Έλεγε ο Ιωσήφ ο Κατουνακιώτης, ο σοφός και μεγάλος βιαστής όλων των αισθήσεων, ο οποίος αποδήμησε στις αιώνιες μονές των δικαίων στις 15 Αυγούστου 1959:
«Εάν βιασθήτε, θα ιδήτε πόσον μας αγαπά η Παναγία μας. Με αγάπη προς την Παναγία περισσότερο αποκτά ο χριστιανός νήψιν και θεωρίαν, παρά με άλλους αγώνες.
Μάνα μου, φωνάζεις, Παναγία μου, σώσον με, ότι χάνομαι, εάν με αφήσης! -Κύριε Θεέ μου, ελέησον με, δια της Παναχράντου Σου Μητρός και πάντων Σου των Αγίων.
Και όταν τοιαύτα λέγοντες, βλέπεις αγάπην πολλήν, όπου θέλεις να καταφιλής συνεχώς την εικόνα. Αυτό είναι σημείον, ότι σου ανταποδίδει τον ασπασμόν. Εγώ δεν ημπορώ να ασπασθώ μίαν φοράν την εικόνα της Παναγίας και να χωρήσω… Και πρέπει να είμαι μόνος. Διότι θέλω ώρες να την ασπάζομαι. Και κάτι ζώσαν πνοήν γεμίζει μέσα η ψυχή μου και γεμίζω χάριν και δεν με αφήνει να φύγω.
Μίαν εσπέραν, ασπαζόμενος την εικόνα Της, εκουράσθην. Και καθήσας εις το στασίδι ύπνωσα μικρόν. Και ήλθεν εν σώματι – όχι εικόνα – και με κατεφίλει· και επλήσθην αρρήτου χαράς και ευωδίας. Το δε ουράνιον εκείνο Βρέφος με εθώπευε εις όλον το πρόσωπον –φιλώντας εγώ το παχουλόν Του χεράκι- όπως να είναι ζωντανόν. Και δεν νομίζεις πως είναι ύπνος, αλλ’ ωσάν μίας άλλης ζωής αίσθησις, άγνωστος και άγευστος εις τους μη ειδότας τοιαύτα».
Από το βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Αρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου