"Και πάλι κίνησα να 'ρθώ, Χριστέ μου, στην αυλή σου,
να σκύψω στα κατώφλια σου τα τρισαγαπημένα,
όπου με πόθο αχόρταγο το λαχταρεί η ψυχή μου.
Η σάρκα μου αναγάλλιασε σιμά σου κ' η καρδιά μου.
Το χελιδόνι ηύρε φωλιά και το τρυγόνι σκέπη,
να βάλουν τα πουλάκια τους, τα δόλια, να πλαγιάσουν,
τον ιερό σου το βωμό αθάνατε Χριστέ μου.
Κάλλιο μιά μέρα στη δική σου αυλή,
παρά χιλιάδες στον ίσκιο ας είμαι του ναού σαν παραπεταμένος καλύτερα,
παρά να ζω σ' αμαρτωλών λημέρια"
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στο φοβερό Διήγημα
"Η Γλυκοφιλούσα"
να σκύψω στα κατώφλια σου τα τρισαγαπημένα,
όπου με πόθο αχόρταγο το λαχταρεί η ψυχή μου.
Η σάρκα μου αναγάλλιασε σιμά σου κ' η καρδιά μου.
Το χελιδόνι ηύρε φωλιά και το τρυγόνι σκέπη,
να βάλουν τα πουλάκια τους, τα δόλια, να πλαγιάσουν,
τον ιερό σου το βωμό αθάνατε Χριστέ μου.
Κάλλιο μιά μέρα στη δική σου αυλή,
παρά χιλιάδες στον ίσκιο ας είμαι του ναού σαν παραπεταμένος καλύτερα,
παρά να ζω σ' αμαρτωλών λημέρια"
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στο φοβερό Διήγημα
"Η Γλυκοφιλούσα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου