν απέναντι ενός ανθρώπου που έχει αρετές, έχει και ελαττώματα, αισθανόμαστε έτσι, πώς πρέπει να αισθανόμαστε απέναντι εκείνου που ήλθε στον κόσμο για μας; Και έδωσε το αίμα Του για μας; Τί περισσότερο αδελφοί μου θα θέλαμε να κάνει ο Χριστός για μας;
Να ζωντανέψουμε τον εαυτό μας
Πρέπει να τα προσέχουμε αυτά και να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε καλύτερα. Πώς θα τα καταλάβουμε καλύτερα; Μελετώντας τα. Πώς τα μελετάμε; Σκεπτόμαστε. Και λέμε: «Τούτο δω και κείνο, δεν τα κάνω όσο πρέπει καλά. Άλλα λέει το Ευαγγέλιο και άλλα κάνω. Πρέπει να ζεστάνω λίγο την καρδιά μου. Πώς;» Με την προσευχή. «Φώτισέ με Θεέ μου, να τα καταλάβω καλύτερα». Και με την μελέτη. Να διαβάσουμε το Ευαγγέλιο τον λόγο του Θεού, κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Κάθε πόσο το κάνεις; Πώς θα σταθείς καλά απέναντι στο Χριστού αν δεν ξέρεις το θέλημά Του;
Πρέπει να ζωντανέψουμε τον εαυτό μας. Τον ζωντανεύουμε αν θυμηθούμε τι λένε τα λόγια μιας προσευχής: «Της παναγίας αχράντου... μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες». Θυμόμαστε την Παναγία και τους αγίους. Τί έκαναν εκείνοι για τον Χριστό και για την Βασιλεία τού Θεού; Να τα φέρουμε στο νου μας, για να ζεσταθεί η καρδιά μας και να ζωντανέψουμε. Και μετά τι να κάνουμε; «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Τι σημαίνει; Να πάμε κοντά στον Χριστό. Εγώ μόνος μου; Όχι! Αλλά να τραβήξω και τον διπλανό μου. Πώς θα το αντέξεις να ξέρεις ότι υπάρχει αιώνια ζωή και να μην τραβάς τον διπλανό σου όσο μπορείς πιο κοντά; Πώς τραβάνε τον άνθρωπο;
Όχι όπως τραβάνε το σκυλί όταν θέλουν να το πάνε κάπου και δεν έρχεται. Που του κοπανάνε και «μια». Αλλά πρώτα απ’ όλα του ξεβουλώνουμε τα αυτιά. Δηλαδή με γλυκούς λόγους και συμβουλές, προσπαθούμε να τον κάνουμε να ακούει.
Ελεημοσύνη. Η βασίλισσα των αρετών
Είπε ο Χριστός:
-Αν θέλεις να γίνεις πιο καλός και να ‘σαι πιο καλά μέσ’ στη Βασιλεία των Ουρανών, πούλησε αυτά που έχεις, μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα κοντά μου.
Όταν το άκουσε ο πλούσιος εκείνος, έφυγε. Ούτε καν είπε:
-Χριστέ μου, πρέπει στο κάτω-κάτω να τα πουλήσω όλα; Και πώς θα ζήσουν τα παιδιά μου και το σπίτι μου, άμα το κάνω αυτό;
Πολύ λογικό ερώτημα για κάθε άνθρωπο που έχει οικογένεια, υποχρεώσεις, δεσμεύσεις. Τι λέει γι’ αυτούς ο Χριστός; «Να μην ξεχνάτε να είσαστε πάντοτε σπλαγχνικοί στους φτωχούς». Τι σημαίνει αυτό; Λέμε ότι η πιο καλή πράξη που κάνει ένας άνθρωπος απέναντι του Θεού είναι η προσευχή. Προσεύχεται και τον επικαλείται: «Κύριε, Κύριε, που έκανες τόσα για μένα, σε ευχαριστώ, σε δοξάζω, σε τιμώ. Έλα κοντά μου. Μη με ξεχνάς». Υπάρχει καλύτερο πράγμα από την προσευχή; Υπάρχει! Ποιό είναι; Η νηστεία. Γιατί η νηστεία είναι καλύτερη από την προσευχή;
Γιατί 24 ώρες, Τετάρτη και Παρασκευή ή ημέρες πολλές όταν έχουμε Σαρακοστή, λέμε: «Δεν τρώω κείνο, δεν τρώω το άλλο εις δόξαν και τιμήν του Χριστού». Δυναμική σκέψη του Θεού. Γι’ αυτό έχει και διπλάσια αξία. Μεγαλύτερη από την προσευχή λένε οι άγιοι Πατέρες.
Υπάρχει τίποτε μεγαλύτερο και από την νηστεία και από την προσευχή; Απαντάνε οι Πατέρες: Η ελεημοσύνη.
Τι σημαίνει ελεημοσύνη;
Πόνος για τον φτωχό. Πόνος για τον δυστυχισμένο. Όποιος έχει ευσπλαγχνία, ελεημοσύνη, συμπόνια και λυπάται, έχει τον Χριστό μέσα στην καρδιά του. Γιατί ο Χριστός ήταν μια απέραντη αγάπη για μας. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε σ’ εκείνον τον πλούσιο:
-Άμα τα μοιράσεις, τότε είσαι εικόνα του Θεού. Και οι εικόνες τού Θεού έχουν πάντοτε θέση στην Εκκλησία και σε προσκυνητάρι, για να προσκυνούνε άγγελοι και άνθρωποι. Γι’ αυτό όποιος γίνεται εύσπλαγχνος, γίνεται εικόνα του Χριστού.
Στο ερώτημα των μαθητών:
-Και ποιός θα σωθεί; Ο Χριστός απάντησε:
-Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, είναι δυνατά στο Θεό.
Δηλαδή ο Θεός μάς φωτίζει και μας οδηγεί και ενώ είμαστε σήμερα σκληρόκαρδοι και φαινόμαστε τίγρεις και θηρία, λιοντάρια ανήμερα, μας φωτίζει με την καλωσύνη Του και με την στοργή Του και αλλάζουμε.
Να φωτίσει και εμάς να γίνουμε πρώτα λίγο σπλαγχνικοί, μετά περισσότερο σπλαγχνικοί και στο τέλος με την προσευχή, με την νηστεία και με την ελεημοσύνη να γίνουμε εικόνες του Θεού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου