Ἀββᾶς Ἀμμωνᾶς
«ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε,
ὅτι πρός σέ κατέφυγον.
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου,
ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου·
τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.»
Ψαλμ. 142 : 10
Καθώς γνωρίζετε, ἀδελφοί μου, ὅταν ὁ ἄνρωπος ἀλλάξη τρόπο ζωῆς καί ἀκολουθήση ἄλλο περισσότερο πνευματικό καί θεάρεστο, τότε ἀλλάζει καί τό ὄνομά του. Ἔτσι ὅταν οἱ ἅγιο Πατέρες μας προώδευσαν πνευματικά, τότε ἄλλαξαν καί τά ὀνόματά τους. Ἔλαβαν νέα ὀνόματα γραμμένα στίς πλάκες τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν προώδευσε ἡ Σάρα, ἀκουσε τήν φωνή: «Δέν θά ὀνομάζεσαι πλέον Σάρα, ἀλλά Σάρρα» (πρβλ. Γεν. Ιζ΄: 15). Ὁ Ἄβραμ ὠνομάσθηκε Ἀβραάμ, ὁ Ἰσάκ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ Ἰσραήλ, ὁ Σαούλ Παῦλος, ὁ Σίμων Κηφᾶς, διότι ἄλλαξε ἡ ζωή τους καί προώδευσαν ἀπό τήν κατάστασι πού ἦσαν. Γι᾿ αὐτό καί σεῖς, ἐπειδή αὐξηθήκατε στήν πνευματική ἡλικία, εἶναι ἀνάγκη νά ἀλλάξετε τό ὄνομά σας μέ νέο, σύμφωνα μέ τήν πνευματική σας πρόοδο.
Λοιπόν, ἀγαπητοί μου, πού θεωρῶντας σας τέκνα μου πνευματικά, σᾶς ἀγαπῶ ὁλόψυχα καί ζητῶ τό συμφέρον σας σάν δικό μου, πληροφοροῦμαι ὅτι σᾶς ἐνοχλεῖ ἕνας πειρασμός καί φοβοῦμαι μήπως συμβαίνη αὐτό ἐξ αἰτίας σας. Ἄκουσα μάλιστα ὅτι θέλετε νά ἐγκαταλείψετε τόν τόπο σας καί λυπήθηκα, ἄν καί εἶχα πολύ καιρό νά λυπηθῶ.
Λυπήθηκα, γιατί γνωρίζω καλά ὅτι ἐάν ἀπομακρυνθῆτε ἀπό τόν τόπο σας, δέν θά προκόψετε καθόλου, ἐφ ᾿ ὅσον δέν εἶναι θέλημα Θεοῦ νά φύγετε. Ἐάν μόνοι σας φύγετε, δέν θά σᾶς βοηθήση οὔτε θά σᾶς συνοδεύση ὁ Θεός. Καί φοβοῦμαι μήπως ἀντιμετωπίσουμε πολλά δεινά.
Ὅταν ἀκολουθοῦμε τό δικό μας θέλημα, ὁ Θεός δέν μᾶς στέλνει τήν ἐνίσχυσί Του, πού κατευοδώνει ὅλα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνη κάτι μέ τό θέλημά του, δέν ἔχει βοηθό τόν Θεό καί ἀπομένει ἡ καρδιά του ἀδύνατη καί πικραμένη στό κάθε τι πού ἐπιχειρεῖ.
«αἰσχυνθήτωσαν καί ἐντραπήτωσαν
οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν μου·
ἀποστραφήτωσαν εἰς τά ὀπίσω καί
καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά·
ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι
οἱ λέγοντες μοι· εὖγε εὖγε.»
Ψαλμ. 69 : 4
Οἱ δαίμονες ἀπατοῦν καί ἐμπαίζουν τούς πιστούς μέ τήν πρόφασι τῆς προκοπῆς. Μέ τίποτε ἄλλο δέν ξεγελάσθηκε ἡ Εὔα παρά μέ τήν πρόφασι τοῦ ἀγαθοῦ καί τῆς προόδου. Ἀκούοντας τό «ἔσθε ὡς Θεοί» (Γεν. Γ΄: 5) καί μή διακρίνοντας ποιός τό εἶπε, παράκουσε τήν θεία ἐντολή καί ὄχι μόνο δέν προώδευσε, ἀλλά ξέπεσε στήν καταδίκη.
