του θεολόγου π.Παντελεήμωνος Κρούσκου
Οδεύουμε προς την εορτή των Τριών Ιεραρχών! Η διδασκαλία τους για ορθόδοξη ασκητική, μυστηριακή ζωή, ελληνική παιδεία, αλληλεγγύη, κοινοκτημοσύνη και βαθιά αγάπη έμπρακτη στον Θεό και τον Άνθρωπο είναι περισσότερο επίκαιρη σήμερα παρά ποτέ!
Εορτάζει η ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Όχι μόνον η Παιδεία η ελληνική και οι δάσκαλοι.
Εορτάζουν οι θεολόγοι, οι μοναχοί, οι αρχιερείς, οι κληρικοί, οι καθηγητές,οι δάσκαλοι, οι σπουδαστές, οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι ιατροί, οι ηγεμόνες,οι παιδαγωγοί, οι ρήτορες,οι φιλόλογοι, οι βιολόγοι, οι φυσικοί,οι πολιτικοί επιστήμονες, οι κοινωνικοί και δημόσιοι λειτουργοί, οι συγγραφείς,οι αγωνιστές, οι καθηγητές του εργατικού δικαίου, οι δικαστικοί, οι νομικοί, οι εργαζόμενοι, οι ακτιβιστές, οι εθελοντές παντός είδους, αστρονόμοι, μαθηματικοί, αρχαιοδίφες, ερευνητές,οι νοσοκόμοι, οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, οι πατέρες, οι αναλυτές, οι καλλιτέχνες, οι ευεργέτες, οι πλούσιοι και οι πένητες, οι εν τω κόσμω και οι ασκητές, οι φίλοι και οι συγγενείς...οι.. οι... οι...
Τρείς Ιεράρχες, οικουμενικής και πανανθρώπινης εμβέλειας!
Μέγας Βασίλειος. Ο Πατέρας των Πατέρων. Ασκητική αρχοντιά, πρότυπο παιδαγωγού, ελεήμων και φιλάνθρωπος μέχρι θυσίας εσχάτης, κατήγορος του πλούτου, κρουνός θεολογίας, χάρακας της ορθόδοξης πατερικής παράδοσης, λειτουργός ισάγγελος και προφήτης θεηγόρος των οραμάτων του Θεού, ζωντανή εικόνα του ευαγγελίου του Χριστού.
Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο ευαίσθητος και ατσαλένιος ταυτόχρονα. Ποιητής και ησυχαστικός και μαζί δραστήριος πρόμαχος της ορθοδοξίας και πατέρας της δοκιμαζόμενης εκκλησίας. Αετός υψιπετής της θεολογίας. Ζωντανό και πλήρες δοχείο του αγίου πνεύματος. Εικόνα ζωντανή της Ειρήνης του Θεού. Ο κανόνας της Εκκλησίας και δεύτερος Ιωάννης.
Ιερός Χρυσόστομος. Ο ασυμβίβαστος γίγαντας. Ο φιλάσθενος και αδαμάντινος στύλος της εκκλησίας. Ο έλεγχος και ο διδάσκαλος. Ο δεύτερος Πρόδρομος και υπερασπιστής των αδικημένων. Ο πατέρας των απλών και καταπονημένων. Ο κανόνας της εγκρατείας και πηγή της αστείρευτης φιλανθρωπίας. Ο χρυσός ποταμός της ευαγγελικής ερμηνείας,ο άλλος Παύλος, ο δέκατος τρίτος Απόστολος!
Λίγες ταπεινές σκέψεις για τους Τρείς Μεγάλους...
Οι Τρεις Ιεράρχες είναι ίσως τα πιό εμβληματικά πρόσωπα της ελληνορθοδοξίας. Και όταν λέμε ελληνισμό, δεν εννοούμε το βαυαρικό μόρφωμα και κρατίδιο, αλλά την μακραίωνη παράδοση από το φως της αρχαιότητας ως την αναγέννηση του έθνους, αυτή πού βρίσκεται στην ομηρική, κλασσική και ρωμαίϊκια γλώσσα, στο ερώτημα, την επιστήμη, την γνώση, την θεοσέβεια, το μαρτύριο, την χαρμολυπική ψυχή, τον πανηγυρικό καημό της ρωμηοσύνης.
Και όταν λέμε ορθοδοξία εννοούμε την βιωματική, πατερική, νηπτική πίστη των πατέρων, των ασκητών, των μαρτύρων και των διδασκάλων και όχι τον στείρο γερμανικό ευσεβισμό των νεοελλήνων και την κατασκευασμένη κρατική θρησκεία. Γι αυτό είναι προστάτες των Ιερών Γραμμάτων και όχι των γραμμάτων, της ανθρωπινής επιστήμης και όχι της επιστήμης, της βιωματικής πίστης και όχι της παραμορφωμένης θρησκείας.Καιρός να τους δούμε σαν παππούδες, πατέρες και αδελφούς μας, πού μας φέρνουν την Σοφία από το παρελθόν, την Ασφάλεια στο παρόν και την Ελπίδα στο μέλλον.
Είναι οι άνθρωποι του πόνου. Έζησαν με τους λεπρούς, τους ασθενείς και τους κατατρεγμένους, τους διακόνησαν, τους υπεράσπισαν και βίωσαν οι ίδιοι τον διωγμό και τον κατατρεγμό. Είναι οι πολύ δικοί μας άνθρωποι, πού πόνεσαν όπως και σύ, ασθένησαν όπως και σύ, αγάπησαν και τα πάντα ίσχυσαν με την δύναμη του Χριστού πού ενδυνάμωνε. Είναι οι εμβληματικοί άνθρωποι του πόνου. Ιατροί επιστήμονες των νοσημάτων της ψυχής και του σώματος, ιατροί για τους άλλους, βασανιστές για τον εαυτό τους στο καμίνι της προσφοράς.
Είναι οι ορθοί θεολόγοι, οι ακατάβλητοι, πού ότι στερέωσαν στο χαρτί το πλήρωσαν με αίμα, βάσανο και πόνο.Αυτοί πού έγιναν όργανα και κιθάρες του Πνεύματος. Πού είπαν στο εγώ και την σοφία τους, σοφία σπάνια ανάμεσα στους φιλοσόφους των αιώνων: «κάμε παραπέρα, να μιλήσει το Πνεύμα». Οι ισχυροί πού φάνηκαν εξουθενωμένοι, οι διανοητές πού μωράνθηκαν από μόνοι τους και έκαμαν χώρο στην Σοφία την άνωθεν, για να μην κενωθεί του Σταυρού το κήρυγμα. Των τεχνολόγων την επίδειξη αυτοί την έδειξαν πολυλογία ματαιόδοξη. Και χρυσολόγοι όντες φάνηκαν βάσεις της Θεολογίας της αληθινής.
Οι τρείς ιεράρχες, τέλος είναι ο ζωντανός λόγος του Χριστού, ο εσαρκωμένος Χριστός ο ίδιος, οι ενχριστωμένοι, οι ένθεοι, οι αυθεντικές εικόνες της θεότητος, πού δείχνουν πού μπορεί να φτάσει και τί οφείλει ο χριστιανός. Είναι η ευσεβής αποθέωση του ανθρώπου, αυτή η μέσα στα πλαίσια της ορθοδόξου θεολογίας, απάντηση στον υπάνθρωπο και τον υπεράνθρωπο, της μίζερης και δυναμικής φιλοσοφίας του κόσμου. Οι δυνατοί αδύναμοι!
Αποκαθηλώστε τους τρείς ιεράρχες από τα ασφυκτικά δασκαλίστικα κάδρα, από τα ξενικά απρόσιτα βάθρα για να έρθουν να βαδίσουν δίπλα μας, ουρανοβάμονες, επίγειοι άγγελοι οδηγοί προς τα άνω, πορτιέρηδες του παραδείσου. Αυτούς τους τόσο διαφορετικούς και τόσους κοντινούς μας. Είναι η μόνη οφειλόμενη επαναστατική πράξη σε έναν κόσμο χωρίς οδοδείκτες. Τότε θα ζωντανέψει ο λόγος του Κυρίου: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· ἐγώ εἰμι ἡ θύρα.» Τότε θα εισέλθουμε και θα εξέλθουμε και νομήν ευρήσουμε.
Ο μέγας Βασίλειος για την Ελληνική Παιδεία: Ο Μωϋσής πρώτα παιδεύτηκε στην σοφία των Αιγυπτίων και μετά στην γνώση του Θεού. Ο Δανιήλ πρώτα παιδεύτηκε στην γνώση των Χαλδαίων και μετά στην θεϊκή σοφία. Και ο Έλληνας χριστιανός είναι χρήσιμο να αντλεί τα ωφέλιμα πρώτον από την θύραθεν φιλοσοφία για να προχωρήσει ανετότερα στην μελέτη των ιερών γραμμάτων!
Το 1100 οι Έλληνες τσακώνοταν για το ποιός από τους τρείς ιεράρχες ήταν σπουδαιότερος! Όχι μόνο με αγιολογικά και ιστορικά επιχειρήματα, αλλά και με λόγια και θεολογικά. Και όταν λέμε τσακώνοταν το εννοούμε. Πιάνονταν στα χέρια! Αυτοί ήταν οι τσακωμοί τους! Το «βάρβαρο» 1100! Επί Κομνηνών. Το γράφω επειδή κάποιοι μιλάνε για «βυζαντινό μεσαίωνα». Όχι τίποτα άλλο; Σήμερα γιατί τσακώνονται οι Έλληνες; Για ποιά ομάδα βάζει την μπάλα στο τέρμα συχνότερα και ποιός έχει πιό τζαμάτο αυτοκίνητο και ποιός υπερέχει του άλλου στο βόλεμα και την ανηθικότητα και την αμορφωσιά... Βγάλτε συμπέρασμα. Μήπως εμείς ζούμε έναν βάρβαρο μεσαίωνα;
Ιερέας της Ανατολικής Εκκλησίας - π.Παντελεήμων Κρούσκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου