Είμαι ο μαστρο-Νικόλας και ήλθα να σας βοηθήσω(Σύγχρονο θαύμα)

ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Όπως ακριβώς μου το διηγήθηκε ο φίλος μου Παναγής Μ.

«To 2006 ήμουν Α΄ μηχανικός στο οχηματαγωγό RR ACACIA. Την 20η Δεκέμβρη ήμασταν φορτωμένοι στο λιμάνι της BARCELONA (Ισπανία) με αυτοκίνητα SEAT με προορισμό την Αίγυπτο.

Ο καιρός δεν ήταν κακός αλλά το δελτίο έδινε επιδείνωση. Ο καπετάνιος είπε ότι δεν θα μας προλάβαινε και αποφάσισε να ξεκινήσουμε.

Έκανε όμως μεγάλο λάθος, γιατί το βράδυ στις 1.30 πέσαμε μέσα σε μεγάλη θαλασσοταραχή (πάνω από 10 μποφώρ) τόση ώστε είχαμε μετατόπιση φορτίου που έφερε 38 μοίρες κλίση ( στις 45 μοίρες το πλοίο αναποδογυρίζει).

 Εκπέμψαμε SOS. Τα Ισπανικά ελικόπτερα έφτασαν σύντομα, έριχναν τους ιμάντες διάσωσης αλλά ήταν αδύνατο έστω και να σταθούμε στο κατάστρωμα. Λόγω της μεγάλης φουρτούνας ήταν αδύνατο να ρίξουμε και τις ναυαγοσωστικές λέμβους.

Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας σχετικά ηλικιωμένος άντρας με μικρή γενειάδα που φορούσε μπλε φόρμα εργασίας. Πίστεψα ότι είχε κατεβεί από τα ελικόπτερα.

-Ήρθα να σε βοηθήσω στους χειρισμούς σου στο μηχανοστάσιο, μου είπε.

-Ποιος είσαι; τον ρώτησα.

-Μαστρο-Νικόλας, μου απάντησε.

Κατεβήκαμε στο μηχανοστάσιο, στην κεντρική κονσόλα και μαζί περίπου 6 ώρες κάναμε διάφορες κινήσεις για να μην μπατάρει το πλοίο και να γυρίσουμε πίσω.

 

Το πρωί έκανε σχετική ηρεμία και βρεθήκαμε ανοιχτά στο λιμάνι της Βαρκελώνης.

-Άντε τώρα πάω πάνω, φεύγω και θα πάτε με ασφάλεια, μου είπε.

Συνέχισα μόνος μου και τελικά κατορθώσαμε να φτάσουμε στο λιμάνι στις 2.30 το μεσημέρι της 21ης Δεκέμβρη..

Ανέβηκα στο κατάστρωμα κι έψαξα να τον βρω. Πουθενά.

Ρώτησα τους άλλους μηχανικούς που πήγε ο μάστορας που ήταν μαζί μου.

-Δεν ήτανε κανένας μαζί σου chief. Σε βλέπαμε όλες αυτές τις ώρες που μίλαγες μόνος σου και παραξενευτήκαμε.

Κι όμως ήταν μαζί μου ο Αη Νικόλας. Πως δεν το κατάλαβα; Πως ένας άνθρωπος παραληρεί τόσες ώρες και με σύγχυση κάνει τέτοιες κινήσεις και σώζει το πλοίο;

Από τότε έχω σταματήσει να βλασφημώ (μια κακή συνήθεια που έχουμε εμείς οι Κεφαλλονίτες) και δοξάζω τον Άγιο Νικόλαο για τη βοήθειά του σε μένα και τους συναδέλφους μου.

Όταν κατεβαίνω στα ναυτικά καφενεία του Πειραιά και τους το διηγούμαι μου λένε σε πιστεύουμε μαστρο-Παναγή γιατί μας το λες εσύ. Γιατί ξέρουν πως δεν ήμουν κανένας θρησκόληπτος.

Δοξασμένο να είναι το όνομα του Αη Νικόλα»