Χριστούγεννα, Μεθ’ ημών ο Θεός!

 Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ονομάζει τα Χριστούγεννα «Μητρόπολη πασών των εορτών». Από τα Χριστούγεννα ξεκινάει η ιστορία της Εκκλησίας. Ο Αιώνιος και Άναρχος αλλά και Φιλάνθρωπος Θεός, έρχεται στον κόσμο μας, γίνεται άνθρωπος. Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Σαρκώνεται και γίνεται άνθρωπος από υπερβολική και άπειρη αγάπη για τον άνθρωπο. Σαρκώνεται και γίνεται άνθρωπος για να επαναφέρει στην αρχική αρμονία τη διαταραγμένη σχέση του ανθρώπου με το Θεό. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο...», αναγγέλλει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (α' 14). Είναι το πλέον χαρμόσυνο άγγελμα που θα μπορούσε να δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Ο Υιός και Λόγος παρουσιάζεται στην ανθρώπινη ιστορία ως Θεάνθρωπος. Με την παρουσία Του αναδημιουργεί το κόσμο, επαναφέρει την αρχική αρμονία ανάμεσα σε άνθρωπο και κτίση, επαναφέρει τον άνθρωπο προς το χαμένο αρχέτυπο, τον Δημιουργό Του.

 

«Ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» λέει ο Απόστολος Παύλος, «εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενος εκ γυναικός, γενόμενος υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράσει, ίνα την υιοθεσίαν απολάβομεν» (Γαλ. δ' 4). Είναι τόσο μεγάλο το μυστήριο και θαυμαστό ώστε κάνει τον Ιερό Χρυσόστομο να λέει με κατάπληξη: «άνθρωπον θελήσαι γενέσθαι και ανασχέσθαι καταβήναι τοσούτον, όσον ουδέ διάνοια δέξασθαι δύναται...».

Η εμφάνιση του Χριστού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, μέσα στη ζωή μας, είναι ένα γεγονός ανεπανάληπτο, μοναδικό, συγκλονιστικό. Ένα γεγονός που προσδιορίζει την αξία του ανθρώπου και τον προορισμό του. Για μας τους ανθρώπους που ενώ δημιουργηθήκαμε μέσα στο χρόνο, προοριζόμαστε να κληρονομήσουμε την αιωνιότητα, ο Χριστός είναι και πρέπει να είναι ο σκοπός και το κέντρο της ζωής μας. Επιβεβαιώνει με τη Σάρκωση Του και την παρουσία Του στην ανθρώπινη ιστορία, ο Υιός και Λόγος, την αξία της επίγειας ζωής μας για να πετύχουμε τη σωτηρία. Επιβεβαιώνει και αποδεικνύει το μέγεθος της αγάπης και της φιλανθρωπίας. Επιβεβαιώνει τον σκοπό της υπάρξεως μας. Αποκαλύπτει σε κάθε άνθρωπο τους ξεχασμένους δεσμούς του με τον Δημιουργό. Προσδίδει σε όλους το χαμένο αρχέτυπο κάλλος. Η αγιότητα της θεότητας του Χριστού γίνεται πλέον χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Του κάθε ανθρώπου. Γι αυτό ο Άγιος Αθανάσιος παρατηρεί: «...επειδή γαρ οι άνθρωποι αποστραφέντες την προς τον Θεόν θεωρίαν και ως εν βυθώ βυθισθέντες κάτω τους οφθαλμούς έχοντες εν γενέσει και τοις αισθητοίς τον Θεόν ανεζήτουν ...τούτου ένεκα ο και φιλάνθρωπος και κοινός πάντων Σωτήρ, ο του Θεού Λόγος λαμβάνει εαυτώ σώμα...». Λαμβάνει λοιπόν σώμα ανθρώπινο, γίνεται άνθρωπος σε όλα, εκτός από την αμαρτία, και δείχνει σε μας όχι μόνο τον χαμένο Παράδεισο και την χαμένη δόξα αλλά και την αξία της επίγεια ζωής. Μας δείχνει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε όσο βρισκόμαστε στη γη για να αποκτήσουμε καθαρή σχέση με τον Θεό και τον πλησίον μας. Μια σχέση γεμάτη αγάπη. Αυτή την αγάπη που έχει πηγή την Αγία Τριάδα.

Και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός. (Ματθ. α΄, 23). 

Εμμανουήλ, λοιπόν, όνομα με τεράστια σημασία και τεράστιες επιπτώσεις, δηλαδή, σ’ ένα όνομα περικλείεται όλο το μυστήριο της ενανθρώπησης του Θεού. 

Βέβαια, είναι αλήθεια, πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο, τούτης της υλιστικής εποχής, που έχει ενσκύψει η επιδημία της κατάθλιψις, ακόμη και στα παιδιά, να υπερβή τον πειρασμό του ξέφρενου καταναλωτισμού αυτών των ημερών και να ατενίση πέραν από το Χριστουγενιάτικο διάκοσμο το αυθεντικό νόημα της μεγάλης Δεσποτικής εορτής. 

Ολόκληρο το Ευαγγέλιο συνοψίζεται στο χαροποιό αυτό άγγελμα προς τους ταπεινούς ποιμένες «ιδού ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος» (Λουκ. Β΄10,11 ) 

Ένας μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ερωτηθείς κάποτε, «τι έγινε τα Χριστούγεννα;» απήντησε με μια μόνο βαρυσήμαντη λέξη: "Σεισμός". Δηλαδή, η ριζικότερη ανατροπή στην ιστορία της ανθρωπότητος. Το γεγονός, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος!!! 

Εάν μέχρι τότε η δημιουργία του κόσμου εκ του μηδενός ήταν το μέγιστο θαύμα, η ενσάρκωσις του Θεού υπερέβη κάθε θαύμα. Κατά τη δημιουργία του κόσμου οι λόγοι του Θεού ντυθήκανε την ύλη. Τώρα στη σάρκωσή Του, ο ίδιος ο Θεός ντύνεται την ύλη. «Ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Ο Εμμανουήλ, λοιπόν, ήλθε να μείνη μαζί μας. Δεν έχουμε, λοιπόν, Θεό απρόσιτο, μακρυνό, αόριστο, νεφελώδη. Είναι έκτοτε κοντά μας. Και ούτω πως η ενανθρώπιση είναι η κορυφαία έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. «Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν» (Ιωαν. Γ΄,16). 

Τα Χριστούγεννα, συνεπώς, εορτάζουμε την επιδημία, δηλαδή, τον ερχομό του Θεού στους ανθρώπους, «ίνα προς τον Θεόν ημείς ενδημήσωμεν» κατά τον ιερό Χρυσόστομο. 

Το έχετε στοχασθή ποτέ, σ’ όλο του το βάθος το μυστήριο των Χριστουγέννων; Στα άχυρα της φάτνης, ο πλούτος της Θεότητος, ο πλούτος της αγάπης!!! Ο πλούσιος εν ελέει Θεός πτωχεύει! Το επισημαίνει ο Θείος Παύλος. «Δι’ ημάς επτώχευσε πλούσιος ων» (Β΄ Κορινθ. 8,9) και ο Μέγας Αθανάσιος ενεός προ του μυστηρίου της σάρκωσης του Λόγου αναφωνεί: «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». 

Μήπως, πρέπει αδελφοί, κι εμείς οι Χριστιανοί του 21ου αιώνα, που οι οιωνοί τον προδιαγράφουν σκοτεινό και δύσκολο, έως και απελπιστικό δια τις δυσμενείς εξελίξεις, παγκοσμίως, μήπως εφέτος θα πρέπει να δούμε τα Χριστούγεννα υπό άλλη οπτική γωνία; Διότι είναι πολλοί ακόμα οι Χριστιανοί ανά τον κόσμον, που κάτω από την καταχνιά των τρεχόντων γεγονότων έχουν κατατάξει και τον Εμμανουήλ, τον Χριστό δηλονότι, το μοναδικό Σωτήρα σαν ένα πρόσωπο Ιστορικό μεν, χωρίς αμφισβήτηση, πλην όμως πρόσωπο του παρελθόντος. 

Ο Εμμανουήλ όμως ήλθε να ζήσει μαζί μας και, μάλιστα, στα δύσκολα δεν είναι ο απών, αλλά ο μεγάλος παρών «Ο μεθ' ημών ο Θεός».   Εμείς όμως είχαμε, είχαμε και έχωμεν βασισθή στο «μεθ’ ημών το χρήμα», «μεθ’ ημών η εξουσία», «μεθ’ ημών η προστασία των ισχυρών».     

Αλλά δια πολλοστήν φοράν διαψευστήκαμε πανηγυρικά. Και, ούτω πως, εισπράξαμε το «μεθ’ ημών η πικρία», «μεθ’ ημών ο φόβος», «μεθ’ ημών η ανασφάλεια», «μεθ’ ημών η κατάθλιψις», «μεθ’ ημών η παντοειδής δουλεία και δή ηλεκτρονικής υφής». 

Άρα, λοιπόν, εσχάτη ώρα και ανάγκη πάσα, επιστροφής στον Εμμανουήλ των Χριστουγέννων. Ανάγκη πάσα να τον ανακαλέσωμε από την εξορία, που ατυχώς κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τον έχουμε στείλει. Και Εκείνος που γεννήθηκε εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας αποκλείεται να διαψεύση το όνομά Του «Εμμανουήλ»!!! Μεθ’ ημών ο Θεός -μαζί μας ο Θεός, ας επανακάμψη στις ψυχές μας!