Τα παιδιά πρέπει να συζητούν με τους γονείς τους, να τους λένε τους λογισμούς τους.
Όπως ο μοναχός στο μοναστήρι έχει τον Γέροντά του, στον οποίο λέει τους λογισμούς του και βοηθιέται, έτσι και το παιδί πρέπει να έχει μια αναφορά στους γονείς.
Κανονικά το παιδί πρέπει να εξομολογείται πρώτα στην μητέρα και μετά στον Πνευματικό.
Γιατί, όπως όταν χτυπήσει το παιδί το πόδι του, οι γονείς πηγαίνουν μαζί του στο γιατρό και ρωτούν τι πρέπει να κάνουν, για να θεραπευθεί το πόδι, έτσι πρέπει να ξέρουν και τι προβλήματα έχει το παιδί για να το βοηθήσουν.
Αν το παιδί λέει τα προβλήματά του μόνο στον Πνευματικό, πώς μπορούν οι γονείς να το βοηθήσουν, αφού δεν ξέρουν τι το απασχολεί;
Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου Λόγοι Δ΄, σ. 130
Όπως ο μοναχός στο μοναστήρι έχει τον Γέροντά του, στον οποίο λέει τους λογισμούς του και βοηθιέται, έτσι και το παιδί πρέπει να έχει μια αναφορά στους γονείς.
Κανονικά το παιδί πρέπει να εξομολογείται πρώτα στην μητέρα και μετά στον Πνευματικό.
Γιατί, όπως όταν χτυπήσει το παιδί το πόδι του, οι γονείς πηγαίνουν μαζί του στο γιατρό και ρωτούν τι πρέπει να κάνουν, για να θεραπευθεί το πόδι, έτσι πρέπει να ξέρουν και τι προβλήματα έχει το παιδί για να το βοηθήσουν.
Αν το παιδί λέει τα προβλήματά του μόνο στον Πνευματικό, πώς μπορούν οι γονείς να το βοηθήσουν, αφού δεν ξέρουν τι το απασχολεί;
Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου Λόγοι Δ΄, σ. 130
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου