Ποια είναι η Αγία Ειρήνη που τιμάται μαζί με τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο και εορτάζουν από κοινού την Τρίτη του Πάσχα εκάστου έτους;
Βεβαίως, δεν είναι η Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς που γιορτάζει στις 5 Μαΐου, ούτε είναι η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου που γιορτάζει στις 28 Ιουλίου. Υπάρχουν πολλοί Άγιοι και πολλές Αγίες που έχουν συνωνυμία, αλλά πρόκειται βεβαίως περί διαφορετικών προσώπων.
Ποια ήταν, λοιπόν, η Αγία Ειρήνη;
Η Αγία Ειρήνη ήταν η κορούλα του Προεστού του χωριού της Θερμής (των Καρυών) της Μυτιλήνης, δίπλα από το οποίο υπήρχε το Μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου, όπου είχε εγκατασταθεί ο Άγιος Ραφαήλ ως Ηγούμενος μαζί με τον υποτακτικό του, τον Άγιο Νικόλαο. Ο Προεστός Βασίλειος, ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, (μαζί με το δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο) ήταν εκείνος που είχε οδηγήσει τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, αφότου έφυγαν πρόσφυγες από τη Θράκη, μετά την άλωση της Κωσταντινουπόλεως, να εγκαταβιώσουν στο Μοναστήρι της Θερμής των Καρυών της Λέσβου και έγινε σταδιακά θερμός φίλος του Ηγουμένου Ραφαήλ και του Διακόνου Νικολάου.
Ποια ήταν η προσωπικότητα της Αγίας Ειρήνης;
Η γυναίκα του Προεστού Βασιλείου και μητέρα της Αγίας Ειρήνης Μελπομένη, σε όνειρα στα οποία εμφανίστηκε διηγήθηκε τα εξής:
«Ο Ηγούμενος (ο Άγιος Ραφαήλ δηλαδή), ο Νικόλαος και η Ειρήνη ήταν άγιοι από τότε που ζούσαν, ήταν σφραγισμένοι από τον Κύριο… Και η Ειρήνη μου, όσα και να της κάναμε, όσα και να της λέγαμε, εγώ, μας έλεγε, έχω χαραγμένο το δρόμο που μου υπέδειξε ο Ηγούμενος του Μοναστηριού, θα ακολουθήσω το δρόμο του Χριστού μας. Ο Άγιος έβρισκε τον τρόπο πως να φερθή και να διδάξει κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό και τη Ρηνούλα δεν μπορούσαμε να την πάρουμε από κοντά του. Ήθελε συνέχεια να βρίσκεται στο Μοναστήρι» …
«Αυτό το κτήμα ήταν το εξοχικό μας. Από δω έφευγε η Ρηνούλα μου και ανέβαινε στο Μοναστήρι.» …
«Την είχε βαπτίσει ο ίδιος ο άγιος Ραφαήλ και την ώρα της βαπτίσεως παρακάλεσε την Παναγία να χαρίσει στη μικρή Ειρήνη χαρίσματα και αρετές. Γι’ αυτό και η αγία Ειρήνη ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά».
Χαρακτηριστικό της ευγένειας και της λεπτότητος της ψυχής της Αγίας Ειρήνης είναι και εκείνο που η ίδια η Αγία Ειρήνη αποκάλυψε σε όνειρο: Ότι οι γονείς της φρόντιζαν τρία ορφανά κοριτσάκια. Το ένα από αυτά την ζήλευε κι όποτε έβρισκε ευκαιρία, την κτυπούσε και της έλεγε λόγια που την πλήγωναν. Αλλά η μικρή Ειρήνη την λυπόταν και δεν το έλεγε στον πατέρα της και στη μητέρα της, για να μην την διώξουν από το σπίτι.
Ποιο ήταν το μαρτύριο της Αγίας Ειρήνης;
Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν τη νήσο Λέσβο, η Αγία Ειρήνη ήταν ήδη 12 ετών. Και όταν ένα χρόνο περίπου αργότερα οι Οθωμανοί εισέβαλαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, η Αγία Ειρήνη βρισκόταν και εκείνη μαζί με την οικογένειά της στο Μοναστήρι, όπου είχαν καταφύγει, ελπίζοντας να εύρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι Τούρκοι, αφού ποδοπάτησαν και σκότωσαν το αδερφάκι της Αγίας Ειρήνης έπιασαν και την ίδια. Το τι ακολούθησε, το διηγήθηκε η ίδια η Άγια, σε όνειρο που εμφανίστηκε στη Βασιλική Ράλλη, κάτοικο Θερμής Μυτιλήνης:
« – Να ξέρατε, τι φοβερά βασανιστήριά μας έκαναν! Εμένα μου έκοψαν πρώτα το ένα χέρι και το πέταξαν μπροστά στους γονείς μου, ενώ άνοιγαν το στόμα μου κι έριχναν μέσα ζεματιστό νερό, και στο τέλος μ’ έκαψαν ζωντανή μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι που ήταν στην αυλή του μοναστηριού.» …
«Τη μητέρα μου την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, για να βλέπει τα μαρτύριά μου… Έκλαιγε, φώναζε απελπισμένα, σπάραζε, μα δεν άντεξε η καρδιά της σε τόσο πόνο… έπαθε συγκοπή. Ο πατέρας μου άντεξε στα μαρτύρια, που του έκαναν, ως το τέλος, που τον έσφαξαν τοι Τούρκοι… Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία ούτε τους Έλληνες που είχαν βγει στα βουνά.»
«Αν ήξερες, Βασιλική, τι φρικτούς πόνους ένιωσα!… είναι αδύνατον να το φανταστείς. Μ’ έκαψαν ζωντανή οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτό το πιθάρι. Όταν βιαστικά τη νύχτα μας έθαψαν οι χριστιανοί, μάζεψαν τα κοκαλάκια μου μέσα από το πιθάρι και τα έβαλαν σε μνημείο κοντά στον πατέρα μου. Αυτά τα λίγα που βρήκατε στο πιθάρι, δεν τα πρόσεξαν, καθώς ήταν κάτω από τις πέτρες, και ξεχάστηκαν εκεί. Οι πέτρες αυτές είχαν πέσει από τους τοίχους της εκκλησιάς, όταν την ανατίναξαν.»
Παρά τους φρικτούς πόνους της η Αγία Ειρήνη έμεινε αταλάντευτη και όταν σε άλλα ενύπνια ερωτήθη πως αισθανόταν κατά το μαρτύριο, είπε: « … Δεν φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. Μία κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα μέσα μου: Θα αντέξω κι’ εγώ».
Σε ποια χορεία Αγίων συγκαταλέχθηκε η Αγία Ειρήνη;
Η Αγία Ειρήνη αποκάλυψε την ιδιαίτερη χορεία στην οποία έχει καταταγεί, τη δόξα με την οποία στεφανώθηκε: Είναι Παρθενομάρτυς. Δεν έχει σημασία η ηλικία της. Η αγία προσωπικότητά της μας θυμίζει πως η αγιότητα δεν μετριέται με τα χρόνια, αλλά με τη ζέση της πίστεως…
Στις 3 Δεκεμβρίου 1961, ο Κώστας Κανέλλος, κάτοικος Μυτιλήνης, είδε σε όνειρο την Αγία Ειρήνη μέσα στην Εκκλησία του χωριού. «Κώστα, του παραπονέθηκε, αυτό που είπα δεν το έκαναν ακόμη. Να τους πεις να μου κάνουν την εικόνα μου, γιατί είμαι κι’ εγώ μάρτυς. Αν δεν την κάνουν, θα τιμωρηθούν. Θέλω να την γυρίσετε στο χωριό, μαζί με την εικόνα του Χριστού που σου έδειξα και βρήκατε μέσα στο Ιερό της αρχαίας Εκκλησίας. Θέλω ακόμη το κασονάκι με τα οστά μου να το βάλετε κοντά στον Άγιο Ραφαήλ».
Ποια είναι η μορφή – εμφάνιση της Αγίας Ειρήνης;
Η Άγια εμφανίζεται πολλάκις σε όνειρα και οράματα, είτε μόνη της είτε μαζί με τους Αγίους Ραφαήλ και Νικόλαο και συνήθως οι μαρτυρίες των πιστών συμπίπτουν στην εξής περιγραφή: Είναι ένα πολύ όμορφο ξανθόμαλλο κοριτσάκι, με τα μαλλιά της χωρισμένα στη μέση να καταλήγουν σε δύο πλεξούδες. Έχει καταγάλανα μάτια και ροδοκόκκινα μάγουλα. Συνήθως είναι ενδεδυμένη λευκό ποδήρη χιτώνα και όταν την βλέπουν να περπατά, ενίοτε προχωρά σαν αγγελούδι, χωρίς να πατάει στο έδαφος…
Την ευχή Της να έχουμε!!
Βεβαίως, δεν είναι η Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς που γιορτάζει στις 5 Μαΐου, ούτε είναι η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου που γιορτάζει στις 28 Ιουλίου. Υπάρχουν πολλοί Άγιοι και πολλές Αγίες που έχουν συνωνυμία, αλλά πρόκειται βεβαίως περί διαφορετικών προσώπων.
Ποια ήταν, λοιπόν, η Αγία Ειρήνη;
Η Αγία Ειρήνη ήταν η κορούλα του Προεστού του χωριού της Θερμής (των Καρυών) της Μυτιλήνης, δίπλα από το οποίο υπήρχε το Μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου, όπου είχε εγκατασταθεί ο Άγιος Ραφαήλ ως Ηγούμενος μαζί με τον υποτακτικό του, τον Άγιο Νικόλαο. Ο Προεστός Βασίλειος, ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, (μαζί με το δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο) ήταν εκείνος που είχε οδηγήσει τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, αφότου έφυγαν πρόσφυγες από τη Θράκη, μετά την άλωση της Κωσταντινουπόλεως, να εγκαταβιώσουν στο Μοναστήρι της Θερμής των Καρυών της Λέσβου και έγινε σταδιακά θερμός φίλος του Ηγουμένου Ραφαήλ και του Διακόνου Νικολάου.
Ποια ήταν η προσωπικότητα της Αγίας Ειρήνης;
Η γυναίκα του Προεστού Βασιλείου και μητέρα της Αγίας Ειρήνης Μελπομένη, σε όνειρα στα οποία εμφανίστηκε διηγήθηκε τα εξής:
«Ο Ηγούμενος (ο Άγιος Ραφαήλ δηλαδή), ο Νικόλαος και η Ειρήνη ήταν άγιοι από τότε που ζούσαν, ήταν σφραγισμένοι από τον Κύριο… Και η Ειρήνη μου, όσα και να της κάναμε, όσα και να της λέγαμε, εγώ, μας έλεγε, έχω χαραγμένο το δρόμο που μου υπέδειξε ο Ηγούμενος του Μοναστηριού, θα ακολουθήσω το δρόμο του Χριστού μας. Ο Άγιος έβρισκε τον τρόπο πως να φερθή και να διδάξει κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό και τη Ρηνούλα δεν μπορούσαμε να την πάρουμε από κοντά του. Ήθελε συνέχεια να βρίσκεται στο Μοναστήρι» …
«Αυτό το κτήμα ήταν το εξοχικό μας. Από δω έφευγε η Ρηνούλα μου και ανέβαινε στο Μοναστήρι.» …
«Την είχε βαπτίσει ο ίδιος ο άγιος Ραφαήλ και την ώρα της βαπτίσεως παρακάλεσε την Παναγία να χαρίσει στη μικρή Ειρήνη χαρίσματα και αρετές. Γι’ αυτό και η αγία Ειρήνη ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά».
Χαρακτηριστικό της ευγένειας και της λεπτότητος της ψυχής της Αγίας Ειρήνης είναι και εκείνο που η ίδια η Αγία Ειρήνη αποκάλυψε σε όνειρο: Ότι οι γονείς της φρόντιζαν τρία ορφανά κοριτσάκια. Το ένα από αυτά την ζήλευε κι όποτε έβρισκε ευκαιρία, την κτυπούσε και της έλεγε λόγια που την πλήγωναν. Αλλά η μικρή Ειρήνη την λυπόταν και δεν το έλεγε στον πατέρα της και στη μητέρα της, για να μην την διώξουν από το σπίτι.
Ποιο ήταν το μαρτύριο της Αγίας Ειρήνης;
Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν τη νήσο Λέσβο, η Αγία Ειρήνη ήταν ήδη 12 ετών. Και όταν ένα χρόνο περίπου αργότερα οι Οθωμανοί εισέβαλαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, η Αγία Ειρήνη βρισκόταν και εκείνη μαζί με την οικογένειά της στο Μοναστήρι, όπου είχαν καταφύγει, ελπίζοντας να εύρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι Τούρκοι, αφού ποδοπάτησαν και σκότωσαν το αδερφάκι της Αγίας Ειρήνης έπιασαν και την ίδια. Το τι ακολούθησε, το διηγήθηκε η ίδια η Άγια, σε όνειρο που εμφανίστηκε στη Βασιλική Ράλλη, κάτοικο Θερμής Μυτιλήνης:
« – Να ξέρατε, τι φοβερά βασανιστήριά μας έκαναν! Εμένα μου έκοψαν πρώτα το ένα χέρι και το πέταξαν μπροστά στους γονείς μου, ενώ άνοιγαν το στόμα μου κι έριχναν μέσα ζεματιστό νερό, και στο τέλος μ’ έκαψαν ζωντανή μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι που ήταν στην αυλή του μοναστηριού.» …
«Τη μητέρα μου την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, για να βλέπει τα μαρτύριά μου… Έκλαιγε, φώναζε απελπισμένα, σπάραζε, μα δεν άντεξε η καρδιά της σε τόσο πόνο… έπαθε συγκοπή. Ο πατέρας μου άντεξε στα μαρτύρια, που του έκαναν, ως το τέλος, που τον έσφαξαν τοι Τούρκοι… Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία ούτε τους Έλληνες που είχαν βγει στα βουνά.»
«Αν ήξερες, Βασιλική, τι φρικτούς πόνους ένιωσα!… είναι αδύνατον να το φανταστείς. Μ’ έκαψαν ζωντανή οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτό το πιθάρι. Όταν βιαστικά τη νύχτα μας έθαψαν οι χριστιανοί, μάζεψαν τα κοκαλάκια μου μέσα από το πιθάρι και τα έβαλαν σε μνημείο κοντά στον πατέρα μου. Αυτά τα λίγα που βρήκατε στο πιθάρι, δεν τα πρόσεξαν, καθώς ήταν κάτω από τις πέτρες, και ξεχάστηκαν εκεί. Οι πέτρες αυτές είχαν πέσει από τους τοίχους της εκκλησιάς, όταν την ανατίναξαν.»
Παρά τους φρικτούς πόνους της η Αγία Ειρήνη έμεινε αταλάντευτη και όταν σε άλλα ενύπνια ερωτήθη πως αισθανόταν κατά το μαρτύριο, είπε: « … Δεν φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. Μία κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα μέσα μου: Θα αντέξω κι’ εγώ».
Σε ποια χορεία Αγίων συγκαταλέχθηκε η Αγία Ειρήνη;
Η Αγία Ειρήνη αποκάλυψε την ιδιαίτερη χορεία στην οποία έχει καταταγεί, τη δόξα με την οποία στεφανώθηκε: Είναι Παρθενομάρτυς. Δεν έχει σημασία η ηλικία της. Η αγία προσωπικότητά της μας θυμίζει πως η αγιότητα δεν μετριέται με τα χρόνια, αλλά με τη ζέση της πίστεως…
Στις 3 Δεκεμβρίου 1961, ο Κώστας Κανέλλος, κάτοικος Μυτιλήνης, είδε σε όνειρο την Αγία Ειρήνη μέσα στην Εκκλησία του χωριού. «Κώστα, του παραπονέθηκε, αυτό που είπα δεν το έκαναν ακόμη. Να τους πεις να μου κάνουν την εικόνα μου, γιατί είμαι κι’ εγώ μάρτυς. Αν δεν την κάνουν, θα τιμωρηθούν. Θέλω να την γυρίσετε στο χωριό, μαζί με την εικόνα του Χριστού που σου έδειξα και βρήκατε μέσα στο Ιερό της αρχαίας Εκκλησίας. Θέλω ακόμη το κασονάκι με τα οστά μου να το βάλετε κοντά στον Άγιο Ραφαήλ».
Ποια είναι η μορφή – εμφάνιση της Αγίας Ειρήνης;
Η Άγια εμφανίζεται πολλάκις σε όνειρα και οράματα, είτε μόνη της είτε μαζί με τους Αγίους Ραφαήλ και Νικόλαο και συνήθως οι μαρτυρίες των πιστών συμπίπτουν στην εξής περιγραφή: Είναι ένα πολύ όμορφο ξανθόμαλλο κοριτσάκι, με τα μαλλιά της χωρισμένα στη μέση να καταλήγουν σε δύο πλεξούδες. Έχει καταγάλανα μάτια και ροδοκόκκινα μάγουλα. Συνήθως είναι ενδεδυμένη λευκό ποδήρη χιτώνα και όταν την βλέπουν να περπατά, ενίοτε προχωρά σαν αγγελούδι, χωρίς να πατάει στο έδαφος…
Την ευχή Της να έχουμε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου