Αχ! παιδάκι μου…ο άνθρωπος τελείως κακός δεν είναι ποτέ…Εκεί που απελπίζεσαι ο Θεός σε... βοηθά!

Μη λυπήσαι παιδί μου μήτε να ενθυμήσαι το παρελθόν διότι εκείνα απέρασαν. Άνθρωποι είμεθα και τέκνα παραβάσεως.
Δι’ αυτό συγκατάβασιν θα κάμει ο Κύριος και εν μετανοία, όλα τα συγχωρεί. Ναι παιδί μου… Διότι ενόσω ζούμε αυτή η ζωή δεν έχει ανάπαυσιν. Ζυμωμένη με τα βάσανα είναι… αναμικτα όλα…
Αυτά που μας φαίνονται άσχημα, αυτά παιδί μου αφήνουν κέρδος στην ψυχήν μας…
Η έρημος παιδί μου έχει άλλους πειρασμούς….και ο κόσμος άλλους …
Ας σκεπάζει ο ένας τα σφάλματα του άλλου.
Ω! μάταιε κόσμε! ψεύτικε ντουνιά, κανένα καλόν δεν έχεις επάνω σου.
Μέσα στις θλίψεις παιδί μου θα βρεις τον γλυκύτατον Ιησούν…
Ο προορισμός του ανθρώπου, αφού γεννηθεί είναι να βρει τον Θεόν.
Δεν μπορεί να Τον βρει όμως, εάν πρώτον δεν τον βρει ο Θεός…

Τα πάθη μας, μας έχουν κλείσει τους ψυχικούς οφθαλμούς.
Όταν όμως στρέψει το ματάκι του προς ημάς ο αγαθός Θεός, τότε ως από ύπνον ξυπνούμε και αρχιζομεν να ζητούμεν την σωτηρίαν μας…
Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
Από το βιβλίο «Έκφραση μοναχικής εμπειρίας»