Γράφει ὁ Σολομών στίς Παροιμίες: «Εἰσίν ὁδοί δοκοῦσαι ἀγαθαί παρά ἀνθρώποις, τό μέντοι τελευταῖον αὐτῶν καταλήγει εἰς πυθμένα ᾅδου» (πρβλ. Παροιμ. Ιδ΄: 12).
Αὐτά γράφει γιά ὅσους δέν ἐννοοῦν ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀκολουθοῦν τό δικό τους. Ἐπειδή δέν καταλαβαίνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέχονται στήν ἀρχή ἀπό τόν διάβολο μιά κατάστασι ἐνθουσιασμοῦ, πού μοιάζει μέ χαρά, χωρίς πραγματικά νά εἶναι. Ἀργότερα ὅμως δοκιμάζουν θλῖψι καί ντροπή.
Ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού ἀκολουθεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὑπομένει στήν ἀρχή μεγάλους κόπους, ἀργότερα ὅμως βρίσκει ἀνάπαυσι καί ἀγαλλίασι. Μή κάνετε λοιπόν τίποτε, μέχρις ὅτου σᾶς συναντήσω.
«καί καλόν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα
δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος»
Ἑβρ. στ΄: 5
Τρία εἶναι τά θελήματα πού ἀπασχολοῦν διαρκῶς τόν ἄνθρωπο. Δέν τά διακρίνουν ὅμως παρά μόνο οἱ τέλειοι μοναχοί, γιά τούς ὁποίους γράφει ὁ Ἀπόστολος: «Τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεά τροφή, τῶν διά τήν ἕξιν τά αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρός διάκρισιν καλοῦ τε καί κακοῦ»(Ἑβρ. Ε΄: 14). ποιά εἶναι τά τρία αὐτά θελήματα; Αὐτό πού ρίχνει στήν ψυχή ὁ ἐχθρός, αὐτό πού γεννᾶ μόνη της ἡ καρδιά καί αὐτό πού σπέρνει στόν ἄνθρωπο ὁ Θεός. Ἀπό τά τρία μόνο τό δικό του ἀποδέχεται ὁ Θεός.
Ἐξετάστε λοιπόν στόν ἑαυτό σας ποιό ἀπό τά τρία σᾶς σπρώχνει νά ἐγκαταλείψετε τόν τόπο σας καί μήν ἀπομακρύνεσθε, μέχρις ὅτου σᾶς συναντήσω, καθώς γράφει τό Εὐαγγέλιο: «Προσμείνατε ἐν Ἱερουσαλήμ, ἕως ἄν λάβητε δύναμιν ἐξ ὕψους» (πρβλ. Λουκ. κδ΄: 49).
«καί ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν
τοῦ πατρός μου εφ᾿ ὑμᾶς·
ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὖ
ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους.»
Λουκ. κδ΄: 49
Γνωρίζω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καλύτερα ἀπό σᾶς στήν περίπτωσι αὐτή. Εἶναι δύσκολο νά τό διακρίνη κανείς σέ κάθε περίπτωσι. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπαρνηθῆ ὅλα του τά θελήματα καί δέν ὑπακούση στούς πνευματικούς πατέρες, δέν θά κατορθώση νά διακρίνη τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως τό διακρίνη, ζητᾶ ἀπό τόν Θεό δύναμι γιά νά μπορέση νά τό ἐφαρμόση.
