«Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες»

Όπως το συμφέρον και η ιδιοτέλεια δεν χωρούν στην αγάπη, έτσι και η καθωσπρέπει συμπεριφορά και ηθικοκεντρικότητα της ζωής δεν χωρούν στη Θεία Λειτουργία.
Εδώ όλα τα του κόσμου τούτου που τονίζουν τη φθορά και την πεζότητα, ανατρέπονται. Δεν αντέχουν στην παρουσία της χάριτος. Δεν μπορούν στην κάθοδο του Πνεύματος να κυριαρχούν υπερήφανα.
Η αόρατη παρουσία των αγγέλων μας κατεβάζει τον ουρανό ανάμεσά μας και η ορατή παρουσία των ανθρώπων, εικονίζοντες τα Χερουβείμ, ανεβάζει το πλήρωμα της Εκκλησίας «από τη γη προς τα άνω». Άγγελοι και άνθρωποι σμίγουν και συμπορεύονται ανοδικά.
Οι αμαρτίες δεν έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν την κοινή πορεία. Ήδη, ψάλλοντας τον Τρισάγιο ύμνο, τον ύμνο των αγγέλων, γίναμε εικόνες εκείνων. Αυτό αρκεί για να κάνει την ώρα αγία, την παρουσία πνευματική, εμάς ικανούς να υποδεχτούμε τον Βασιλέα των όλων, αφού «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν»…
Στέκεσαι σε μια γωνιά του ναού και πορεύεσαι «εις πάσαν τη γην». Βρίσκεσαι κάτω και ψηλαφάς τα άνω.
Ο αργός Χερουβικός Ύμνος σε εισάγει εις το «ετέρως ζειν».



Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά.