«Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

 Ἡ σύγκρουση στήν ὁποία ἀναφέρεται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἔχει ἕνα χαρακτῆρα τραγικό. Πρωταγωνιστές της εἶναι ἀπὸ τὴ μιά μεριὰ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἐκπρόσωπος τοῦ παρηκμασμένου θρησκευτικοῦ κατεστημένου, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἐλευθερωτὴς καὶ καινοποιός. Ἀφορμὴ τὸ πρόβλημα μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ. Δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια «ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε διόλου νὰ ἀνορθωθεῖ». Εἶχε πάει στὴ Συναγωγὴ νὰ ἀκούσει τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐκεῖ, «ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τὴν κάλεσε καὶ τῆς εἶπε: Γυναῖκα λυτρώνεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια σου», ἔβαλε τὰ χέρια του ἐπάνω της, καὶ αὐτὴ ἀμέσως ὀρθώθηκε καὶ δόξαζε τὸν Θεό.»

Στὸ γενικὸ αἴσθημα χαρᾶς καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ κάποιος διαφωνεῖ. Καὶ ὄχι ἁπλῶς δυσαρεστεῖται, ἀλλὰ ἀγανακτεῖ γιά καταπάτηση τοῦ νόμου! Ὁ ἀρχισυνάγωγος ὑψώνει φωνή, ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς θεράπευσε τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Δέν εἶχε τό θάρρος νά τά βάλει ἀπ΄εὐθείας μέ τόν Ἰησοῦ καί ἀπευθύνεται  ἀόριστα στόν λαό.  Τροποποιεῖ σκόπιμα τήν ἀλήθεια καί χαρακτηρίζει ὡς ἐργασία ἓναν ἁπλό λόγο, μιά ἁπλή κίνηση τοῦ Χριστοῦ.  Ἐπιχειρεῖ μιά κριτική ἡ ὁποία στηρίζεται σέ ἀνειλικρινεῖς προθέσεις.

Τὸ δυστύχημα εἶναι ὅτι ὁ τύπος αὐτὸς τοῦ ἀρχισυναγώγου δὲν ὑπῆρξε μοναδικὸ δεῖγμα στὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἔχει πολλοὺς μιμητὲς σὲ κάθε ἐποχή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἐρεθίζονται περίεργα ἀπὸ τὸ καλὸ ποὺ κάνουν οἱ ἄλλοι καὶ σπεύδουν νὰ τὸ στηλιτεύσουν.

Φθόνοι, πικρίες, ἰδιοτέλειες καλύπτονται συχνά κάτω ἀπὸ τὸ μανδύα ὑπερασπίσεως ἱερῶν καὶ ὁσίων. Τὸ φαινόμενο ἔχει πολύμορφες προεκτάσεις σὲ πολλοὺς τομεῖς καὶ γενικότερα στὶς διαπροσωπικὲς καὶ κοινωνικὲς σχέσεις. Ὁ ἀρχισυνάγωγος δείχνει ἐπί πλέον περισσή σκληρότητα στήν πονεμένη γυναίκα τοῦ λαοῦ ἐν ὀνόματι τῆς τηρήσεως τοῦ θρησκευτικοῦ νόμου. Παρουσιάζεται πιστός σέ ἕνα σύστημα ἐθιμικό, θρησκευτικῶν ἀπαγορεύσεων πού μέ τόν ἰδιοτελῆ τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό ἑρμηνεύει γίνεται πιό δύσκαμπτο καί σκληρό.

Ριζικὰ ἀντίθετη ἀπὸ τὴ στάση τοῦ ἀρχισυναγώγου ὀρθώνεται ἡ τακτικὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Νομοθέτης ἔχει μιὰ ἐντελῶς διαφορετική ἀντίληψη περὶ σχέσεων Νόμου καὶ ἀνθρώπων. Ἡ στοργὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸ ἐνεργὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν πόνο τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου προέχει. «Τὸ Σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο».

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