Ὥστε καί ἡ κατανόησις τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ εἶναι σπουδαία ὑπόθεσις καί ἡ ἐφαρμογή του εἶναι ἀκόμη σπουδαιότερη. Καί τά δύο τά πέτυχε ὁ Ἰακώβ ὑπακούοντας στούς γονεῖς του. Ὅταν τοῦ παρήγγειλαν νά πάη στόν θεῖο του Λάβαν, στήν Μεσοποταμία, ἀμέσως ὑπάκουσε, παρ᾿ ὅλο πού δέν ἤθελε νά τούς ἀποχωρισθῆ. Ἀλλά καί σέ μένα τόν πατέρα σας δέν θά φανέρωνε ὁ Θεός τό θέλημά Του, ἐάν προηγουμένως δέν ἔκανα ὑπακοή στούς πνευματικούς μου πατέρες. Τώρα λοιπόν καί σεῖς ἀκοῦστε τόν πατέρα σας σ᾿ αὐτή τήν περίπτωσι, γιά ν᾿ ἀναπαυθῆτε καί νά προκόψετε.
Πληροφορήθηκα ἀκόμη πώς εἴπατε ὅτι ἀγνοεῖ ὁ πατέρας σας τήν δυσκολία πού δοκιμάζετε. Γνωρίζουμε ὅτι ἔφυγε ὁ Ἰακώβ μακρυά ἀπό τόν Ἠσαῦ, ἀλλά δέν ἔφυγε μόνος του. Οἱ γονεῖς του τόν ἔστειλαν. Μιμηθῆτε λοιπόν τόν Ἰακώβ καί παραμείνετε στόν τόπο σας. Μείνετε ἐκεῖ, μέχρις ὅτου ὁ πατέρας σᾶς ἐπιτρέψη νά φύγετε, γιά νά σᾶς εὐλογήση, τότε, καθώς φεύγετε. Ἔτσι καί ὁ ἴδιος Θεός θά εὐλογήση τίς ὑποθέσεις σας.
Ὑγιαίνετε ἐν Κυρίῳ. Ἀμήν!
«ἰδού γάρ ὁ Θεός βοηθεῖ μοι, καί
ὁ Κύριος ἀντιλήπτωρ τῆς ψυχῆς μου.
Ἀποστρέψει τά κακά τοῖς ἐχθροῖς μου·
ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου ἐξολόθρευσον αὐτούς.»
Ψαλμ. 53 : 6-7
Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ”
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΩΣ ΑΤΤΙΚΗ
«ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε,
ὅτι πρός σέ κατέφυγον.
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου,
ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου·
τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.»
Ψαλμ. 142 : 10
Καθώς γνωρίζετε, ἀδελφοί μου, ὅταν ὁ ἄνρωπος ἀλλάξη τρόπο ζωῆς καί ἀκολουθήση ἄλλο περισσότερο πνευματικό καί θεάρεστο, τότε ἀλλάζει καί τό ὄνομά του. Ἔτσι ὅταν οἱ ἅγιο Πατέρες μας προώδευσαν πνευματικά, τότε ἄλλαξαν καί τά ὀνόματά τους. Ἔλαβαν νέα ὀνόματα γραμμένα στίς πλάκες τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν προώδευσε ἡ Σάρα, ἀκουσε τήν φωνή: «Δέν θά ὀνομάζεσαι πλέον Σάρα, ἀλλά Σάρρα» (πρβλ. Γεν. Ιζ΄: 15). Ὁ Ἄβραμ ὠνομάσθηκε Ἀβραάμ, ὁ Ἰσάκ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ Ἰσραήλ, ὁ Σαούλ Παῦλος, ὁ Σίμων Κηφᾶς, διότι ἄλλαξε ἡ ζωή τους καί προώδευσαν ἀπό τήν κατάστασι πού ἦσαν. Γι᾿ αὐτό καί σεῖς, ἐπειδή αὐξηθήκατε στήν πνευματική ἡλικία, εἶναι ἀνάγκη νά ἀλλάξετε τό ὄνομά σας μέ νέο, σύμφωνα μέ τήν πνευματική σας πρόοδο.
Λοιπόν, ἀγαπητοί μου, πού θεωρῶντας σας τέκνα μου πνευματικά, σᾶς ἀγαπῶ ὁλόψυχα καί ζητῶ τό συμφέρον σας σάν δικό μου, πληροφοροῦμαι ὅτι σᾶς ἐνοχλεῖ ἕνας πειρασμός καί φοβοῦμαι μήπως συμβαίνη αὐτό ἐξ αἰτίας σας. Ἄκουσα μάλιστα ὅτι θέλετε νά ἐγκαταλείψετε τόν τόπο σας καί λυπήθηκα, ἄν καί εἶχα πολύ καιρό νά λυπηθῶ.
Λυπήθηκα, γιατί γνωρίζω καλά ὅτι ἐάν ἀπομακρυνθῆτε ἀπό τόν τόπο σας, δέν θά προκόψετε καθόλου, ἐφ ᾿ ὅσον δέν εἶναι θέλημα Θεοῦ νά φύγετε. Ἐάν μόνοι σας φύγετε, δέν θά σᾶς βοηθήση οὔτε θά σᾶς συνοδεύση ὁ Θεός. Καί φοβοῦμαι μήπως ἀντιμετωπίσουμε πολλά δεινά.
Ὅταν ἀκολουθοῦμε τό δικό μας θέλημα, ὁ Θεός δέν μᾶς στέλνει τήν ἐνίσχυσί Του, πού κατευοδώνει ὅλα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνη κάτι μέ τό θέλημά του, δέν ἔχει βοηθό τόν Θεό καί ἀπομένει ἡ καρδιά του ἀδύνατη καί πικραμένη στό κάθε τι πού ἐπιχειρεῖ.
«αἰσχυνθήτωσαν καί ἐντραπήτωσαν
οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν μου·
ἀποστραφήτωσαν εἰς τά ὀπίσω καί
καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά·
ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι
οἱ λέγοντες μοι· εὖγε εὖγε.»
Ψαλμ. 69 : 4
Οἱ δαίμονες ἀπατοῦν καί ἐμπαίζουν τούς πιστούς μέ τήν πρόφασι τῆς προκοπῆς. Μέ τίποτε ἄλλο δέν ξεγελάσθηκε ἡ Εὔα παρά μέ τήν πρόφασι τοῦ ἀγαθοῦ καί τῆς προόδου. Ἀκούοντας τό «ἔσθε ὡς Θεοί» (Γεν. Γ΄: 5) καί μή διακρίνοντας ποιός τό εἶπε, παράκουσε τήν θεία ἐντολή καί ὄχι μόνο δέν προώδευσε, ἀλλά ξέπεσε στήν καταδίκη.
Γράφει ὁ Σολομών στίς Παροιμίες: «Εἰσίν ὁδοί δοκοῦσαι ἀγαθαί παρά ἀνθρώποις, τό μέντοι τελευταῖον αὐτῶν καταλήγει εἰς πυθμένα ᾅδου» (πρβλ. Παροιμ. Ιδ΄: 12).
Αὐτά γράφει γιά ὅσους δέν ἐννοοῦν ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀκολουθοῦν τό δικό τους. Ἐπειδή δέν καταλαβαίνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέχονται στήν ἀρχή ἀπό τόν διάβολο μιά κατάστασι ἐνθουσιασμοῦ, πού μοιάζει μέ χαρά, χωρίς πραγματικά νά εἶναι. Ἀργότερα ὅμως δοκιμάζουν θλῖψι καί ντροπή.
Ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού ἀκολουθεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὑπομένει στήν ἀρχή μεγάλους κόπους, ἀργότερα ὅμως βρίσκει ἀνάπαυσι καί ἀγαλλίασι. Μή κάνετε λοιπόν τίποτε, μέχρις ὅτου σᾶς συναντήσω.
«καί καλόν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα
δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος»
Ἑβρ. στ΄: 5
Τρία εἶναι τά θελήματα πού ἀπασχολοῦν διαρκῶς τόν ἄνθρωπο. Δέν τά διακρίνουν ὅμως παρά μόνο οἱ τέλειοι μοναχοί, γιά τούς ὁποίους γράφει ὁ Ἀπόστολος: «Τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεά τροφή, τῶν διά τήν ἕξιν τά αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρός διάκρισιν καλοῦ τε καί κακοῦ»(Ἑβρ. Ε΄: 14). ποιά εἶναι τά τρία αὐτά θελήματα; Αὐτό πού ρίχνει στήν ψυχή ὁ ἐχθρός, αὐτό πού γεννᾶ μόνη της ἡ καρδιά καί αὐτό πού σπέρνει στόν ἄνθρωπο ὁ Θεός. Ἀπό τά τρία μόνο τό δικό του ἀποδέχεται ὁ Θεός.
Ἐξετάστε λοιπόν στόν ἑαυτό σας ποιό ἀπό τά τρία σᾶς σπρώχνει νά ἐγκαταλείψετε τόν τόπο σας καί μήν ἀπομακρύνεσθε, μέχρις ὅτου σᾶς συναντήσω, καθώς γράφει τό Εὐαγγέλιο: «Προσμείνατε ἐν Ἱερουσαλήμ, ἕως ἄν λάβητε δύναμιν ἐξ ὕψους» (πρβλ. Λουκ. κδ΄: 49).
«καί ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν
τοῦ πατρός μου εφ᾿ ὑμᾶς·
ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὖ
ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους.»
Λουκ. κδ΄: 49
Γνωρίζω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καλύτερα ἀπό σᾶς στήν περίπτωσι αὐτή. Εἶναι δύσκολο νά τό διακρίνη κανείς σέ κάθε περίπτωσι. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπαρνηθῆ ὅλα του τά θελήματα καί δέν ὑπακούση στούς πνευματικούς πατέρες, δέν θά κατορθώση νά διακρίνη τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως τό διακρίνη, ζητᾶ ἀπό τόν Θεό δύναμι γιά νά μπορέση νά τό ἐφαρμόση.
Ὥστε καί ἡ κατανόησις τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ εἶναι σπουδαία ὑπόθεσις καί ἡ ἐφαρμογή του εἶναι ἀκόμη σπουδαιότερη. Καί τά δύο τά πέτυχε ὁ Ἰακώβ ὑπακούοντας στούς γονεῖς του. Ὅταν τοῦ παρήγγειλαν νά πάη στόν θεῖο του Λάβαν, στήν Μεσοποταμία, ἀμέσως ὑπάκουσε, παρ᾿ ὅλο πού δέν ἤθελε νά τούς ἀποχωρισθῆ. Ἀλλά καί σέ μένα τόν πατέρα σας δέν θά φανέρωνε ὁ Θεός τό θέλημά Του, ἐάν προηγουμένως δέν ἔκανα ὑπακοή στούς πνευματικούς μου πατέρες. Τώρα λοιπόν καί σεῖς ἀκοῦστε τόν πατέρα σας σ᾿ αὐτή τήν περίπτωσι, γιά ν᾿ ἀναπαυθῆτε καί νά προκόψετε.
Πληροφορήθηκα ἀκόμη πώς εἴπατε ὅτι ἀγνοεῖ ὁ πατέρας σας τήν δυσκολία πού δοκιμάζετε. Γνωρίζουμε ὅτι ἔφυγε ὁ Ἰακώβ μακρυά ἀπό τόν Ἠσαῦ, ἀλλά δέν ἔφυγε μόνος του. Οἱ γονεῖς του τόν ἔστειλαν. Μιμηθῆτε λοιπόν τόν Ἰακώβ καί παραμείνετε στόν τόπο σας. Μείνετε ἐκεῖ, μέχρις ὅτου ὁ πατέρας σᾶς ἐπιτρέψη νά φύγετε, γιά νά σᾶς εὐλογήση, τότε, καθώς φεύγετε. Ἔτσι καί ὁ ἴδιος Θεός θά εὐλογήση τίς ὑποθέσεις σας.
Ὑγιαίνετε ἐν Κυρίῳ. Ἀμήν!
«ἰδού γάρ ὁ Θεός βοηθεῖ μοι, καί
ὁ Κύριος ἀντιλήπτωρ τῆς ψυχῆς μου.
Ἀποστρέψει τά κακά τοῖς ἐχθροῖς μου·
ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου ἐξολόθρευσον αὐτούς.»
Ψαλμ. 53 : 6-7
Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ”
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΩΣ ΑΤΤΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου